نوستالژی خاطرات دهه 60 در «بیست‌متری جوادیه»/ بازدید صالحی از «دریازدگی»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا، در میان آثار به اجرا در آمده شب گذشته نمایش «بیست متری جوادیه» نوشته کهبد تاراج به کارگردانی رضا بهرامی در تئاتر باران روی صحنه رفت.

این اثر در حالی مخاطبان خود را از سالن بیرون فرستاد، بسیاری از خاطرات دهه 60 به واسطه مونولوگ‌های 4 بازیگر برای تماشاگران زنده شده بود. کاراکترهای این اثر ضمن اشاره به شرایط جغرافیایی منطقه جوادیه در دهه 60 و تشریحی از وضعیت سینماهای قدیم منطقه جوادیه به تولیدات هنرمندانی چون مسعود کیمیایی و تکرار بخش‌هایی از دیالوگ‌های آشنای فیلم‌های قدیمی به همراه تقلید صدای بازیگرانش، پرداختند تا ارتباطی عمیق میان نمایش و تماشاگران برقرار کنند که اتفاقا بر اساس تشویق‌ها در میانه و بخش پایانی اجرا می‌توان به این نتیجه رسید که گروه اجرایی در تحقق این امر موفق بوده است.

این نمایش شامل چهار مونولوگ بود که توسط چهار کاراکتر روایت می‌شد اگرچه در میانه تمامی بخش های نمایش مشخص می‌شد که شخصیت‌هایی که از دهه 60 آمده‌اند و هر یک به دلایلی گم‌وگور شده‌اند.

در این اثر ضمن اشاره به فشارها و موارد تاکیدی که در دهه 60 بیشتر مورد توجه افراد بود، به شرایط امروز جامعه از جمله نوع حجاب و تغییر نگرش افراد نسبت به حلال و حرام نقد می‌شود که از نگاه برخی طعنه و یا کنایه‌ای به بی‌توجهی نسبت به دین و اعتقادات تعبیر می‌شود و از نگاه دیگران نقدی گزنده به سخت‌گیری‌ها و محدودیت زاویه نگاه افراد نسبت به مواردی چون حجاب بانوان در دهه 60 دارد.

نمایش «بیست متری جوادیه» با مقایسه و یادآوری باورهای مردم در دهه 60 و آنچه شکل مرسومی در جامعه امروزی پیدا کرده، فاصله‌ها را نشان می‌دهد و ضمن اشاره به اعتقادات مردم منطقه جوادیه که با هر جرمی در زمان اذان دور خلاف را خط می‌کشند و و ارتکاب به جرم را فراموش می‌کنند سعی دارد شرحی از شرایط فرهنگی و دینی مردم این منطقه ارائه کند. در این اثر به واسطه مونولوگ‌های کاراکترهای نمایش گفته می‌شود که «این بالا می‌گند که اون پایین خیلی چیزا عوض شده، حلال حروم شده و حروم حلال شد» در این بخش از اثر، کارگردان نمایش تلنگری نسبت به رفتارهای امروزی به مخاطب وارد می‌کند و هشداری نسبت به آنچه باورمان بود و امروز به عنوان باور و اعتقاد رایج کمرنگ شده، می دهد.

نمایش «بیست متری جوادیه» امشب 3 بهمن ماه آخرین اجرای جشنواره‌ای خود را در تئاتر باران روی صحنه می‌برد.

«الیورتوئیست» و توجه مخاطب به طراحی صحنه

با توجه به این‌که «الیورتوئیست» از نمایش‌هایی بود که تا پیش از جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفته و تا آخرین روز با خیل عظیم مخاطبان همراه بوده است، در اجرای جشنواره‌ای فرصتی مجدد برای کسانی ایجاد کرد که امکان بازدید از این اثر را پیش از جشنواره نیافتند.

طبق نظر مخاطبان این اثر در نخستین روز اجراهای جشنواره‌ای «الیور توئیست» آنچه باعث دنبال کردن و جذابیت داستان تکراری و قدیمی نویسنده مشهور انگلیسی چارلز دیکنز می‌شود، نوع طراحی‌هایی است که حسین پارسایی در این نمایش داشته است.

شاید دلیل این امر کم‌توجهی و یا عدم حمایت از گروه‌های نمایشی باشد که این روزها منجر به بی‌اهمیتی بخش طراحی صحنه در نمایش‌ها شده است. باتوجه به رواج کارهای کم‌پرسوناژی که باید به واسطه چند اجرا رفتن چند نمایش در یک سالن، دکورهای پرتابلی داشته‌ باشند، عنصر طراحی صحنه، طراحی لباس و استفاده از بازیگران حرفه‌ای به امریکم اهمیت تبدیل شده به طوریکه در این ایام بیش از هر زمان دیگری شاهد حضور بازیگران و چهره‌های سینمایی هستیم که بدون مهارت‌های بدنی و تمرینات لازم برای اجرای زنده به صحنه تئاتر می‌آیند.

