آمریکا در خصومت در جا می‌زند

1- مجلس نمایندگان آمریکا پس از مشاهده ناکامی و شکست مطلق دونالد ترامپ در جهت مقابله با برجام، برای آنکه بر موضع انفعالی آمریکا سرپوش بگذارد، لایحه 1698 موسوم به «موشکهای بالستیک ایران و اجرای تحریم‌های بین المللی» را با 423 رای مثبت به تصویب رساند. در واقع واشنگتن در تحریم و خصومت علیه ایران «در جا» می‌زند. درحالی که تحریم و خصومت هم شکست‌های مستمر آمریکا و متحدینش را جبران نمی‌کند.
2- رکس تیلرسون وزیر خارجه آمریکا در سفر به منطقه تلاش کرد تا بلکه اجماع ناکام و شکست خورده متشکل از 54 کشور عربی اسلامی را که حتی یک روز هم دوام نیاورد، احیا کند لکن هرچه بیشتر تلاش کرد، کمتر نتیجه گرفت.
3- تیلرسون در یک اقدام ناموفق دیگر سعی کرد میان عربستان و قطر نیز آشتی برقرار کند لکن با پاسخ منفی ریاض مواجه گردید و سرانجام به شکست ماموریت دیپلماتیک خود اعتراف کرد.
4- تماس‌های دو سوی اقیانوس اطلس میان روسای جمهور، نخست وزیران و سایر مقامات ارشد اتحادیه اروپا و آمریکا به ویژه واکنش رسمی اروپا در مورد اختلاف نظر درباره برجام و ضرورت مقابله با سیاست‌های فرامرزی آمریکا باعث گردید ترامپ در توئیت خود با عصبانیت اعلام کند که اولاً برای مقابله با ایران به همراهی و همفکری اروپا احتیاج ندارد و ثانیاً آلمان و فرانسه بروند در ایران، پول پارو کنند.
5- رکس تیلرسون در سفر به ریاض و بغداد، با تعرض به سیاست‌های عراق در جهت سرکوب تروریست‌ها و ارتقاء روابط همه جانبه با جمهوری اسلامی ایران، از یکطرف خواستار انحلال حشدالشعبی شود اعلام کرد که با شکست داعش دیگر ضرورتی به ادامه فعالیت نیروهای مردمی نیست و خوب است که آنها به خانه هایشان باز گردند و از سوی دیگر در دیدار مجدد با حیدرالعبادی نخست‌وزیر عراق با طرز وقیحانه‌ای به وی توصیه کرد که از ایران فاصله بگیرد و به سعودی‌ها نزدیک شود چون سعودی‌ها برادران تاریخی عراق هستند.
این هر دو موضع تیلرسون موجب خشم و اعتراض فزاینده دولت، مردم و فضای سیاسی – اجتماعی عراق شده و آنچنان بازتاب منفی و غیرمنتظره‌ای را متوجه آمریکا و سیاستهایش در منطقه کرده که به نظر می‌رسد اکنون تیلرسون و دستیارانش از طرح این موضوع به اصرار عربستان به شدت پشیمان شده باشند.
مسائل و مشکلات آمریکا در منطقه و فرامنطقه به مراتب گسترده‌تر از آن است که در این فهرست بگنجد و قاعدتاً ریشه بسیاری از نابسامانی‌های واشنگتن را هم باید در عملکرد گذشته آمریکا و متحدانش در منطقه جستجو کرد که چنین پیامدهائی به وضوح به عنوان بازتاب سیاست‌های آمریکا در دوره بوش و اوباما و حتی قبل از آن تلقی می‌شود.
این نکته از آن جهت اهمیت دارد که نیروهای اشغالگر آمریکائی در دوران پس از سقوط صدام در عراق جنایاتی را مرتکب شده‌اند که محال است مردم مظلوم عراق، به سادگی از کنار آن بگذرند و آنهمه جنایت و شرارت را به سادگی فراموش کنند.
استفاده ارتش آمریکا از بمب‌های هوشمند لیزری، بمب‌های حاوی اورانیوم رقیق شده، بمب‌های فسفری، بمب‌های ناپالم و بمب‌های خوشه ای، صدها هزار کشته یا مجروح و معلول را به جا گذاشته و باعث عقیم شدن جوانان و نوجوانان، به دنیا آمدن کودکان ناقص الخلقه و عجیب الخلقه و یا مبتلا به سرطان شده است.
آمریکا و سعودی‌ها انتظار نداشته باشند که مردم مظلوم عراق چنین جنایات و فجایعی را به سادگی از یاد ببرند و دست‌های خون آلود سعودی‌ها را به گرمی بفشارند!
