اساتید و اهالی اندیشه باید راه و روش اعتراض صحیح به مسائل را برای مردم، روشن کنند/ دخالت بیگانگان در اعتراضات ایران عامل اصلی آشوب

اعتراضات رادیکال در شب‌های اخیر در کنار تامل بر راهکار‌های عملی و امنیتی نیاز به واکاوی نظری و‌ تئوریک دارد. ما راهی نداریم جز اینکه بنشینیم و بپرسیم که چرا هر چند سال یک بار شاهد اعتراضاتی هستیم که به فضای رادیکالی و مخرب منجر می‌شود؟ باید خیلی صریح به این پرسش پاسخ داده شود تا راه و افق آینده را ترسیم کنیم. در زیر گفت‌وگوی خبرنگار اندیشه خبرگزاری «آنا» با عباس سلیمی نمین را می خوانید.

*برای شروع اجمالا تحلیل‌تان در باره ماوقع رخ داده در این چند شب را بگویید.

این رفتارها و کنش هایی که اخیرا می‌بینیم قطعا با اعتراضات مدنی حقیقی، تفاوت دارد و به هیچ وجه از آن جنس نیست. بگذارید اینگونه آغاز کنم که؛ بعضی از کشورها هیچ‌گاه در طول تاریخ‌شان زیر سلطه هیچ کشور ظالمی و استعمارگری نبودند و برخی دیگر اندک زمانی زیر سلطه قرار گرفتند و سپس از زیر بار ظلم و جور استعماری، خارج شدند. قطعا وقتی کشوری که قبلا زیر سلطه بوده، خود را از زیر بار فشار می‌رهاند، کینه‌ای در دل استعمارگران و زورگویان دنیا باقی خواهد گذاشت و قطعا آنها به راحتی نمی‌گذارند کشور استقلال یافته، آسوده خاطر به پیش رود. برای همین است که مدام موانعی در راه پیشرفتش ایجاد می‌کنند تا بار دیگر بتوانند سلطه‌ای نو را آغاز کنند. در واقع کشورهای سلطه‌گر در پی این امر هستند تا کشوری که اکنون از بند آنها رها شده را به موقعیت قبلی‌اش برگردانند.

ما می‌دانیم استقلال ملت ایران با یک انقلاب و تقابل با زورگویان ایجاد شد و هرگز این خروج و دور شدن کشورهای سلطه‌گر از کشورمان، براساس میل خودشان نبود و این نبود که به یک رشدی برسند و ایران را رها کنند بلکه این انقلاب و قدرت انقلاب بود که آنها را خارج کرد.

طبیعتا این‌ها مایل هستند شرایط به گذشته بازگردد و بار دیگر بتوانند از تمامی امکانات و ثروت‌‌ ملت ایران بهره‌مند شوند. این کشور ها هر اعتراض و هر التهابی در ایران را مبنای برخی فعالیت‌های خودشان و جریانات وابسته به خودشان در داخل کشور، قرار می‌دهند و سریعا به مدیریت هر جریان انتقادی آرام و تندی مانند اعتراضات اقتصادی اخیر، می پردازند.

*اعتراضات مدنی در ایران چه تفاوتی با اعتراضات مدنی در کشورهای دیگر دارد؟ چرا ما در اعتراضاتمان شاهد رفتارهایی تند و تخریب هایی رادیکالیستی هستیم؟

باید اینگونه گفت که تفاوت اعتراضات مدنی در اغلب کشورهای جهان و اعتراضات مدنی در کشور ما در همان نکته‌ای است که در بالا ذکر کردم. یعنی وقتی در کشوری مثلا آلمان اعتراضی صورت می‌گیرد ما شاهد سه امر هستیم «موضوع اعتراض»، «معترض» و «کسی که به او اعتراض می شود». اما این روند در کشور ما با ورود همین سلطه جویان شکل دیگری به خود می‌گیرد و تغییر محسوس و تندی می‌کند و اساسا برای همین است که ما در کوچکترین اعتراضاتی مانند اعتراضات این چند شب هم شاهد آشوبگری و تخریب هستیم. از همین منظر است که در کشور پس از برگزاری هر اعتراضی بلافاصله رد پای کسانی که در گذشته، بر این مرز و بوم سلطه داشتند دیده می‌شود یعنی اگر روزی اعتراضی کاملا داخلی در ایران صورت گیرد، هرگز هزینه صرف نمی‌کنند تا آن را جهت دهند و مقاصدشان دست یابند.

ما در سال‌های 78 و 88 هم شاهد این نکته بوده‌ایم که سلطه‌جویان بلافاصله از گسل ایجاد شده توسط اعتراض مردمی، استفاده کردند و با صرف هزینه‌های هنگفتی به مشتعل کردن آتش ایجاد شده در کشورمان پرداختند.

*عده‌ای گمان می‌کنند این اعتراضات بصورت دفعی و ناگهانی در دو سه روز اخیر شروع و سازماندهی شد، نظرتان چیست؟

ببینید ما چندین ماه است که شاهد اعتراضات کاملا آرام و منطقی عده ای از سرمایه‌گذاران موسسات مالی بوده‌ایم که می‌آمدند با پلاکاردی به دست در مقابل مجلس یا مقابل موسسه مالی مورد نظرشان تجمع می‌کردند و به اعتراضشان می‌پرداختند که تاثیر خوبی هم داشت و روندی را برای احقاق حقوق مردم آغاز کرده بود. اما رفته رفته این اعتراضات سازماندهی شد و بصورت آنچه امروز می‌بینید درآمد.

