گشت و گذار در مدرسه‌ای که «اقتصاد مقاومتی» تدریس می‌کند +عکس

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، زنگ اول هر روز درس اقتصاد مقاومتی دارند. قرار است بعد از فارغ التحصیلی به جای دغدغه پیدا کردن شغل، به فکر اشتغال زایی باشند و برای عده ای دیگر هم کارآفرینی کنند. اینجا بر خلاف همه مدرسه‌ها، دانش آموزانش پشت میز نشین نیستند و در همان دوران تحصیل هم با عملکردی تولید محور، مدرسه را به یک بنگاه اقتصادی پر درآمد بدل کرده‌اند.

راه و رسم درس خواندن دانش آموزان هنرستان کشاورزی شهید نصیری سنندج با بقیه مدارس و هنرستان‌ها فرق دارد. آنها جز بهترین‌ها هستند و دلیلش هم تفکری است که با آن رشد می‌کنند و قرار است پس از فارغ التحصیلی وارد بازار کار شوند.اولین چیزی که هنگام ورود به هنرستان توجهم را جلب می‌کند، دیدن دانش آموزانی است که لباس کار پوشیده‌اند و بیل بر دوش به سمت گلخانه در دست ساخت هنرستان می‌روند. عده ای دیگر سالن مرغداری را شستشو می‌دهند و فضا را برای ورود جوجه‌های جدید آماده می‌کنند.

پیش از هر کاری به سراغ مدیر جوان هنرستان می‌رویم. امین کریمی نژاد مدیر 37ساله ای است که در طول 4سال گذشته تنها هنرستان کشاورزی شهر سنندج را دگرگون کرده و با دعوت از معلمانی تحصیل کرده و ایجاد کارگاه‌های زنده و پویا، فضا را به گونه ای تغییر داده که کلاس‌های هنرستان برخلاف سال‌های قبل نه تنها خالی نمی ماند، بلکه از اواسط مرداد ماه دیگر جای خالی برای ثبت نام دانش آموز جدید وجود ندارد.

اینجا معلم‌ها فقط کارشناسی ارشد و دکترا دارند

شروع گپی دوستانه با کریمی نژاد، وادارمان می‌کند از اتاق مدیریت بیرون بزنیم و یک به یک به سراغ کارگاه‌های آموزشی برویم. هنرستان شهید نصیری 200نفر دانش آموز دارد که از این تعداد 130نفرشان در پایه دهم مشغول به تحصیلند و مابقی در پایه یازدهم درس می‌خوانند. عده ای از دانش آموزان به کلاس‌های درس می‌روند و بخشی هم راهی کارگاه‌های آموزشی می‌شوند. کریمی نژاد پیش از هر کاری از کادر آموزشی مجربی می‌گوید که توانسته در طول این چهار سال به دور هم جمع کند و در سطح استان کردستان و حتی کشور حرف اول را بزند. تمامی کادر آموزشی هنرستان شهید نصیری از سطح تحصیلات کارشناسی ارشد به بالا برخوردارند و چهار نفری هم در این مدرسه با مدرک دکترا مشغول به آموزش هستند.

او از روزهای اول شروع به کارش در این هنرستان می‌گوید. در آن سال بخشی از میزهای هنرستان خالی بود و کمتر دانش آموزی تمایل داشت تا برای ادامه تحصیل راهی هنرستان کشاورزی شود. اکثر دانش آموزان یا رشته‌های نظری را انتخاب می‌کردند و یا برای تحصیل در هنرستان ترجیح می‌دادند هنرستان‌های فنی را انتخاب کنند. اما حالا آوازه هنرستان کشاورزی شهید نصیری به شکلی در سنندج و استان کردستان پیچیده است که تمامی ظرفیت مدرسه همان اوایل تابستان پر می‌شود و بیش از 40دانش آموز هم از روستاهای اطراف به صورت شبانه روزی در مدرسه می‌مانند و درس می‌خوانند.

240هزار تومان سرانه برای تامین هزینه‌های 20میلیون تومانی

کریمی نژاد البته از نحوه حمایت آموزش و پرورش از هنرستانش کمی گلایه مند است. او در سال تحصیلی گذشته تنها 240هزار تومان سرانه آموزشی دریافت کرده و با گذاشتن 200هزار تومان دیگر روی آن توانسته برای هنرستانش ماژیک وایت برد خریداری کند. حالا بماند که یک مدیر مدرسه چگونه باید یک مدرسه 200دانش آموزی را برای یکسال اداره کند و حتی هزینه اسکان خورد و خوراک 40نفر از آنها را نیز تقبل کند. این هنرستان در سال حداقل بیست میلیون تومان هزینه دارد که تمام آن باید توسط خودمان تامین شود و تنها راهش هم تولید محصول و فروش آن در بازار است.

در این هنرستان قدیمی هم رشته‌های مرتبط با فنی و حرفه ای تدریس می‌شود و هم دانش آموزان کارو دانش می‌توانند در آن مشغول به تحصیل شوند. با دیدن دانش آموزانی که لباس کار پوشیده‌اند و بیل بر دوش در حال رفتن به سر کلاس هستند این سوال در ذهنم ایجاد می‌شود که راستی در یک هنرستان کشاورزی چه درس‌ها و رشته‌هایی به دانش آموزان تدریس می‌شود ؟!

