کاوش باستان‌شناسان ایرانی و فرانسوی در محوطه پارینه‌سنگی میرک سمنان
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حامد وحدتی‌نسب سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک امروز یکشنبه با اعلام این خبر تصریح کرد: «این کاوش با همکاری متخصصان مرکز ملی علوم کشور فرانسه شروع شده است.»
دانشیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس افزود: «قرار است در این فصل از طرح 5 ساله بررسی‌های پارینه سنگی شمال کویر مرکزی، با انجام گمانه‌زنی‌در محوطه میرک به زوایای تاریک این بخش از جغرافیای ایران در ادوار پارینه‌سنگی نوری تازه تابیده شود.»
وحدتی نسب تصریح کرد: «محوطه‌های میرک و دلازیان که به نام تپه‌های میرک ودلازیان نیز خوانده شده‌اند، نخستین بار در جریان بررسی‌های باستان‌شناختی استان سمنان در سال 1364 خورشیدی شناسایی و معرفی شدند.»
به گفته وحدتی نسب، صرف نظر از شکل تپه‌ها مهمترین ویژگی این دو محوطه وجود پراکنش بسیار گسترده و دست‌افزارهای سنگی بر روی سطح محوطه بود که موردتوجه هیأت بررسی‌کننده قرار گرفت و با دعوت از مرحوم عنایت الله امیرلو تصمیم به مطالعه دست افزارهای سنگی گرفته شد.»
سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک افزود: «با فوت نابهنگام امیرلو، اهمیت میرک ودلازیان از نقطه نظر باستان‌شناسی پارینه سنگی مغفول ماند و تنها با گمانه‌زنی در یکی از تپه‌های دلازیان سازه‌ای منتسب به دوره ماد به دست آمد.»
این باستان شناس اظهار داشت: «در سال 1387 برای نخستین بار نمونه برداری تصادفی و روستایی از سطح محوطه دلازیان انجام گرفت و نتایج این پژوهش مقدماتی در کنگره باستان‌شناسی خاورمیانه کهن در دانشگاه ساپیانزای رم ارائه شد.»
او افزود: «متعاقبا در سال 1388 با صدور مجوز بررسی کامل این منطقه جغرافیایی، تیم کاوش به مدت یک ماه به شناسایی، نمونه‌برداری روشمند و طبقه‌بندی آثار به دست آمده از میرک و دلازیان پرداختند.
به گفته وی، نتایج حاصل از این فعالیت میدانی که در قالب چندین مقاله، سخنرانی و پایان‌نامه به چاپ رسیده حاکی از آن است که میرک به لحاظ نوع وپراکنش دست‌افزارها و همچنین ابعاد محوطه در زمره یکی از بزرگترین محوطه‌های روباز پارینه سنگی در ایران و چه بسا خاورمیانه است.
وحدتی نسب با اشاره به اینکه تخمین های ابتدایی حاکی از وجود بالغبر صدها هزار قطعه سنگ بر روی سطح است تصریح کرد: «از منظر گاه‌نگاری و باتوجه به حضور شاخصه‌ای ادوار مختلف پارینه سنگی، میرک دارای بیشترین استقرار از دوران پارینه سنگی میانی (حدود 250 هزار تا 40 هزار سال پیش) و همچنین پارینه سنگی جدید (حدود 40 هزار تا 18 هزار سال پیش) بوده است.»
به گفته سرپرست هیأت کاوش در محوطه میرک دلازیان نیز بیشتر منتسب به ادوار پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی است.
وحدتی نسب خاطر نشان ساخت که در ادامه طرح بررسی‌های پارینه سنگی شمال کویر مرکزی، گروه در سال 1392 موفق به ارایه گزارش محوطه روباز عظیم دیگری بنام صوفی‌آباد در جنوب سرخه شد که به لحاظ ابعاد و تنوع با میرک برابری می‌کرد.
به گفته او، به دنبال کاوش‌های گذشته در تابستان 1393 گروه برای آزمودن فرضیه استقرارهای پارینه سنگی در حاشیه دریاچه‌های کهن به جنوب دامغان و محدوده کویر چاه جم عزیمت کرد.
این باستان‌شناس، حاصل 3 هفته کار میدانی قبلی در محوطه را کشف محوطه پارینه سنگی چاه جم اعلام کرد که 9 کیلومتر وسعت دارد و مجموعه متنوعی ازسر پیکان‌های مربوط به پارینه سنگی میانی را در بر داشته است.
کاوش این فصل در محوطه میرک سمنان که با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از 5تیرماه شروع شده تا 23همین ماه ادامه دارد.
انتهای پیام/