در این میان نمایش «الیورتوئیست» که با بازی هنرمندانی چون امیرکاوه آهنین جان، مهناز افشار، آتیلا پسیانی، سعید چنگیزیان، هوتن شکیبا، داریوش موفق و نوید محمدزاده اجرا می‌شود با در نظر گرفتن اهمیت و جایگاه طراحی صحنه و لباس از این اتهام مبرا مانده و در مقابل سعی کرده با ایجاد جذابیت‌های بصری و یا استفاده از هنرمندانی که از نگاه مردم محبوب هستند مخاطب بیشتری جذب کنند.

بازدید سید عباس صالحی از «دریازدگی»

از دیگر حواشی پنجمین روز جشنواره تئاتر فجر بازدید سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به همراه سید محمد مجتبی حسینی معاون هنری، مهدی شفیعی مدیرکل هنرهای نمایشی و پیمان شریعتی مدیر تئاتر شهر از نمایش «دریازدگی» به کارگردانی مسعود بیگلری است.

«دریازدگی»، شرح نقش عشق در زندگی آدمها است؛ در واقع این اثر می خواهد به مخاطبان بگوید: عشق می تواند در هر زمان و مکانی، به آدمها جوانی و طراوت ببخشد؛ یا به تعبیری دیگر: آدمها می توانند به اندازه عشق شان جوان شوند.

این نمایش از جمله آثار جشنواره تئاتر استان ها بود که به بخش بین الملل جشنواره تئاتر فجر راه یافت.

وی در خصوص کمیت و کیفیت آثار گفت: کمیت نه بد است و نه خوب و نمی‌شود صرفا نگاه ارزشی به آن داشت اما یک معنایش می‌تواند این باشد که ما در مسیری حرکت می‌کنیم که فرصتی برای رقابت وجود دارد. تئاترهایی که اجرا می‌شوند همه کیفی هستند چراکه تئاتر کیفی هم کم نداریم اما هنوز مسیری طولانی برای کیفی‌تر شدن آن وجود دارد.

وی که معتقد است آثاری که به جشنواره راه پیدا کرده‌اند همه آن کمیتی که می‌دانیم نبوده‌اند جشنواره را فرصتی برای اجرای آثار دانست.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره پیامی که توییت کرده بود عنوان کرد: مجموعه آنچه در توئیت خود منتشر کردم این بود که نوعی رغبت‌افزایی برای طرح این فرصت پیش آید چرا که آثاری داریم که می‌توانند سلیقه‌های متعددی را اشباع کنند.

تلاش کردیم تا دبدهی ها پرداخت شود

وی درباره پرداخت نشدن بیش از نیمی از بودجه تئاتر در حالیکه تنها ۲ ماه تا پایان سال باقی مانده عنوان کرد: همه نسبت به مشکلاتی که در خصوص اعتبارات ماطلاع داریم، حتی گاهی هم در زمینه پرداخت ها با مشکل مواجه هستیم و می دانیم که بودجه حوزه های فرهنگ و هنر و به طور خاص بودجه تئاتر بودجه محدودی است. البته بودجه وقتی وارد سازمان برنامه و بودجه هم می شود محدودیت بیشتری پیدا می کند و در ادامه زمانی هم که می خواهد از فضای خزانه تامین شود باز هم به حداقل می رسد، البته ما در ایام جشنواره تلاش کردیم تا در حوزه هنرهای نمایشی بدهی ها پرداخت شود و در ارتباط با تالارهای نمایشی گفتگوهایی انجام شد و تا حدی بدهی ها را تسویه کردیم.

صالحی ضمن اظهار نارضایتی از شرایط موجود بیان کرد: ما تلاش می کنیم با همراهی سازمان برنامه و بودجه نگاه بهتری به حوزه هنرهای نمایشی داشته باشیم.

وی درباره حاشیه‌های تئاتر که در ایام پیش از جشنواره به اوج خود رسید تصریح کرد: از آنجا که جزو افراد خوش بین هستم فکر نمی کنم که این اتفاقات فضای تهدیدآمیزی برای تئاتر باشد. همانطور که در حوزه کتاب و موسیقی شرایط امیدوارکننده است، تلاش می کنیم در حوزه تئاتر نیز این اتفاق رخ دهد.

صالحی در بخنانش ضمن ابراز تعلق خاطر به سه حوزه تئاتر، کتاب و سینما گفت: با اینکه خانواده ام سنتی بودند اما از قبل از انقلاب تئاتر می دیدم البته این به آن معنا نیست که به حوزه های دیگر مثل موسیقی علاقه مند نیستم. به عنوان یک شخصیت حقوقی به همه حوزه های مدیریتی ام به عنوان یک وظیفه نگاه می کنم و هیچکدام جای دیگری را پر نمی کنند.

«درد دل روی خط حامل» در ارتباط با موسیقی‌های بومی و سنتی

در بین نمایش­های خیابانی که در روز پنجم به اجرا درآمده است، نمایش «درد دل روی خط حامل» با استقبال گسترده­تری از سوی مردم روبه‌رو شد.

این نمایش واقعیت‌های دنیای هنر و موسیقی‌های بومی و سنتی را به گونه ای بیان می‌کند که برای عموم مردم قابل فهم باشد. همچنین در کنار این موضوع شیوه اجرایی آن به گونه­ای طراحی شده است که از تماشاگران نیز در قسمت های مختلفی از اجرا استفاده می­شود.