روند پیشرفت پروژه ترافیکی زیرزمینی ایلان ماسک

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، پروژه فرار از ترافیک‌های خسته کننده شهری در چه حالی است و تاکنون چقدر پیشرفت داشته است؟ به نظر می‌رسد از پیشرفت‌های خوبی برخوردار است. اما این ایده چگونه به ذهن ایلان ماسک رسید؟

ایلانماسک کم‌تر از شش ماه پیش در کنفرانس «TED» در ونکوور از طرح خود که شبکه‌ای از تونل‌ها برای حل معضل ترافیک است، رونمایی کرد. وی در دسامبر 2016 کار خود را با حفر تونل در مقر اصلی شرکت اسپیس‌ایکس آغاز کرد و شرکت بورینگ را نیز برای این منظور راه‌اندازی کرد.

در روزهای ابتدایی عملیات این تونل ادامه یافت و ابعاد آن 9 متر پهنا، 15 متر طول و 4/5 متر عمق بود. ادامه حفاری‌ها که از محدوده اسپیس‌ایکس خارج می‌شد، نیازمند ارائه مستندات علمی و فنی و همچنین اخذ مجوز از مقامات شهری بود.

مالک تسلا در سخنرانی خود فیلمی از اسکیت‌های الکتریکی نمایش داد که خودروها را در تونلی به عرض برابر با دو خودرو حرکت می‌دادند و در انتهای تونل خودرو را به سطح خیابان برمی‌گرداندند.

ماسک در رابطه با طرح خود گفت: «باید صادقانه بگویم که هنوز دقیق نمی‌دانم که قرار است این طرح به کجا برسد؛ اما می‌دانم که ترافیک خیابان‌ها من را عصبی می‌کند».

در ابتدا کمتر کسی تصور می‌کرد که ماندن در ترافیک این کارآفرین آمریکایی را به این سرعت وادار به عملی کردن طرحش کند. طرحی که آغاز حفاری‌ها حکایت از جدی بودن آن دارد.

اتوبوس برقی زیرزمینی

سپس حدود یک ماه بعد شرکت بورینگ از یک اتوبوس برقی زیرزمینی رونمایی کرد. این اتوبوس دارای فضای کافی برای مسافران نشسته و ایستاده بود و از شیشه ساخته شده بود. ماسک بارها از سوی منتقدان مورد شماتت واقع شد، زیرا آن‌ها ساخت اتوبوس برقی زیرزمینی را غیرعملی و اجرای چنین پروژه‌ای را غیرممکن می‌دانستند. این در حالی بود که حفر این تونل توسط ماشین حفاری تکمیل شده بود.

معمولا ساخت تونل‌های زیرزمینی هزینه‌بر است. برای ساخت یک تونل یک‌طرفه، قطر تونل باید تقریبا 9 متر باشد و با قراردادن وسایط نقلیه بر روی ریل الکتریکی، قطر این تونل‌ را می‌توان به کمتر از نصف کاهش داد. کاهش‌ دادن قطر تونل به نصف هزینه حفاری را سه تا چهار برابر کاهش می‌دهد.

ماسک همچنین به دنبال نسل جدیدی از ماشین‌های حفاری تونل بود که کوچک‌تر و قدرتمندتر از نمونه‌های کنونی باشند، به طوری که سه برابر ماشین‌های کنونی قدرت داشته باشند و بتوانند به طور پیوسته حفاری کنند.

حفاری تونل‌های مواصلاتی یکی از معدود مواردی است که دولت آمریکا در آن سرمایه‌گذاری نکرده بود. سپس حدود یک ماه بعد ایلان ماسک از پیشرفت مذاکرات خود با شهردار لس‌آنجلس برای استفاده از تونل‌های زیرزمینی خبر داد.

ماسک ملاقاتی با اریک گارستی شهردار لس‌آنجلس داشت که نتایج آن را امیدوارکننده خواند. مالک شرکت بورینگ جزئیات زیادی از صحبت‌های خود با شهردار منتشر نکرد اما به طور کلی بر این موضوع تاکید کرد که شهردار لس‌آنجلس نسبت به این ایده بسیار خوشبین است.

وی گفت: «مطمئنم که موضوعات مربوط به فناوری‌های مورد استفاده در بورینگ بخش آسان کار هستند و مسئله‌ای که نیاز به تلاش و ممارست زیاد دارد، گرفتن تاییدیه از مقامات و سازمان‌های مسئول است».

عکس منتشر شده از تونل‌های زیرزمینی

گارستی نیز پس از پایان جلسه خود با ایلان ماسک ابراز امیدواری کرد که بتوان علاوه بر وسایل نقلیه خاص شرکت بورینگ، با استفاده از دوچرخه، خودروی شخصی و حتی به صورت پیاده از تونل‌های زیرزمینی این شرکت رفت‌وآمد کرد.

اما اکنون ماسک نخستین عکس از مسیر آزمایش زیرزمینی را به اشتراک گذاشته و واضح است که تیم به شدت مشغول فعالیت است. تصویر منتشر شده تعجب کسی را برنمی‌انگیزد، چراکه تنها یک تونل است اما طراحی قابل توجهی از جمله کابل‌کشی، سطوح پنلی و خط آهن را نشان می‌دهد.

وی اضافه می‌کند که تونل در حال حاضر 152 متر طول دارد و حدود یک سال طول می‌کشد تا در سراسر ایالت لس آنجلس گسترش یابد.

زمان زیادی طول می‌کشد تا بتوان از یکی از این تونل‌ها که از اسکیت‌های الکتریکی برای حمل اتومبیل و کابین‌های محتوی افراد با سرعت 241 کیلومتر بر ساعت برای مقابله با ترافیک حرکت می‌کنند، استفاده کرد.

در حالی که برخی از شهرها از جمله لس آنجلس از این مفهوم استقبال می‌کنند، اما تفاوت زیادی بین حمایت لسانی و حمایت واقعی وجود دارد و این در زمان ساختن شبکه تونل‌های کامل تاثیرگذار است.

منبع: ایسنا