عضو تیم ملی بدمینتون: افتخار می‌کنم دانشجوی دانشگاه آزاد هستم/ برد با حجاب لذت‌بخش است
فیض‌منش دارنده چندین مقام کشوری در این رشته است. گفت‌وگوی خبرنگار خبرگزاری آنا با وی را خوانده و بیشتر با این ورزشکار کشورمان آشنا می‌شویم.
معرفی اجمالی از خودتان داشته باشید و انگیزه خود را از انتخاب رشته بدمینتون بگویید.
الناز فیض منش متولد شاهرود هستم از حدود اول ابتدایی شروع به فعالیت در این رشته در شاهرود کردم و الان 6 سال است که عضو تیم ملی و در رشته تربیت‌بدنی مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل در این دانشگاه هستم. حقیقتا ابتدا که وارد این رشته شدم هیچ شناختی نداشتم چون سنم خیلی کم بود و با تشویق بکی از دوستان وارد این رشته شدم و بعد علاقه‌مند شدم و ماندم در این رشته و خدا را شکر که توانستم روزبه‌روز پیشرفت و موفقیت‌های بیشتری را کسب کنم.
چقدر خانواده در ایجاد انگیزه برای ادامه فعالیت در این رشته برای شما مؤثر بوده است؟
چون پدرم هم ورزشی بودند و یکی از مرشدان برتر و هم یکی از داوران درجه‌یک فوتبال هستند از بزرگ‌ترین حامیان من بودند. حتی زمانی که درس‌های من سنگین شده بود و سخت بود و باید هر دوی آن‌ها یعنی درس و ورزش را باهم انجام می‌دادم ایشان تنها کسی بودند که اصرار داشتند من فعالیتم را در این رشته ادامه بدهم. البته پدر نخواستند که نظرشان را در انتخاب رشته به من تحمیل کنند بلکه اصرار داشتند که من هر رشته‌ای که خودم دوست دارم را ادامه بدهم ولی وقتی وارد این رشته ورزشی شدم خیلی استقبال و حمایت کردند.
چه زمانی فهمیدید که می‌توانید در این رشته مؤثر باشد و آیا فکر می‌کردید که به تیم ملی راه پیدا کنید؟
اصلا فکر نمی‌کردم چون زمانی که من وارد این رشته شدم سطح بدمینتون در شهر ما خیلی پایین بود و در مسابقات کشوری در همان سطح اول حذف می‌شدیم. ولی با تلاش خودمان و مربی باعث شد که پله‌پله این مسیر را طی کنیم تا الآن که به این جایگاه برسیم.
شهرستان شاهرود را در چه سطحی از بدمینتون می‌بینید؟
شاهرود الآن 6 تا بازیکن تیم ملی دارد که 2 نفر از آنان دانشجوی دانشگاه آزاد شاهرود هستند و بقیه هنوز از لحاظ سنی کوچک هستند ولی نفرات زیادی هستند که در مراحل استعدادیابی بوده و مربی ما نیز درجه بین‌المللی دارد.
امکانات شاهرود برای انجام فعالیت شما کافی هست؟
خب خدا را شکر یک سالن اختصاصی بدمینتون داریم که می‌توانیم در آن تمرین کنیم و از مسئولان خواهش می‌کنم که توجه بیشتری داشته باشند چون ما الآن به سنی رسیده ایم که نیاز به حمایت بیشتری داریم چون دانشجو هستیم و هزینه دانشگاه و خیلی هزینه‌های دیگر را هم داریم. با این حال که خانواده‌هایمان ما را حمایت می‌کنند ولی دوست داریم که مستقل باشیم. من از مسئولان خواهش می‌کنم که از لحاظ اسپانسری به ما کمک کنند. ما 6 سال است که لیگ برتر بازی می‌کنیم و فقط همین امسال بود که شهرداری شاهرود اسپانسری ما را پذیرفت.
یعنی اگر اسپانسر نباشد شما باید خودتان خرج کنید؟
بله دقیقا خودمان هزینه می‌کنیم
در کل باید اسپانسر باشد یا تربیت‌بدنی باید این هزینه‌ها را قبول کند؟
تربیت‌بدنی حمایت می‌کند ولی نمی‌تواند شخصی حمایت کند یعنی ما اصلا اسپانسر شخصی نداریم و آن‌طور که باید یک تیم لیگ برتری را حمایت کند خیلی در سطح بالایی نیست و نمی‌تواند رضایت‌بخش باشد.
به چه کشور یا کشورهایی برای مسابقات رفته اید؟
من به مسابقات بین‌المللی ترکیه رفته ام.
چه مقام‌هایی و چند مدال کسب کردید؟
در سطح بین‌المللی من مدال ندارم ولی در سطح کشوری آخرین مقامی که کسب کردم مقام سوم رتبه‌بندی کشوری در سال 96 است و در سال 95 هم مقام سوم کشوری را کسب کردم. سال 94 مقام اول جوانان کشوری را داشتم و مقام سوم بزرگ‌سالان کشور و خب دوره جوانان و نوجوانان همیشه در کشور مقام اول را داشته‌ام.
در دوبل مقام کسب کردید یا انفرادی؟
مقام‌هایی که کسب کردم انفرادی بوده است.