آل سعود طی دو دهه اخیر برای بی‌ثباتی و ناامنی و کشتار در عراق از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند و با صدور تروریست و اسلحه و وسایل کشتار و جنایت به تطمیع برخی احزاب و گروه‌های سنی عراق پرداخته‌اند. خشم و عصبانیت مشترک آمریکا و آل سعود از آنجا سرچشمه می‌گیرد که تصور می‌کردند براثر جنگ تحمیلی 8 ساله صدام توانسته‌اند میان مردم ایران و عراق، خصومتی بدون حد و مرز و قطعاً بی‌پایان را شالوده ریزی کنند، غافل از آنکه در نخستین روزهای تجاوز نظامی آمریکا به عراق، مردم عراق از شر دژخیمان آمریکائی به خاک ایران پناه بردند و نخستین دستی که برای کمک به مردم عراق دراز شد، از سوی ایران بود. مردم مظلوم عراق و بویژه کردهای عراقی به خاطر دارند که حکومت صدام با حمایت آمریکا و ارتجاع عرب از سلاح‌های کشتار جمعی به ویژه سلاح‌های شیمیائی در حلبچه بهره برد و هزاران قربانی گرفت ولی ایران با انتشار صحنه‌های این جنایت فجیع و ضدانسانی، مظلومیت کردهای عراقی و سایر مردم مظلوم عراق را در جهان فریاد کرد.
تیلرسون از این دیدگاه دقیقاً آب در هاون می‌کوبد و نمی‌تواند بر آنهمه جنایت و شرارت آمریکا و ارتجاع عرب سرپوش بگذارد. بعلاوه انزوای سیاسی – تبلیغاتی آمریکا در منطقه و حتی در جهان با این ترفندهای بیهوده، پایانی نخواهد داشت. ناگفته پیداست که دهن کجی دارودسته ترامپ به برجام، از روی خشم و عصبانیت آنها از شکست داعش است که آنرا از چشم ایران می‌بینند که با تکیه بر تجربیات خود علیه تروریست‌ها، دولت‌های منطقه را در سرکوب داعش کمک نموده و پوزه تروریست‌ها و حامیان شرور آنها را به خاک مالید.
خشم آمریکا و ارتجاع عرب از شکست و ناکامی مطلق سیاست‌هائی است که قرار بود تروریست‌های داعش را در دمشق و بغداد به حاکمیت برسانند و قلب پرتشویش صهیونیست‌ها را شادمان سازند. خشم آمریکا و آل سعود از این است که آن همه سرمایه‌گذاری بدفرجام به زیان آنها و برنامه‌های ضدانسانی آنها تمام شده است. تحریم‌های جدید کنگره آمریکا علیه ایران و محور مقاومت هم دقیقاً از همین زاویه است که معنی و مفهوم واقعی خود را پیدا می‌کند.
برای نشان دادن ماهیت این تحریم‌ها و ماهیت عملکرد و مواضع امروز آمریکای ترامپ همین بس که مثلث شوم آژانس یهود، لابی صهیونیستی «ایپک» و رژیم صهیونیستی با خشنودی و یکصدا اعلام می‌کنند که مواضع کنونی آمریکا و به ویژه تحریم‌های اخیر کنگره آمریکا را آنها دیکته کرده‌اند و با اصرار آنها به تصویب رسیده است. اگر هیچ دلیلی برای اثبات ماهیت پلید ارتجاع عرب وجود نداشت، همین یک دلیل برای نشان دادن واقعیت‌های شرم آور در این زمینه کافی به نظر می‌رسد.
ملت بزرگ و سلحشور ایران به خوبی واقف است که تحریم‌های آمریکا علیه ایران تازگی ندارد و ریشه آن به نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی باز می‌گردد. ملتی که ایران عزیز را از حلقوم آمریکا خارج کرد و به استقلال و عزت و افتخار و سیادت رسانید، ملتی که چنین هیمنه و عظمتی را برای ایران علیرغم تحریمات 40 ساله رقم زد و آن را به اعتراف دوست و دشمن به چنین نفوذ کلامی رسانید، بهتر از دیروز می‌تواند این سرزمین و این نظام را به قله‌های رفیع محبوبیت و عزت و سیادت برساند، حتی اگر دشمنان اسلام را خوش نیاید و بغض و کینه آنرا همانند گذشته بر دل بگیرند این یک سنت الهی است.

منبع: جمهوری اسلامی