شیشه‌دودی‌ها در خط پایان
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، «بساط حفاظت شخصیت‌ها را باید جمع کنیم، ما حفاظت از شخصیت‌ها نداریم، تشریفات و پرستیژ شخصیت‌ها را داریم. من مسجد می‌روم، پارک می‌روم، کوه می‌روم، تنها و با مترو می‌روم و هیچ مشکلی هم ندارم.» این‌ها بخشی از سخنان مسوول مستقیم امنیت کشور یعنی دبیر شورای عالی امنیت ملی است، سخنانی مهم و قابل توجه که در پس آن 80 درصد از مقام‌هایی را نشانه گرفته که رده‌های حفاظتی یا در زبانی ساده‌تر بادیگارد دارند.
بساطی که باید جمع شود
شاید بخش زیادی از مردم تصویر مردانی یک‌دست کت‌و‌شلوار‌پوش با عینک‌های دودی و سوار بر ماشین‌های مشکی رنگ شیشه‌دودی دار را در ذهن خود تداعی یا به چشم از نزدیک دیده‌اند؛ چرا که در همین اتوبان‌ها و خیابان‌ها و معابر اصلی و فرعی پایتخت به وضوح در تردد هستند. آری سخن از تیم‌های حفاظتی است که این روزها دوباره بر سر زبان‌ها افتاده، هرچند وجود این تیم‌های حفاظت ضروری بوده اما برخی از جمله آقای علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی و سردار اسماعیل کوثری فرمانده سپاه محمد رسول‌الله تهران بزرگ معتقد هستند که زیادی آنها ضرورتی نداشته و باید بساط‌شان برچیده شود.
حفاظت شخصیت‌ها در دنیا تاریخچه طولانی دارد و در کشورمان قبل از انقلاب مسوولیت حفاظت شخصیت‌ها در اختیار شهربانی قرار داشت و بعد از انقلاب هم حفاظت بخشی از شخصیت‌های نظام به کمیته انقلاب اسلامی و بخش دیگری به سپاه پاسداران واگذار شد. بعد از آن هم با توجه به ادغام شهربانی، ژاندارمری و کمیته در نیروی انتظامی، مسوولیت حفاظت شخصیت‌ها به نیروی انتظامی سپرده شد. البته بعد از ادغام و در برهه‌ای از زمان و حدود 4 تا 5 سال، مسوولیت حفاظت از شخصیت‌ها به سپاه پاسداران واگذار شد ولی مجدداً این وظیفه در اختیار نیروی انتظامی قرار گرفت.
80 درصد حفاظت‌ها به‌دست نیروی انتظامی است
بعد از آن به دنبال تدبیر فرماندهان مقرر شد تا به‌صورت آزمایشی مسوولیت حفاظت شخصیت‌ها در سال 84 به سپاه پاسداران واگذار شود که در نهایت و پس از پنج سال، این مسوولیت در سال 89 مجدداً به نیروی انتظامی سپرده شد و در حال حاضر حدود 80 درصد از مقامات که دارای رده امنیتی هستند، مورد حفاظت قرار می‌گیرند و حفاظت از آنها در اختیار یگان حفاظت شخصیت‌هاست و حفاظت از تعداد معدودی نیز در اختیار سپاه پاسداران است.
اینکه یک فرد مورد تهدید است یا خیر یا اینکه باید نظام جان چه کسی را حفاظت کند، توسط شورای عالی امنیت ملی و شورای عالی کشور تعیین می‌شود و سطح‌بندی و رده‌بندی امنیتی افراد دارای مسوولیت در کشور را با توجه به تهدیداتی که متوجه آنهاست و مسوولیت این افراد تعیین می‌کند و بر اساس رده‌بندی امنیتی شورای امنیت کشور (شاک)، حفاظت از این افراد در دستور کار قرار می‌گیرد.
هیچ تهدید امنیتی متوجه هیچ مسوولی نیست
اما حالا مسوول اصلی شورای عالی امنیت ملی معتقد است که بساط محافظ باید برچیده شود؛ علی شمخانی در این خصوص گفته است: «در‌حال‌حاضر در کشور هیچ تهدید امنینی متوجه هیچ مسوولی نیست. در دهه 60 بود که منافقین شخصیت‌ها را ترور می‌کردند امروز نمی‌توانند ترور کنند من در این کشور مسوول هستم و بدون محافظ در شهر تردد می‌کنم و هیچ اتفاقی نمی‌افتد.»