چطور به تیم ملی دعوت شدید؟
پنجم ابتدایی به مراحل استعدادیابی دعوت شدم. در چند مرحله شرکت کردم و در همه مواردش جزو نفرات برتر بودم. انتخابی‌های زیادی برای مسابقات برون‌مرزی شرکت کردم ولی هرکدام آن به هر نحوی کنسل شد. من در مسابقات نوجوانان آسیایی کره جنوبی انتخاب شدم که فقط 2 نفر از جوانان اعزام شدند و من جا ماندم و یا مسابقات نوجوانان ژاپن من در انتخابی سوم شدم و قرار بود 3 نفر اعزام شوند که مسابقات کلا کنسل شد.
اولین باری که در استعدادیابی شرکت کردم مسئولان می‌آمدند یک تعداد بازیکنان کوچک را به استعدادیابی‌ها دعوت می‌کردند من هم دعوت شدم و وقتی جزو نفرات برتر استعدادیابی شدم به اردوی تیم ملی دعوت رفتم و حدودا 12 سالم بود که در مسابقات بین‌المللی دهه فجر شرکت کردم.
چرا رشته تربیت‌بدنی را انتخاب کردید و آیا تحصیلاتتان را می‌خواهید در همین رشته ادامه دهید؟
تصمیم قطعی را از زمانی که در دبیرستان و در رشته تجربی مشغول به تحصیل بودم گرفتم و قصد داشتم رشته تربیت‌بدنی را در دانشگاه ادامه دهم و خب هدف نهایی من هم همین است که در این رشته فعالیت کنم و همین رشته را ادامه دهم.
اردوها به زندگی و تحصیلتان لطمه نزده است؟
چون شرکت در این اردوها علاقه است و به خواست خودم بوده شیرین است اما در 3 سال آخر دبیرستان خیلی شرایط سختی بود. من دو یا سه ماه سر کلاس نبودم البته دبیران هم خیلی حمایت و درک می‌کردند ولی خب کاری هم از دستشان بر‌نمی‌آمد و نمی‌توانستند به خاطر من درس را عقب بیندازند ولی خدا رو شکر گذشت و تمام شد.
مسابقاتی هم پیش رو دارید که بخواهید در آن شرکت کنید؟
نزدیک‌ترین مسابقاتی که پیش رو است مسابقات بین‌المللی دهه فجر هست که امیدوارم آمادگی خوبی داشته باشم.
به نظر شما برای شرکت در مسابقات بین‌المللی برای شما به‌عنوان یک خانم از لحاظ حجاب محدودیتی نیست و اصولا حجاب برای شما ایجاد محدودیت نمی‌کند؟
مشکلی پیش نمی‌آید. شاید بازیکنان کشورهای دیگر از حجاب ما تعجب کنند و خودم هم هیچ احساس بدی نسبت به این قضیه ندارم و یک حس لذت بخشی است که در مقابل یک بازیکن بدون حجاب بازی می‌کنیم و وقتی در مقابل آن به برد دست پیدا می‌کنی یک حس خیلی قشنگی است که شاید به‌نوعی به حریف خود با این کار الگو هم می‌دهی.
رشته ورزشی دیگری را هم انجام می‌دهید؟
من به دانشجویان و همکلاسی‌های خودم توصیه می‌کنم به سمت رشته ورزشی بروند که علاقه دارند چون مهم است که آدم چه در رشته ورزشی و چه در رشته درسی دارای علاقه باشد و من خودم هنوز پیش نیامده در رشته دیگری فعالیت کنم ولی رشته شنا را خیلی دوست دارم.
سطح ورزشی دانشگاه آزاد شاهرود را چطور می‌بینید؟
من ترم یک هستم و هنوز شناخت زیادی ندارم ولی در رشته بدمینتون تیم خوبی داریم چون دو بازیکن تیم ملی داریم که در این دانشگاه درس می‌خوانند و دو بازیکن دیگر که دارای مقام‌های کشوری هستند هم در همین دانشگاه مشغول به تحصیل‌اند و به نظرم دانشگاه خیلی تیم خوبی دارد.
قول مقام برای دانشگاه می‌دهید؟
قول مقام تیمی را می‌دهم اما خوب است بدانید که همه بازیکنان تیم ملی در دانشگاه‌های آزاد مشغول به تحصیل هستند و کار سختی است اما قول مقام را صددرصد می‌دهم.
فضای تحصیلی و ورزشی را در دانشگاه آزاد چطور می‌بینید؟
به نظرم دانشگاه آزاد واقعا به لحاظ ورزشی در کشور و در بسیاری از رشته‌ها حرف اول را می‌زند و من خوشحالم که عضو مجموعه دانشگاه آزاد و دانشجوی این دانشگاه هستم. بالاخره آدم احساس غرور می‌کند که در دانشگاهی درس می‌خواند که این‌قدر سطح ورزشش بالا است.
و حرف آخر ....
تشکر می‌کنم از دانشگاه آزاد و هم از مربی‌ام که خیلی زحمت کشیدند تا من به اینجا برسم و خب خانواده‌ام که در هر شرایطی از من حمایت کردند.
گفت‌وگو از سید امیررضا حسینی نژاد
انتهای پیام/