اشک شور ملت روی آوار سرزمین شیرین
زلزله 7/3 ریشتری یکشنبه شب، استان کرمانشاه و بخش هایی از ایلام را با تلخ ترین بحران طبیعی پس از پایان جنگ تحمیلی روبه رو کرده است. قصرشیرین، سرپل ذهاب، مریوان، دالاهو، کرمانشاه و چند شهر دیگر، زیر شلاق طبیعت سرخ شده اند و لحظه به لحظه خبرها و تصویرهای تازه ای از این مصیبت ملی در رسانه ها و فضای مجازی، دست به دست می شود.
در میان اشک، فریاد و حیرت، اندوه فاجعه زدگانی را میبینیم که با زخمهایی بر تن و روان، هم اعضای خانواده خود را از دست دادهاند و هم بیسرپناه، تشنه و گرسنه هستند. پشت همین کوه غم اما نیروی حیرتانگیز 80 میلیون ایرانی مردم زلزله زده غرب کشور را پشتیبانی میکند که باید به احترام آن، کلاه از سر برداشت.
هموطنان فداکار، دوشادوش نیروهای ارتش، هلال احمر، آتش نشانی، وزارت بهداشت و ... داوطلبانه و جانانه، دل به خاک و خون زده اند و در حالی که اشک شورشان روی آوار سرزمین شیرین چکیده، شمار زیادی از مصیبت دیدگان را نجات داده اند. در کنار نمایان شدن شدت آسیبپذیری سرزمین غرب کشور در برابر بلایای طبیعی، یک ویژگی بارز اجتماعی نیز دوباره آشکار شده است؛ ایثار و فداکاری ایرانیان.
در مقابل حوادث غیرمترقبه، این روحیه نیرومند است که به مردم مصیبت دیده قدرت میدهد و تشویقشان میکند تا امیدوارانه زندگی کنند. با گذشت سه روز از زلزله مرگبار در غرب کشور، عملیات هزاران ناجی در کانون منطقههای بحرانزده، از زمین و آسمان ادامه دارد.
حالا در عزم ملی برای کمک به زلزله زدگان، ناجیان با بغض ترک خورده ای که در گلو دارند، آسیبدیدگان را دلداری میدهند: «هموطنان، گریه نکنید. ما همیشه با هم هستیم. تا جایی که توان داشته باشیم، به شما کمک میکنیم. ما هرگز شما را تنها نمیگذاریم.»
کنار خانههای ویران، سربازی جوان دست پسربچهای را که پدر و مادرش زنده به گور شدهاند میگیرد و میگوید: «این یک فاجعه طبیعی است و تو نجات یافتهای؛ پس لطفا خوب زندگی کن.»
آری، همبستگی و اعتماد، مهمترین سرمایههای انسانی و رمز موفقیت در مدیریت بحران هستند و بیشک، حال استان کرمانشاه دوباره خوب خواهد شد؛ زمانش را نمیدانم !
زلزلههای مرگبار بم، بویینزهرا، طبس، منجیل و رودبار و حالا کرمانشاه، اگرچه داغهای سنگینی بر دل ایرانیان گذاشته اما درسهای حیاتی هم داشته است: «خطر بیخ گوشمان است و باید به فکر علاج واقعه بود، پیش از وقوع!»
زلزله بیست و یکمین شب از آبان 96 با وجود تمامی پیامدهای مرگبارش این پیام را هم به همراه داشت که بشر با تمامی پیشرفتهای علمی، هنوز در گام نخست است.
منبع: روزنامه ایران
انتهای پیام/