محصولات تقلبی که نام نانو را یدک می‌کشند
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، عرضه بی کیفیت برخی محصول‌ها با نام نانو، باعث سر درگمی و بد گمانی بسیاری از مردم نسبت به این نوع کالاها شده است. از سوی دیگر برخی از شرکت‌هایی که چند سالی به تولید محصول‌های نانو ورود پیدا کرده اند به دلیل عرضه کالاهای تقلبی در بازار، قادر به فروش محصول‌هایشان با قیمت مورد نظرشان نیستند زیرا کالاهای تقلبی در بازار با قیمت‌های خیلی نازل‌تر در اختیار مردم قرار می‌گیرد.
سال 1394 ستاد نانو تصمیم گرفت از بین شرکت‌های نساجی، یک تعدادی را انتخاب کند تا محصول‌های نانویی آنها تحت عنوان یک برند مشترک در بازار عرضه شود. طبق این تصمیم گیری، پنج شرکت تولیدی در زمینه منسوجات خانگی و یک شرکت مطالعه بازار و توسعه محصول با یکدیگر اتحاد استراتژیکی تشکیل دادند و اکنون کالاهایشان را با برندی مشترک (هاینو) به بازار عرضه می‌کنند. هرچند این اقدام مفید از سوی ستاد انجام شده اما همچنان محصول‌های تقلبی در کنار این برند، در بازار تخت و تاز می‌کنند و کالاهایی تقلبی با نام نانو در بین مردم به فروش می‌رسد.
علیرضا باغبانباشی، مدیر اجرایی این برند، در این خصوص گفت: در حال حاضر برخی از محصول‌ها مانند جوراب با نام نانو در سطح بازار داخلی و متروی تهران به فروش می‌رسند که نه تنها نانو نیستند بلکه در آنها نخ هم به کار نرفته و صد در صد از الیاف پلی استری و بازیافتی و آلوده ساخته شده اند.
این لیسانس و فوق لیسانس نساجی از دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: تفاوت عمده ما با آنها در ادعای ساخت این محصول‌ها است. اگر شخصی کالای تقلبی بخرد، پس از گذشت مدتی متوجه ادعای کذب فرد فروشنده مبنی بر بی بو بودن آن می‌شود اما ما ادعا می‌کنیم 30 درصد الیاف پلی آمید(نایلون) جوراب نانو آنتی باکتریال است. طبق گفته ستاد نانو اگر 30 درصد جورابی از نانو استفاده شود، اجازه نمی دهد مابقی الیاف نیز بو بگیرد. اگر محصولی 100 درصد آنتی باکتریال باشد، تا بیش از پنج بار شست و شو خاصیتش را از دست نمی دهد.
وی اظهار کرد: هم اکنون نه تنها بعضی از محصول‌های ایرانی بلکه برخی از کالاهای خارجی نیز با قیمت گران و با نام نانو در ایران به فروش می‌رسند. کالاهایی که بعدها با انجام بررسی‌های لازم معلوم شده، اصلا خاصیت نانویی ندارند.
وی به چالش‌های پیش روی این صنعت در حوزه نانو فناوری اشاره کرد و گفت: هم اکنون مهمترین چالش ما بحث فرهنگی سازی است. متاسفانه مردم کشورمان زیاد به کالاهای ایرانی خوش بین نیستند و زیاد تمایلی به خرید کالای ایرانی ندارند. اغلب مردم تمایل دارند کالای گران قیمت خارجی به جای ایرانی خریداری کنند. البته بیش از چالش محصول‌های تقلبی، خوش بین نبودن مردم نسب به محصول‌های ایرانی به منسوجات داخلی ضربه وارد می‌کند. بخش عمده این چالش به تولید کنندگان این کالاها مربوط می‌شود. هرچند کار یا جنس ایرانی خوب است اما متاسفانه یک نواختی در عرضه این محصول‌ها نداریم. خود این مساله نیز چالش برانگیز است.
چگونه محصول نانو را شناسایی کنیم؟
باغبانباشی درخصوص راه شناسایی محصول‌های تقلبی از اصلی، گفت: مجموعه شرکت‌های ما برای تولید یک کالای نانویی سه مورد را مورد بررسی قرار می‌دهند. نخست، آیا ذرات در مقیاس نانو است؟ دوم، آیا عملکرد مورد ادعا شده را داراست؟ سوم، مساله بیماری زا نبودن آن لحاظ شده است. تمام این موارد بر اساس دیتاها و اطلاعات ستاد نانو در شرکت ما مورد بررسی قرار می‌گیرد.
وی افزود: هم اکنون خیلی از عملکردهایی که ادعا می‌شود خاصیت نانویی دارد، به سادگی و بدون انجام آزمایش‌های پیچیده قابل بررسی نیست. به عنوان مثال شناسایی آنتی باکتریال بودن یک کالا نیاز به یک آزمایشگاه مجهز دارد و تایید این ادعا حداقل 10 تا 12 روز زمان بر است بنابراین یک مصرف کننده عادی به راحتی نمی تواند این ادعا را تشخیص بدهد. همچنین تشخیص بسیاری از این فناوری‌ها به راحتی در ایران قابل بررسی نیست. برای تشخیص عملکرد برخی از این فناوری‌ها باید به آزمایشگاه‌های خارج از کشور ارسال شوند. در مقابل تشخیص بسیاری از این فناوری‌ها مانند منسوجات ضد آب و لک برای مردم راحت است و با انجام یک آزمایش کوچک می‌توان این ادعا را تایید و بررسی کرد.
