آسیب های اجتماعی در میان نوجوانان مرز هشدار را رد کرده است

به گزارش گروه رسانه‌‌های دیگر آنا، فرزاد سالک نیا، در پاسخ به این پرسش که به نظر می‌رسد آسیب‌های اجتماعی در قشر نوجوان و محصل به مرز هشدار رسیده است، بیان کرد: آسیب‌های اجتماعی در میان نوجوانان مرز هشدار را رد کرده است و گستردگی قضیه را می‌توان از بخشنامه‌هایی که در آموزش و پرورش دست به دست می‌شود و جلساتی که در حوزه پیشگیری گذاشته می‌شود فهمید.

وی ادامه داد: سن آسیب‌ها متاسفانه به دوره راهنمایی رسیده است و حتی در برخی مواقع می‌شنویم که سن دبستان هم درگیر این موضوع شده است. خصوصا با وجود ماده مخدر جدید به نام «گُل» که خود بچه‌ها هم نسبت به عواقب استفاده از آن اطلاعات ندارند. در واقع بسیاری از خانواده‌ها و نوجوانان گمان می‌کنند معتاد یعنی کسی که تریاک بکشد و خانواده‌ها حتی فکر می‌کنند همه مواد مخدر مانند تریاک بویی دارد و اطلاعی از مواد مخدر جدید ندارند یا حتی بسیاری از خانواده‌ها خود درگیر مساله اعتیاد هستند که موضوع را بغرنج تر می‌کند.

این مدرس آسیب‌های اجتماعی در ادامه کمبود امکانات برای تفریحات سالم و امکان تخلیه انرژی در میان نوجوان را عامل دیگر افزایش آسیب‌های دوره نوجوانی دانست و اظهار کرد: ورزشگاه‌هایی در سطح شهر هستند ولی مسیری که نوجوان باید طی کند تا به آن مکان‌ها برسد خود پر از نشانه‌ها و نمادهای آسیب است. به نظرم سن اعتیاد در کشور ما آنقدری پایین آمده که یک هشدار برای مسئولان و خانواده‌ها باشد. متاسفانه ما در جلساتی که برای والدین می‌گذاریم تا حوزه‌های آسیب نوجوانان را تشریح کنیم بالغ بر ۷۰ درصد آنها حتی از ماده مخدری مانند «گُل» خبر ندارند.

اعتیاد بزرگترین آسیبی که باید در مدارس جدی گرفته شود

سالک نیا اعتیاد را بزرگترین آسیبی که باید در مدارس جدی گرفته شود برشمرد و گفت: باقی آسیب‌ها به پیچیدگی و گستردگی اعتیاد نیستند. در واقع در جامعه دانش آموزی باقی آسیب‌ها آمار بالایی ندارد. مسائلی مانند فرار از خانه یا خودکشی گرچه وجود دارد اما نادر است و باید در برخی استان‌ها که آمار بالایی دارد یا به خاطر شرایط آب و هوایی برخی مسائل تشدید می‌شود، کار پیشگیرانه خاص انجام داد.

وی گفت: ما در آموزش و پرورش دبیرهایی که باید در این زمینه آموزش بدهند تربیت نکرده ایم و بار روی دوش مشاورها باید باشد اما عملا اینچنین نیست.

این کارشناس آسیب‌های اجتماعی اضافه کرد: مشاورها ۶ ساعت وقت دارند بروند سر کلاس‌ها تا درس تفکر را تدریس کنند. در این درس آموزش مهارت‌های تفکر و تصمیم گیری آموزش داده می‌شود و به مهارت‌ها کم پرداخته می‌شود. مشاور وقت نمی کند همین سر فصل‌ها را هم تدریس کند و در عین حال نمی تواند هم جوابگوی خیل مشاوره‌های دانش آموزی و والدین بشود و هم به تدریس و... برسد.

وی گفت: در واقع تعداد مشاوران کم است و شاید اشکال در بودجه باشد یا ضعف در تصمیم گیری‌ها که جایگاه مشاور در مدارس تثبیت نمی شود و اگر این جایگاه در اولین فرصت به درستی در آموزش و پرورش تثبیت نشود اتفاق ناگواری رخ می‌دهد.