حفاظت یا تشریفات!
وی همچنین با بیان این که «امروز ما در کشور تشریفات شخصیت‌ها را داریم نه حفاظت شخصیت‌ها» اعلام کرد: «باید بساط حفاظت از شخصیت‌ها را جمع کنیم.»
سردار اسماعیل کوثری جانشین فرمانده قرارگاه ثارالله سپاه نیز در این خصوص گفته است: در این که برخی از شخصیت‌های مهم در کشور نیاز به محافظ دارند بحثی نیست اما درباره اینکه چه شخصیت‌هایی نیاز به محافظ و حفاظت دارند، کمیته شورای امنیت کشور تصمیم می‌گیرد و نظر می‌دهد. سردارکوثری در این‌باره که آیا نمایندگان مجلس محافظ دارند یا خیر، گفت: بله، برخی از نمایندگان محافظ دارند از جمله رییس مجلس یا روسای کمیسیون‌ها یا هیات رییسه البته در نهایت کمیته‌ای که به شما گفتم در این‌باره تصمیم می‌گیرد. جانشین فرمانده قرارگاه ثارالله سپاه گفت: در برخی موارد خود کمیته درباره حفاظت از شخصیت‌ها تصمیم می‌گیرد و در برخی موارد پیشنهادها درباره محافظت از شخصیت‌ها بررسی شده و تصمیم گرفته می‌شود .سردارکوثری دراین باره که آقای شمخانی گفته مسوولان کشور هیچ نیازی به محافظ نداشته و در امنیت کامل قرار دارند، گفت: بله، من هم موافقم که امنیت در کشور 100درصد برقرار است اما اینکه ایشان بر چه اساس این حرف را بیان کرده‌اند باید از خودشان بپرسید. فرمانده سپاه حضرت محمد (ص) در پاسخ به این سؤال که آیا شما محافظ دارید، گفت: من خودم محافظ مردم و کشورم و محافظ ندارم.
وصیت امام؛ زندگی ساده
نکته مهم دیگر در موضوع رده‌های حفاظتی تشریفاتی بودن این مساله در برخی موارد است، نکته‌ای که علی شمخانی نیز به آن اشاره و از آن انتقاد کرده است، موضوعی که امام راحل نیز درباره آن بیاناتی داشته است. ایشان فرموده‌اند: این دقیقاً همان نقطه حساسی است که حضرت امام؟ره؟ هم بر آن تاکید کرده و می‌گویند: «شما گمان نکنید که اگر با چندین اتومبیل بیرون بیایید وجهه‌تان پیش مردم بزرگ می‌شود.
آن چیزی که مردم به آن توجه دارند و موافق مذاق عامه است، اینکه زندگی شما ساده باشد، همان‌طوری که سران اسلام و پیغمبر اسلام و امیرالمؤمنین و ائمه ما زندگی‌شان ساده و عادی بود بلکه پایین‌تر از عادی. آنها هم که جمهوری اسلامی را بپا کردند، مردم عادی هستند و کسانی که بالابالاها نشسته‌اند، هیچ دخالتی در این مسائل نداشته و ندارند. این مردم بازار و کشاورز و کارگران کارخانه‌ها و طبقات ضعیف - به حسب دنیا و قوی به حسب آخرت - هستند که این توقع را دارند که اگر خدای نخواسته، نفوس این مردم از ما منحرف بشود، ضرر آن برای ما تنها نیست، بلکه برای اسلام است.»
تفاوت میان مسوولان دهه 60 با دهه 90
حالا با عنایت به سخنان اخیر دبیر شورای عالی امنیت ملی، این سؤال در افکار عمومی مطرح می‌شود که چه تفاوتی میان مسوولان دهه 60 و دهه 90 وجود دارد که حفاظت را به تشریفات تبدیل کرده‌اند؟ البته یقیناً دبیر عالی شورای امنیت ملی برای رفتن به مترو و پارک نیاز به محافظ دارد و شاید کمی ایشان در این زمینه اغراق کرده اما شاید همگان بر این مساله متفق‌القول باشند که استفاده از تعداد زیادی محافظ، هم هزینه‌بر بوده و هم نیروی انسانی زیادی را طلب می‌کند و برهمین اساس باید دست به یک باز‌تعریف نو از تهدیدها در این مساله زد.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/