بررسی اخلاق حرفه‌ای در عرصه مدیریت فرهنگی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، استاد دانشکده مدیریت واحد تهران مرکزی در این نشست با بیان اینکه، اخلاق حرفه ای مجموعه ای از اصول و استانداردهاست که رفتار افراد و گروه ها را تعیین می کند، گفت: «اخلاق حرفه ای یک سری فرایندهای مبتنی بر فکر و جهت یابی و فرایندهایی نیز برای تحقق این اندیشه ها دارد، به عبارتی اخلاق حرفه ای سبک چگونه زیستن و چگونه رفتار کردن در یک محیط تخصصی اعم از فردی و سازمانی را تعیین می کند.»
دکتر نصرت الله شادنوش افزود: «در یک اخلاق حرفه ای، سلسله واکنش ها و رفتارهایی مقبول و پذیرفته شده است که بخش های مهمی از آنها در تخصص های مختلف از سوی سازمان ها و مجامع تخصصی صنفی و حرفه ای برای مطلوب بخشی به روابط اجتماعی، به صورت آیین نامه و قانون به وجود می آید.»
شادنوش اظهار کرد: «همه اخلاق حرفه ای را نمی توان در قالب های رسمی تعریف و ابعاد اخلاق سازمانی و یا حرفه ای را از اخلاق فردی، شغلی و یا کار تفکیک کرد. به طور عام، مبانی اخلاق حرفه ای و انتظارات اجتماعی برخاسته از آن، عبارتند از: صداقت، عدالت، امانت داری و وفاداری در جریان کسب و کار. مثلا کسی که امانت داری ندارد دغدغه حفظ اموال عمومی و استفاده بهینه و بهره وری از امکانات و اختیارات را ندارد.»
این مسئول با تاکید بر اینکه برای نیل به اخلاق حرفه ای هم ژرف اندیشی لازم است و هم باید دامنه وسیعی را در نظر گرفت، گفت: «برخی دانشمندان علوم مدیریت، مسیر های طی شده اخلاق حرفه ای برای رسیدن به مرحله عملیات فردی و سازمانی را این گونه ذکر کرده اند که باورها و اعتقادات فرد، سازمان و قوانین حاکم بر آن را می سازند و مسئولیت به دنبال آن شکل می گیرد و یا به عبارتی دقیق تر استمرار عمل به قانون، به مسئولیت پذیری عمق می بخشد و همین زمینه ها پیش بینی رفتار را موجب می شود. با طی چنین مراحلی، اعتماد، اطمینان و امید در سازمان و در تعامل با عناصر ذی نفع آن تجلی می یابد و ثمره آن اخلاق حرفه ای است و این همان چیزی است که باید رفتارهای افراد، گروه ها و سازمان های تخصصی را شکل دهد.»
وی با بیان اینکه ریشه اخلاق حرفه ای باورها و اعتقادات فردی و سازمانی است، گفت: «اخلاق حرفه ای تنها با آموزش به دست می آید. با آموزش تا حدودی می توان به مفاهیم اخلاق حرفه ای در کاربرد رسید. زیرا اخلاق حرفه ای فقط انتقال اطلاعات و یافته های علمی نیست. بلکه باید در متن عمل به آن تخصص و شغل و مراحل مختلف تصمیم گیری در آن شغل هم دیده شود و این بدان معنی است که صرفاً آموزش کافی نیست. باید آموزش ها به یادگیری تبدیل شود.»
شادنوش اظهار کرد: «فقدان انگیزش مانع ترویج اخلاق در سازمان است و باید تکنیک ها و مهارت ها، افزایش توان فکری ارتقا یابد و نگرش ها متحول شود و در کل شکلی از معرفت و بصیرت ایجاد شود. ریشه اغلب مشکلات در جایی که حد متوسطی از مسئولیت پذیری فردی وجود دارد، سیستم ها هستند و اگر این زمینه ها به خوبی فراهم شود، بستر مناسبی برای مسئولیت پذیری سازمانی ایجادمی شود. همه این انواع مسئولیت پذیری ها، در قالب مسئولیت پذیری اجتماعی تقسیم بندی می شوند.»
وی در پاسخ به این سوال که مسئولیت پذیری در کشور ایران را در مقایسه با جوامع غربی چگونه ارزیابی می کنید؟ گفت: «اکثر رفتارها و اقدامات ما اعم از مدیران و کارکنان، ریشه در اخلاق دارد. عدم توجه به اخلاق کار در مدیریت سازمان ها در کشور ما که از یک سو باید بر پایه ارزش های اخلاقی متعالی باشد و از سوی دیگر با کشورهای پیشرفته جهان فاصله قابل ملاحظه دارد، در شرایطی که انتظارات اجتماعی از سازمان ها در باره مسائلی مانند محیط زیست، حقوق زنان، کودکان، معلولان، عدالت در استخدام و کاهش نیروی انسانی نیز افزایش یافته. می تواند معضلات جدی را برای سازمان ایجاد کرده و مقبولیت و مشروعیت اقدامات آن را مورد سوال قرار دهد و در نتیجه توان و بازدهی و جو سازمانی را تحت تأثیر و تنش قرار دهد.»
انتهای پیام/