مدیر جوان برای تمامی سوالاتم جوابی دارد و در این باره می‌گوید: ما رشته‌های مختلفی داریم، از امور زراعی و باغی گرفته تا رشته امور دام و ماشین‌ها کشاورزی. در این هنرستان رشته‌های مرتبط با کار و دانش هم تدریس می‌شود؛ رشته‌هایی مثل مرغداری صنعتی، کشت گیاهان دارویی و زعفران؛ حتی تعمیر موتورهای سبک کشاورزی و موتورسیکلت را هم به عنوان رشته ای مشترک بین جهاد کشاورزی و فنی حرفه ای گنجانده ایم و دانش آموزان هم استقبال خوبی از این رشته‌ها کرده‌اند.

کارگاه آموزشی مرغداری سالیانه 3تن تولید دارد

همراه با هم به سالن پرورش مرغ می‌رویم. مرغ‌ها به تازگی کشتار شده‌اند و دانش آموزان در حال تمیز کردن سالن برای جوجه ریزی جدید هستند. کمی آنطرف تر کارگاه پرورش قارچ است. کارگاهی که برای مدرسه درآمد زایی هم می‌کند و محصولاتش در پایان برای فروش بین دانش آموزان و معلمان توزیع می‌شود. کریمی نژاد میزان تولید سالیانه مرغداری صنعتی هنرستان را سه تن اعلام می‌کند و می‌گوید: مرغ‌هایی که در این مرغداری تولید می‌کنیم بدون آنتی بیوتیک و هورمون رشد می‌کنند و به همین دلیل تنها چندساعت بعد از کشتار تمامی آنها توسط دانش آموزان، معلم‌ها و کادر دیگر مدارس سنندج خریداری می‌شود.

یکی از معلم‌ها که مسئولیت کارگاه قارچ را بر عهده دارد به نکته جالبی اشاره می‌کند. اینکه دانش آموزان ما بعد از فارغ التحصیلی نه تنها مشکلی برای پیدا کردن شغل ندارند بلکه برای اعضای خانواده و دوستان و آشنایان خود نیز شغل ایجاد می‌کنند. او یکی از دانش آموزان را که سال گذشته دیپلم خود را گرفته و با ایجاد کارگاه پرورش شغل برای برادرش که با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد بیکار بوده است نیز شغل ایجاد کرده مثال می‌زند و می‌گوید: اکثر دانش آموزانی که از این هنرستان فارغ التحصیل می‌شوند به دلیل سطح علمی بالا و تجربه عملی که کسب کرده‌اند به سرعت وارد بازار کار می‌شوند و بیشترشان خود به عنوان تولید کننده کار می‌کنند.

دانش آموزانی که بیکار نمی مانند

با یکی از دانش آموزان سال یازدهم که صحبت می‌کنم حرف‌های جالبی برای گفتن دارد. نامش سیامند است و چند ماهی می‌شود که کارگاهی کوچک برای پرورش بلدرچین در خانه به راه‌انداخته است. نزدیک به شش میلیون تومان هزینه کرده و الان بلدرچین‌هایش به تخم گذاری رسیده‌اند. می‌گوید هنوز مشخص نشده درآمدم از این کار چقدر است اما همینکه می‌بینم درسی که خوانده ام به دردم می‌خورد و می‌توانم با آن کار و کنم و هزینه‌هایم را در آورم خودش جای خوشحالی است.

سیامند می‌گوید یکی از همکلاسی‌هایم هم یک اتاق کوچک در خانه شان را به پرورش قارچ اختصاص داده و با پدر و مادرش قارچ تولید می‌کنند. اول می‌خواستند ببیند از عهده کار بر می‌آیند یا نه، اما الان می‌خواهد کار را گسترش دهد و برای خودش تولیدی بزند. آنهم در سنندج که خیلی از جوان‌ها از بیکاری گلایه دارند.

یک به یک به کارگاه‌ها سر می‌زنیم. گلخانه تولید توت فرنگی، خیار و گارگاه تعمیر ماشین آلات سبک کشاورزی. کریمی نژاد حرف جالبی می‌زند و می‌گوید: دانش آموزان ما می‌دانند که تمام مخارج این مدرسه باید از محل فروش محصولاتی که تولید می‌کنیم تامین شود. به همین دلیل از همین ابتدای راه با اقتصاد مقاومتی انس می‌گیرند و آن را به خوبی درک می‌کنند.این بچه‌ها پس از پایان تحصیلاتشان دیگر سربار جامعه و خانواده‌هایشان نیستند و نه تنها خرج و مخارج خودشان را تامین می‌کنند بلکه کمک حالی می‌شوند برای جامعه و خانواده‌هایشان.

شاید لازم بود تا همپای ما، وزرا و وکلای مردم هم در این مدرسه قدم می‌گذاشتند و می‌دیدند که اگر هر گوشه از کشور، چنین مدرسه و کارگاهی برپا شود، نه نیازی به واردات خواهد بود و نه نیازی به غصه خوردن برای اشتغال ... صدای خنده دانش آموزان و معلمان از نتیجه یادگرفتن درس‌های ملموس اتکا به خود، جای ورود به هر کتاب درس و کارتابل مدیریتی را دارد...

منبع: مشرق