بارزانی فقط به حرف آمریکایی‌هایی گوش می‌کرد که به او پول می‌دادند
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا از پایگاه خبری کردپرس، مایکل روبین که مدت زیادی در اقلیم کردستان عراق اقامت داشته و در دانشگاه‌های آن تدریس کرده بود و با اوضاع سیاسی و اقتصادی اقلیم آشناست، درباره برگزاری همه‌پرسی در اقلیم کردستان و پیامدهای آن گفت: «برگزاری رفراندوم عاقلانه نبود. هیچ‌کس به این رفراندوم نیاز نداشت تا بگوید که کردها خواهان چه چیزی هستند و یا چه نظری دارند. علاوه بر آن، در سال 2005 یک رفراندوم برگزار شد. سخت است باور کردن این که مسعود بارزانی چنان اقدام غیر عاقلانه‌ای انجام داده باشد. آیا بارزانی باور داشت که ترکیه، روسیه یا ایالات متحده از او حمایت می‌کنند با اینکه به‌طور آشکار و در نهان نیز به وی گفته بودند که با برگزاری رفراندوم مخالف هستند.»
وی افزود: «به هر نحو که حساب کنیم سیاست‌های بارزانی فاجعه به بار آورد. اگر بارزانی رفراندوم را برگزار نکرده بود، کردها همچنان می‌توانستند مناطق مورد مناقشه را اداره کنند و با گذشت زمان، این مناطق تبدیل به بخشی از اقلیم کردستان عراق می‌شدند.»
روبین در پاسخ به این موضوع که «به نظر می‌رسد طبق نظر بارزانی، پشت کردها خالی شد و اکنون کُردها هیچ دوستی به جز کردها ندارند» گفت: «ممکن است مشکل کردها نباشند، بلکه غرور مسعود بارزانی عامل این وضعیت باشد. دوست داشتن بدین معنا نیست که این دوستان خصوصی باشند، آمریکا همواره از دوستان بغداد بوده است. مسعود بارزانی نمی‌بایست آمریکا را مجبور می‌کرد میان اربیل و بغداد یکی را انتخاب کند، اما بارزانی این کار را کرد حتی بعد از این که تقریبا همه سیاست‌گذاران آمریکا به وی گفتند که آمریکا از او حمایت نخواهد کرد.»
وی تصریح کرد: «مسعود بارزانی بارزانی فقط به حرف آمریکایی‌هایی گوش می‌کرد که به او پول می‌دادند و یا آن‌هایی که حرف‌هایی می‌زدند که بارزانی دوست داشت بشنود، زیرا آن‌ها به‌دنبال عقد قراردادهای تجاری با اقلیم کردستان عراق بودند. این‌ها ربطی به داشتن دوست ندارد. اگر بارزانی سیاست آمریکا را درک نمی‌کند این مشکل خود اوست. راه‌هایی وجود دارد که بتوان آمریکا را بهتر شناخت و یا کارهایی کرد که آمریکا بهتر در کنار کردها بایستد. هر چند نباید پنداشت که آمریکا در هر موقعیتی موافق کردها خواهد بود و یا این که متحدان دیگر خود را به خاطر کردها نادیده بگیرد.»
پژوهشگر مرکز تحقیقات امریکن اینترپرایز درباره چشم‌انداز پروژه استقلال اقلیم کردستان گفت: «من فکر نمی‌کنم که پروژه استقلال کردهای عراق پایان یافته باشد. کردها در نهایت کشور مستقل خود را خواهند داشت، اما این اتفاق به ایجاد تغییراتی در کشورهای همسایه بستگی دارد از جمله این که کردها در ترکیه به حقوق خود دست یابند. در حالی که رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه ممکن است قدرتمند به نظر برسد اما این شخص ترکیه را به شدت تضعیف کرده است. اردوغان مثل چسبی است که ترکیه را نگاه داشته است و بعد از مرگ او مشکل است ارتش ترکیه نظم و انضباط بیابد.»
