آخرین فرد ریه آهنین آمریکا را ملاقات کنید
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از DailyMail، ادامه حیات بیماران فلج اطفال به یک دستگاه بستگی دارد که 13 سال پیش از پوشش بیمه خارج شده است. وقتی که دستگاه مذکور تعمیر می‌شود، این بیماران روی مرز باریک مرگ و زندگی قرار می‌گیرند.
فلج اطفال نوعی بیماری حاد ویروسی است که دستگاه گوارش و در بعضی مواقع دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می‌کند. در گذشته فلج اطفال بلای خانمان‌سوزی بود اما در 1979 با طرح موفقیت‌آمیز واکسیناسیون در آمریکا ریشه‌کن شد با این حال هنوز تعدادی از بازماندگان این ویروس زنده هستند که برای ادامه حیات به دستگاه ریه آهنین نیاز دارند.
این افراد هنوز در حال سازگار شدن با مشکلات این دستگاه‌های قدیمی هستند. دستگاه ریه آهنین سال‌هاست که دیگر تحت پوشش بیمه نیست و تولید آن در دهه 1960 متوقف شده است. بنابراین کار تعمیر آن تخصص هر کسی نیست و قطعات آن بسیار گران‌قیمت هستند.
پاول الکساندر، 70 ساله، از دالاس یکی از افرادی است که برای ادامه زندگی به یکی از این دستگاه‌های ریه آهنین نیاز دارد. در سال 1952 در حالی که تنها پنج سال داشت به این بیماری مبتلا شد و حالا هر لحظه از عمر خود را داخل دستگاه ریه آهنین می‌گذراند.
یک بیمار فلج‌اطفال در دستگاه ریه آهنین، فرانسه 1939
در سال 2015، الکساندر با بحران شدیدی دست و پنجه نرم کرد وقتی که دستگاه ریه آهنین او دچار مشکل شد. الکساندر که هیچ کمکی از جانب کمپانی سازنده دستگاه و بیمه نداشت، مجبور شد به تنهایی با این چالش روبه‌رو شود. بنابراین ویدئویی از خود در یوتیوب به اشتراک گذاشت.
خوشبختانه بردی ریچاردز، مدیر آزمایشگاه زیست محیطی که در اوقات فراغت خود به تعمیر دستگاه‌های مختلف می‌پردازد، این ویدئو را دید و به کمک الکساندر رفت.
الکساندر در این باره گفت: «سال‌ها به دنبال کسی مانند ریچاردز بودم که بداند چگونه ریه آهنین کار می‌کند و بلد باشد آن را تعمیر کند».
دستگاه ریه آهنین شبیه به یک تابوت فلزی است که بیمار درون آن دراز می‌کشد در حالی که بخشی از دستگاه محکم به دور گردن او متصل شده است. این دستگاه با ایجاد یک خلاء به طور مکانیکی اکسیژن لازم برای شش‌های بیمار را تامین می‌کند. سیستم عصبی مرکزی و دستگاه تنفسی بیماران فلج‌اطفال توسط این بیماری از کار افتاده است.
باوجود این که الکساندر کاملا از گردن به پایین فلج است اما توانست به رویای خود برسد و در حال حاضر یک وکیل است. وی در این باره می‌گوید: «وقتی به دانشگاه تگزاس منتقل شدم دستگاهم را همراه با خودم به خوابگاه بردم».
باوجود این که شرایط الکساندر طی سال‌ها بدتر شده و مجبور است اکثر روز را در دستگاه ریه آهنین بگذراند همیشه سرحال است و خودش را مشغول نگه می‌دارد.
مترجم: هانا حیدری
انتهای پیام/