توانایی نشستن بر کرسی خواهش جهانی را ندارم
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری آنا، رسول خادم درباره انتقادات به عدم رویارویی کشتی‌گیران کشورمان با حریفان رژیم صهیونیستی گفت: «اگر سیاست کشور بر عدم به رسمیت شناختن ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس و عدم رویارویی با ورزشکاران تیم‌های منتخب این رژیم است، پس پنهانی به حریف پیشین باختن و برای تهیه گواهی بیماری یا ضرب خوردگی، به درمانگاه‌ها و پزشکان در خارج از کشور مراجعه کردن چه معنایی دارد؟»
وی ادامه داد: «اگر قرار است عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس اصل باشد، پس چرا باید زمین و آسمان را به هم دوخت و هرآنچه داشت هزینه کرد تا بتوان با توجیه چرایی موضوع عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر قدس، برای نهادهای بین‌المللی که به لطف ارسال فوری تمامی اخبار از داخل کشور، مستنداتی بیش از ما در اختیار دارند، از تعلیق گریخت؟»
خادم تصریح کرد: «جهت اطلاع مردم عزیز از تیرماه 97 تا حدود مهرماه 97، کشتی ایران، 8 مسابقه جهانی در رده‌های سنی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان در رشته‌های آزاد و فرنگی پیش رو دارد. در تمام این 8 مسابقه، تیم‌های کشتی رژیم اشغالگر قدس حضور دارند و کشتی‌گیران آنها رقابت می‌کنند. کمیل قاسمی‌ها، سعید عبدولی‌ها، حسن یزدانی‌ها، محمدعلی گرایی‌ها، حسن رحیمی‌ها، حسین نوری‌ها باید در این مسابقات جهانی شرکت کنند و هر لحظه ممکن است قرعه ناجوانمردانه، حتماً باید زبان را گاز گرفت، اما چه می‌شود کرد قرعه است دیگر....»
وی تاکید کرد: «نکته قابل توجه این است که با اتفاقی که در جریان کشتی علیرضا کریمی در لهستان افتاد، دیگر نمی‌توانیم گواهی پزشک تهیه کنیم؛ دیگر نمی‌توانیم به حریف پیشین ببازیم. باید با رفتاری صادقانه، در مواجهه با حریف رژیم اشغالگر قدس، براساس سیاست‌های ابلاغی کشورمان، رسماً از رویارویی با آنها خودداری ورزیم و صادقانه تبعات ناشی از آن را بپذیریم. بعد هم بدنبال هزینه کردن همه داشته‌های بین‌المللی مان نباشیم که ما را تعلیق نکنند.»
خادم خاطر نشان کرد: «چگونه می‌توان عضو هیات رئیسه اتحادیه جهانی کشتی بود و تمام اندوخته حاصل از مناسبات بین‌المللی خود را، به جای کمک به بهبود شرایط و موقعیت فنی کشتی کشور، کمک به ارتقا جایگاه ایران در داوری و کاهش حق‌کُشی‌ها، کمک به توسعه کشتی در دنیا و حفظ کشتی در المپیک، وقف اصرار و خواهش برای تعلیق نشدن کشتی ایران و اجازه ادامه فعالیت و حضور کشتی ایران در عرصه بین‌المللی نمود؟ نکته جالب‌تر اینکه همه کسانی که مسئولان اصلی این تصمیم‌گیری هستند، در این شرایط نه تنها کوچکترین نقشی در کمک به ورزشکار، مربی و فدراسیون مربوطه ندارند، بلکه کلا آنقدر عقب می‌ایستند که اصلا دیده نشوند؛ آن وقت در صفحات داخلی و خارجی شبکه‌های اجتماعی می‌بینی که به علیرضا کریمی ناسزا گفته‌اند، مربیش را تحقیر کرده‌اند و فدراسیونش را بی عرضه خوانده‌اند.»
وی افزود: «خیلی جالب است، پس از چنین اتفاقاتی فدراسیون کشتی در داخل کشور از سوی مراجع مسئول، با خط و خطوط دادن به برخی رسانه‌ها چوب می‌خورد که چرا کشتی‌گیرت قرعه‌اش با کشتی گیر رژیم صهیونیستی افتاده و فدراسیون نتوانسته است با کمک از الهامات غیبی، این مسئله را قبل از قرعه کشی حل کند؟ و یا اینکه اصلا فدراسیون چرا کشتی‌گیرش را به مسابقات جهانی که در آن رژیم اشغالگر قدس شرکت می‌کند، بُرده است؟ گویا مسابقات جهانی دیگری هم هست که بدون رژیم اشغالگر قدس برگزار می‌شود!فدراسیون و کشتی‌گیرش باید چوب بخورند تا کسانی که مسئولیت دارند و باید سینه ستبر کنند و پاسخگوی افکار عمومی و هیجانات اجتماعی باشند، دیده نشوند؛ سیاسی کاری تا کجا....»