سالک نیا با بیان اینکه مشاورها در هر منطقه یک کمیته تشکیل داده اند که زیر نظر مربیان بهداشت و آسیب‌ها راه اندازی شده است گفت: باید ساعاتی گذاشته بشود تا مشاورها مجدد آموزش ببینند و بودجه در اختیار مدارس گذاشته شود تا مشاوران جلساتی در این زمینه برگزار کنند. الان نهایتا یک جلسه با اولیا گذاشته می‌شود و در برخی مدارس حتی مشاور را دعوت هم نمی کنند. مدارس کمی از این کارگاه‌ها استقبال می‌کنند و آن هم مدارسی که دغدغه دارند.

وی در توضیح اینکه در مدارس درسی به اسم آسیب‌های اجتماعی تدریس نمی شود و جای آن خالی است، بیان کرد: ما درسی به اسم آسیب‌های اجتماعی که متخصصان آن را آموزش بدهند نداریم. آموزش و پرورش مناطق تعدادی از مشاوران را مجدد آموزش داده است تا در مدارس به درخواست خود مدارس کارگاه‌های آسیب را برای والدین و دانش آموزان برپا کند. قطعا جای خالی چنین درسی به صورت رسمی در میان کتب آموزشی خالی است. حتی درس مهارت‌های زندگی هم در مدارس اختیاری است. ضمن اینکه باید برای اولیا بسته‌های تشویقی مثل تخفیف در شهریه در نظر گرفته شود تا در این جلسات حضور پویایی داشته باشند.

این کارشناس مشاوره با انتقاد از اینکه در فرهنگ ما همیشه گمان می‌شود اتفاق بد برای همسایه رخ می‌دهد و خطر در کمین عزیزانمان نیست نیز گفت: ما باید سپرهای دفاعی را از سن دبستان برای دانش آموزان ایجاد کنیم و این میسر نمی شود مگر با همکاری خانواده‌ها اما متاسفانه حتی در سن دبستان که موضوع کنکور و... مطرح نیست هم نمره ریاضی برای والدین از مهارت‌های زندگی و تربیت فرزندانشان مهم تر است و حاضر هستند برای معلم خصوصی ریاضی هزینه کنند اما برای مشاوره هزینه ای نکنند. از سوی دیگر یک فرهنگ غلطی در میان خانواده‌ها وجود دارد که انگار اگر حرفی از آسیب‌ها نزنند یعنی آن اتفاق در خانه‌شان رخ نمی دهد در حالیکه آسیب‌ها پشت در خانه‌ها، در تاکسی، مترو، پارک محله و... وجود دارد.

سالک نیا اضافه کرد: ما باید خیلی زودتر از آنکه نوجوان در معرض انحرافات و آسیب‌ها باشد او را با مثلا چیزی به اسم فشار همسالان آشنا کنیم. اینکه مهارت نه گفتن داشته باشد حتی اگر همسالان او را مسخره کردند. اعتماد به نفس نوجوانان را باید بالا ببریم و اینها پایه‌های خودآگاهی است که باید برای آموزش به دانش آموزان سرمایه گذاری جدی کنیم.

وی در پاسخ به این پرسش که قرار است تلویزیون تعاملی در فاز اول برنامه‌هایی در حوزه آسیب‌های اجتماعی برای والدین تهیه کند، این برنامه‌ها را چقدر مفید می‌دانید، تصریح کرد: باید ببینیم مطالبی که ارائه می‌شود چه میزان جذابیت دارد و چه کسی قرار است آنها را آموزش بدهد. اگر مطالب جذاب نباشد سراغش نمی روند. اگر به صورت رسمی و خشک مطالب ارائه شود سراغش نمی روند. اگر قرار باشد میزگرد گذاشته شود و من کارشناس با مردم از طریق رسانه حرف بزنم جذاب نیست. مثل برنامه‌های شبکه ۴ سیما که یا دیده و شنیده نمی شود یا مخاطب خاص دارد. باید از امکانات و برنامه‌هایی استفاده شود که جذابیت داشته باشد. پیام را به وسیله میان پرده‌ها و زبان هنر به گوش مردم باید رساند.

منبع: مهر