وی در پاسخ به این سوال که «چرا آمریکا به ارتش عراق اجازه داد وارد کرکوک شوند؟» گفت: «آمریکا هرگز تعلق داشتن کرکوک به حکومت اقلیم کردستان عراق را به رسمیت نشناخته است. کردهای عراق می‌گویند با توجه به اینکه نیروهای عراقی در سال 2014 و در برابر حمله نیروهای داعش فرار کردند نباید درباره کرکوک ادعایی داشته باشند، اما این موضوع درباره شنگال، در استان نینوا در شمال غربی عراق نیز صادق است. آیا بارزانی نیز به‌دلیل فرار نیروهای پیشمرگه از شنگال باید برای همیشه نسبت به شنگال ادعایی نداشته باشد؟ علاوه بر آن، این نیروهای پیشمرگه وابسته به حزب دموکرات کردستان بودند که شنگال را ترک کردند و ایزدی‌ها را در برابر حمله داعش تنها گذاشتند. کردها خود را متقاعد می‌کنند که بیشتر نبرد با داعش را آن‌ها انجام دادند اما در واقع نقش مهم را در فلوجه، رمادی، تکریت، بیجی و موصل نیروهای حشد الشعبی (بسیج مردمی) و نیروهای عراقی برعهده گرفتند.»
مایکل روبین در ادامه درباره این موضوع که «مقام‌های حزب دموکرات و به‌ویژه مسعود بارزانی می‌گویند سقوط کرکوک به‌دلیل توطئه پنهانی میان اتحادیه میهنی و بغداد بوده است» تصریح کرد: «در واقع ممکن است خیانتی در کار بوده باشد، اما از خونریزی بیشتر جلوگیری کرد. حتی اتحاد کردها نمی‌توانست از آنچه که به خاطر محاسبه اشتباه بارزانی اتفاق افتاد جلوگیری کند. به همین دلیل بسیاری از کردها از مسعود بارزانی خشمگین هستند. اما آیا اظهارات مسعود بارزانی عمق مشکل را آشکار نمی‌کند؟ نخست، اینکه مسعود بارزانی چه حقی دارد درباره خیانت حرف می‌زند؟ چون خود او با دعوت از نیروهای صدام در سال 1996 به کردها خیانت کرد. علاوه بر این، هر وقت موضوعات به مشکل بر می‌خورد بارزانی دیگر کردها را مقصر جلوه می‌دهد. این موضوع وجود نداشتن اتحاد میان کردها را نشان می‌دهد که بخشی از تقصیر آن را باید برعهده مسعود بارزانی گذاشت. رک و راست بگویم، اگر کردها می‌خواهند به موفقیت برسند باید از رهبران کنونی کرد در عراق عبور کنند. بارزانی یک رهبر قبیله‌ای است و نگرانی وی همیشه حول اهل و تبارش بوده و نه مردم کرد.»
پژوهشگر مرکز تحقیقات امریکن اینترپرایز درباره کناره‌گیری مسعود بارزانی از قدرت و ساختار سیاسی در اقلیم کردستان عراق بعد از این تحولات گفت: «قبل از هر چیز، هنوز معلوم نیست که وی واقعا کناره‌گیری کرده باشد. علاوه بر این، شورای عالی سیاسی چیست؟ اگر هنوز او یک پیشمرگه است چرا به بعشیقه نمی‌رود و در برابر افزون‌خواهی ترکیه از آن محافظت نمی‌کند؟»
وی افزود: «حقیقت این است که بارزانی گاه و بی‌گاه ناپدید شده و دوباره ظاهر می‌شود. اگر کردها درباره آینده‌شان جدی هستند باید از وی بخواهند مسئولیت اشتباهاتش را برعهده بگیرد، محترمانه خود را بازنشسته کند و به نسل جدید اجازه دهد اشتباهات او را که به میراث وی تبدیل شده است، جبران کنند.»
انتهای پیام/