به گفته وی، این محصول‌ها پس از گذراندن چهار، پنج مرحله موفق، می‌توانند نانو نماد کالا را از ستاد نانو دریافت و استاندارد لازم را کسب کنند. روی هر یک از این محصول‌ها تعدادی پیکتوگرام(علایم تصویری) وجود دارد. در این پیکتوگرام‌ها لوگوی شرکت، نانو نماد کالا، تعداد دفعه‌های شست و شو، عملکرد کالا، نوع نخ و الیاف و همچنین میزان خاصیت آنتی باکتریال آن مشخص شده است. هر فناوری، پیکتو گرام خاص خود را دارد. این اطلاعات تا حد امکان در اختیار مشتری قرار می‌گیرد. مشتری از این طریق می‌تواند دریابد که آیا محصول صاحب این فناوری است یا خیر.
هم اکنون نه تنها بعضی از محصول‌های ایرانی بلکه برخی از کالاهای خارجی نیز با قیمت گران و با نام نانو در ایران به فروش می‌رسند. کالاهایی که بعدها با انجام بررسی‌های لازم معلوم شده، اصلا خاصیت نانویی ندارند.
مهمترین راهکار چیست؟
باغبانباشی به راهکارهای برون رفتن این مساله اشاره کرد و گفت: مهمترین راهکار برندینگ و اعتماد سازی است. فرهنگ مردم باید به سمتی برود که برند محور خرید کنند. اگر کسی ادعا می‌کند یک کالایی چنین ویژگی‌هایی دارد، باید دنبال مدرک و سند آن باشند. اگر به این سمت پیش برویم قطعا بسیاری از مشکل‌ها رفع خواهد شد.
وی ادامه داد: در همه جای دنیا جنس بی کیفیت، ارزان و با کیفیت وجود دارد. همیشه یک بخشی از بازار قصد خرید کالای با کیفیت را دارد. ما باید آن بخش از بازار را شناسایی کنیم. ما هیچ رقابتی با فروشنده‌های مترو نداریم. قطعا کسی که جوراب هزار و پانصد تومانی خریداری می‌کند، کالای ما را نمی خرد. ما باید آن بخش از بازار هدف مان را به درستی تشخیص بدهیم، در این زمینه تبلیغات هدفمندی داشته باشیم تا بتوانیم به سود مناسب برسیم.
به گفته وی، شاید ما به خاطر خارجی پسند بودن ایرانیان، کالایمان با قیمت برابر از نمونه مشابه خارجی مان عقب تر باشد اما اگر فرهنگ سازی درستی انجام بدهیم و خریداران را مجاب کنیم که خرید این کالاها به نفع شان است، توانسته ایم به رسالت خود عمل کنیم.
وی به نقش سازمان‌ها و ارگان‌های ذی ربط اشاره کرد و گفت: قطعا سازمان‌های ذی ربط می‌توانند برای تسهیل ساختن این امر کمک شایانی داشته باشند اما اگر سنگ اندازی نکنند برای ما کفایت می‌کند. من قبل از اینکه با ستاد نانو کار کنم. 14-15 سال به عنوان مشاور و عرضه کننده رنگ و مواد نساجی فعالیت کرده‌ام. شرکت‌های نساجی نه تنها حمایت نمی شوند بلکه هر روز نیز برایشان یک مشکلی ایجاد می‌شود. من چندین شرکت نساجی سراغ دارم که سال‌های سال یک جا مستقر بودند اما به دلیل بحث‌های محیط زیستی مجبور به ترک آن محل شدند در صورتی که اگر از آنها حمایت معقول و منطقی می‌شد، به جای اجبار در تعطیلی کارخانه، دولت می‌توانست برای آنها تصفیه پساب بزند.
وی اظهار داشت: ما انتظار حمایت معقول داریم. ما انتظار نداریم دولت سوبسید بدهد یا جلوی واردات را بگیرد. هرچند اگر جلوی واردات گرفته شود و تولید کننده در کوتاه مدت بتواند فروش بیشتری کسب کند اما به نظر من رقابت است که باعث می‌شود قیمت متعادل و کیفیت بهتر شود بنابراین من با حمایت سوبسیدی موافق نیستم اما کاملا موافق حمایت منطقی هستم. اگر قرار است این شرکت‌ها تصفیه پساب داشته باشند باید مانند تمام دولت‌های دنیا به آنها کمک شود. اگر همه جای دنیا به تولید کنندشان زیر یک درصد وام می‌دهند، دولت ایران نیز باید چنین تسهیلاتی را در اختیار تولید کنندگان قرار بدهد.
منبع: خبرگزاری علم و فناوری
انتهای پیام/