خادم تصریح کرد: «نقطه مقابلش جالب‌تر است؛ در حالی‌که فدراسیون در داخل کشور برای اجرای دستوری که در فرآیند تصمیم‌گیری آن هیچ کاره بوده، بازخواست می‌شود، نماینده فدراسیون در هیأت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی، پیش هر کس و ناکسی باید خواهش کند که ورزش ملی کشورم را تعلیق نکنید. کشتی‌گیر جوان کشورم را محروم نکنید و مربی زحمتکشی که با دریافت ماهانه یکصد هزار تومان حقوق، عاشقانه به تربیت جوانان کشورم می‌پردازد را جریمه نکنید. آنوقت در داخل کشور همان مسئولان همیشه غایب، موج رسانه‌ای را هدایت می‌کنند که کدام تعلیق؟ اینها همه بزرگنمایی است! گویا باور نداریم میلیون‌ها نفر در داخل و خارج از کشور با دقت رفتارهای دوگانه و چندگانه مان را می‌بینند.گمان می‌کنیم با "هیس" گفتن و از یک رویداد تا رویداد بعدی سکوت کردن در حال مدیریت کردن چنین مسئله آشکاری هستیم.»
وی تاکید کرد: «اینگونه است که من دیگر نمی‌توانم عضو اتحادیه‌ای جهانی باشم که مجبورم به جای حضور با عزت و مقتدر در دفاع از حقوق کشتی ایران و کمک به توسعه کشتی در دنیا، با خواهش و تمنا، متقاضی چشم پوشی از رویدادی شوم که قهرمان ملی مردمم، با تبعیت از سیاست‌های ابلاغی کشورش، صادقانه از موفقیتش چشم می‌پوشد و تعمداً می‌بازد، اما مسئولانش به جای حضور مستقیم و پاسخگویی در برابر سوالات و هیجانات مردم، کشتی‌گیر، مربی و فدراسیون را سیبل می‌کنند و کار را به جایی می‌رسانند که از فدراسیون کشتی بعنوان مسئول فن و بند کشتی، بازخواست شود، که چرا با استفاده از ظرفیت‌های دیپلماسی خود نمی‌تواند مسئله رژیم صهیونیستی را در مجامع بین‌المللی حل و فصل کند!»
گفتی که شاهکار شما در زمانه چیست؟
والله که زنده ماندن ما شاهکار است...
خادم خاطر نشان کرد: «مخلص کلام، 8 مسابقه جهانی در پیش داریم، 8 بار قرعه کشی، هیچ "سحری" هم بلد نیستیم تا قرعه‌ها را تغییر دهیم. اگر توان مردانه ایستادن پایِ اعتقادات و تصمیماتتان را ندارید، حداقل آزادگی کنید و پایِ کشتی‌گیر و مربی‌اش بایستید... بگذارید بدون منت کِشی از دیگران، با حفظ عزت، صادقانه تعلیق شویم... و یا اگر معتقد نیستید، حداقل حرف جدیدی بزنید.»
وی در پایان گفت: «3 سال شبانه روز زحمت کشیدیم تا توانستیم برای کشتی ایران با نهایت عزت، در انتخابات "اتحادیه جهانی کشتی"، کرسی را صاحب شویم؛ کرسی که قرار بود کرسی دفاع از حقوق کشتی ایران باشد؛ کرسی کمک به توسعه کشتی در دنیا، کرسی کمک به حفظ کشتی در المپیک، اما این کرسی تبدیل شد به کرسی خواهش و تقاضا، برای جلوگیری از تعلیق کشتی ایران. من توانایی نشستن بر چنین کرسی را ندارم.»
من می‌نویسم از کرسی "عدم تفاهم" یا "تفاوت افکار" کناره گیری کردم ، شما بخوانید "کرسی خواهش"، " کرسی انفعال"......
عشق آموخت که در خلوت مردانه خود
خون دل، بهتر از اندیشه دریا شدن است
در جهانی که همه اهل دروغ اند و ریا
آخر قصه عاشق تک و تنها شدن است... .
انتهای پیام/