این را نباید فراموش کرد که ما در کشور جریانی متصل به منافقین(مجاهدین خلق) هم داریم که یک زمانی از مخالفین سرسخت آمریکا بودند و بعدها دیدیم که در دامان آمریکا و اسرائیل پناه برده و اکنون با پشتیبانی آمریکا و متحدانش به اقداماتی علیه کشورمان می‌پردازد.

منافقین در کشور آلبانی سازمان‌دهی شده‌اند و از آنجا با مدیریت آمریکایی‌ها در فضای مجازی بصورت غیر مستقیم و بصورت پناه با جریان سازی در روند کشور مداخله می‌کنند.

از طرفی چپ‌ها هم از قبل از انقلاب تا همین الان در داخل و خارج ایران، عواملی دارند. همان چپ‌هایی که آنها هم روزی مخالف سرسخت آمریکا بودند و اکنون آمریکایی‌ها توانستند این طیف را هم جذب اهداف خود کنند و در خدمت نیروهای خودشان بگیرند. به این صورت بود که در چپ هایی که روزی ذیل اتحاد جماهیر شوروی بودند نفوذ پیدا کردند و آنها را نیز در راستای مقاصد خود گرفتند.

از طرفی دیگر ما با جریان بهاییت هم طرف هستیم که این جریان هم هر زمان ببیند که فرصت مناسب است دست به اقداماتی می‌زند.

در کنار این جریانات برخی خانواده ساواکی‌ها و بازماندگان سیستم ظالمانه پهلوی هم وجود دارند که در این قبیل اعتراضات رادیکال ورود می‌کنند.

این جریانات از آن جایی که پایگاه اجتماعی گسترده‌ای ندارند می‌آیند و ذیل یک حرکت و جریانی قرار می‌گیرند و از فرصت پیش آمده در جهت اهداف خود استفاده می‌کنند. کسانی اعتراضاتی مدنی و منطقی و صنفی دارند هوشیار باشند تا به منافقین و گروه های معاند ملت و جمهوری اسلامی فضایی برای مداخله در جریانات اعتراضی ندهند.

*چطور باید میان معترضین حقیقی و جریان های معاند و مخرب تفکیک قائل شویم؟

البته با توجه به اینکه جریانات ضد انقلاب را میان معترضین این چند روز می‌بینیم، این بخش یکی از مهم ترین ماموریت‌های دستگاه‌های اطلاعاتی، امنیتی ما خواهد بود که باید پیگیری کنند و دست‌‌هایی که می‌خواهند از آب گل آلود ماهی بگیرند و اعتراضات واقعی مردم، را سلب کلی ساختار نشان دهند، قطع کنند.

همانطور که گفتم ما در ابتدا در ماه‌های قبل شاهد اعتراضاتی مسالمت آمیز و مدنی در مقابل مراکز و سازمان‌ها بودیم که توسط جریانات مذکور که اساسا تعلق خاطری به منافع ملی ایران ندارند، در حال مصادره به مطلوب شدن است.

*در این زمان حوالتی که بر دوش تحلیل‌گران و اساتید دانشگاهی است، چیست؟

اساتید و اندیشمندان ما باید در وضعیت کنونی مردم و معترضین را به اندیشیدن بیشتر دعوت کنند چرا که جریانات متصل به خارج در حال کشاندن جامعه به سطحی نگری است و در این میان وظیفه اساتید و اندیشمندان این است که مردم را در تامل و تفکر به مسائل، عمیق‌تر و با آینده‌نگری بیشتری سوق دهند.

اساتید و اهالی اندیشه باید راه و روش اعتراض صحیح به مسائل را برای مردم، روشن کنند. یکی از مسائلی که اکنون مورد بحث قرار گرفته و موضوع مردم شده است، سرمایه‌گذاری ایران در کشور‌های منطقه مانند عراق است که همین اساتید اقتصادی که به این مباحث ورود دارند باید لب بازکرده و و طی جلساتی این عمل کلان کشور را عقلا و نظرا توجیه کنیم تا دید مردم نیز به مسائل عمیق‌تر شود. برای پیشرفت اقتصادی و بالاخص مقوله صادرات باید کشورهایی همراه را مورد نظر قرار داد و اکنون ما در ابتدای این راه هستیم. اساسا بدون بوجود آوردن کشورهای همراه نمی‌توانیم توسعه و صادرات داشته باشید. شما تا با کشوری همراه نشوید نمی توانید انتظار داشته باشید با شما مراوده اقتصادی داشته باشد. و ما اکنون مشغول به این هستیم و به لطف خدا راه‌ها هم تا حدود زیادی هموار شده است.

سعودی‌ها که با ما یک ریال مراده اقتصادی ندارند و در زمان صدام هم عراق ذره‌ای با ایران رابطه اقتصادی نداشت اما امروز را ببینید. ما در ابتدای این راه هستیم و نباید در این مسیر عجله‌ای داشته باشیم. ما هرگز نمی‌توانیم در کشورهایی که تحت سلطه غرب هستند ورود اقتصادی داشته باشیم و برای همین باید به کشورهایی همسو به مراوده بپردازیم.

گفتگو: محمدرضا زمانی خطیبی