روایت جشنواره تئاتر فجر از تعطیلی کارخانه قند و روابط سیاسی

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری آنا، یکی از آثار به اجرا در آمده روز گذشته نمایش «قندخون» نوشته و کاری از لیلی عاج بود که به واسطه موسیقی محلی کردی که از زمان ورود به سالن پخش شد، توجه مخاطب را به خود جلب کند.

این اثر نمایشی که با خط داستانی مشخص به مشکلات کارگران کارخانه قند ورامین اشاره داشت، با استفاده از گویش و موسیقی کردی توانست مسائل کارگران کارخانه قند ورامین را که پس از تعطیلی کارخانه شدت گرفته بود برای مخاطبان ملموس‌تر و باورپذیرتر کند.

نمایش «قند خون» به واسطه متن رئالیستی و طراحی متناسب با داستان برگرفته از وقایع تلخ جامعه و نمونه‌ کاملی از ایده تئاتر به‌مثابه آگاهی اجتماعی و حرکت و کنش برای تغییر وضعیت موجود یا دست‌کم ایجاد تفکر در مورد لزوم تغییر وضع موجود تلقی می‌شود.

اگرچه این اثر نمایشی به صورت مستقیم به تعطیلی کارخانه قند ورامین اشاره دارد اما با کمی تامل و به فکر فرورفتن نسبت به وضعیت کارگران کارخانه‌هایی چون آزمایش، ارج، داروگر و روغن نباتی قو که مدتی است خبر تعطیل شدنشان را می‌شنویم می‌توان شرایط موجود را به دیگر کارکنان این کارخانه‌ها نیز تعمیم داد.

این نمایش درباره زندگی کوهستان، کارگر کرد مهاجر و همسرش پروانه و خواهرش شیرین است که هر یک بخاطر تعطیل شدن کارخانه قند زندگی‌شان در خطر نابودی قرار گرفته است. شیرین که شورهش به بهانه بیکاری وی را طلاق داده در خانه برادر زندگی می‌کند و قصد دارد برای رهایی از این وضعیت قرص برنج بخورد. در این میان کوهستان سعی دارد تا با نصب بنر در یک استادیوم فوتبال شرایط کنونی کارگران را به همگان اعلام کند. در بخش دیگری از نمایش کوهستانی درحالی که لباسش پاره و خون‌آلود است به صحنه می‌آید و مدعی است که عده‌ای وی را داخل گونی کرده‌اند تا با تهدید مانع از اعتراض کارگران شوند. او در این بین اذعان به پنهان کردن رئیس کارخانه قند در خانه‌اش می‌کند و در حالی که با همسر خود درگیری لفظی پیدا می‌کند سعی دارد تا مرادپوررئیس کارخانه را از اتهامات وارده مبنی بر اینکه مسبب اصلی بیکاری کارگران است مبرا کند. قصه زندگی خانواده کوهستان صفامنش و درگیری‌هایش برای رهایی از شرایط موجود تا جایی ادامه پیدا می‌کند و مشکلات بوجود آمده ناشی از تعطیلی کارخانه بخش درونی و خانوادگی کارگران را تحت تاثیر قرار می‌دهد به طوریکه مسائل جبران ناپذیری در خانواده ایجاد می‌شود.

میزان استقبال از این نمایش تاحدی بود که تماشاگران تا جایی که مانع بازی بازیگران نشود بر صحنه نمایش نشستند و از روی زمین و پله‌ها داستان را دنبال کردند.

نمایش «قندخون» با بازی الهام شعبانی، ارسطو خوش رزم و پریا وزیری در تالار سایه اجرا شد.

«آبی مایل به صورتی» اثری در پی تصحیح نگاه دوجنسیتی‌ها

«آبی مایل به صورتی» کاری از ساناز بیان دیگر نمایش شب گذشته جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بود که در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد.

این اثر نمایشی با اشاره به مشکلات افراد دوجنسیتی و شرایط اجتماعی که دارند اشک تمام مخاطبانش را در آورد. این اثر ضمن تاثیرگذاری و ارتباط عمیقی که با مخاطبش برقار کرد توانست بخشی از وضعیت مشترک این افراد جامعه را که در اکثر موارد از سوی جامعه و خانواده طرد می‌شوند را تشریح کند.

در گام نخست با اجرای این اثر می‌توان این امید را ایجاد کرد که نگاه به افرادی که دچار اختلال جنسیتی هستند تغییر یابد و مردم بخاطر وجود چنین مسئله‌ای به این فکر نیفتند که مقصر روی‌دادن چنین مسئله‌ای فرد مبتلا به این اختلال است.

از سویی دیگر بازیگر زن نمایش که نقش مریم خاتون ملک‌آرا را بازی می‌کند با نمایش حکم حضرت امام (ره)، نگاه علمای دینی را نسبت به این مسئله یادآور می‌شوند.

در این اثر ضمن آگاهی‌بخشی مخاطب درباره شرایط جسمانی و روحی افراد به طردشدن‌ها و تعرض‌ها و تجاوزهایی که در پس عدم حمایت خانواده‌ها برای این افراد روی می‌دهد اشاره شد.

نمایش «دهن گنده» درباره ثبات روابط سیاسی

نمایش «دهن گنده» به نویسندگی و کارگردانی والنتاین دایننس از کشور بلژیک بود که صحنه‌اش از میز طویلی تشکیل شده بود که در هر قسمت آن تریبون‌هایی برای اشاره به سخنرانی‌های رجال سیاسی کشورهای مختلف تعبیه شده بود.

این اثر تک پرسوناژ با قرار گرفتن در پشت هریک از بلندگوها به واسطه تغییر صدا، ثبات روابط سیاسی در طول 2500 سال گذشته را نشان می‌داد و یادآور می‌شد که حقیقت مطلقی وجود ندارد، همین حقیقت ناموجود فقط دروغ زیبایی است برای کسانی که خواهان قدرت جهانی هستند.

میزان استقبال از این اثر نمایشی تا حدی بود که ضمن پرشدن گنجایش سالن، صندلی‌های پلاستیکی که در ردیف انتهایی سالن و روی پله‌ها چیده شده بود، هم از تماشاگران پر شد و حتی برخی از مخاطبان به صورت ایستاده این اثر را به تماشا کردند.