برگزاری نشست «درنگی بر برخی از آموزه‌ها و اثر نماز در حماسه عاشورا»
به گزارش خبرنگار آنا، حجت الاسلام سید محمد ناصر تقوی استاد دانشکده علوم سیاسی بیان کرد: «کربلا و واقعۀ عاشورا یک رویداد مهم تاریخ اسلام و تاریخ بشری است.»
وی با بیان اینکه وظیفۀ اصلی و اولیه ائمه معصومین و از جمله امام حسین(ع) هدایت جامعه است خاطرنشان کرد: «به تعبیر زیارت جامعه، آنها اعلام الهدی و یا منارالهدی هستند. علائم راهنمایی که همچون علم ها و مناره‌هایی که در صحرا می‌گذارند تا مسافران از مسیر خود منحرف و گمگشته نشوند و این وظیفه هدایتگری تا وقتی که حیات دارند و زنده هستند هیچگاه از آنان ساقط نمی شود.»
تقوی افزود: «امام حسین در ذیل همان وظیفه هدایتگری خویش در زمان حکومت معاویه چه در صحبتهای حضوری و چه در مکاتبات مفصل که در تاریخ ثبت است نسبت به انحرافات و بدعتها و ظلم‌هایی که به نام حکومت اسلامی و دین رسول الله انجام می‌شود هشدار دادند و در اواخر عمر معاویه که او زمینه را برای حکومت یزید آماده می کرد با ذکر آنکه یزید حداقل صلاحیتهای حاکم مسلمین را ندارد و جوانکی است که علنا باده نوش و سگ باز است (و هو غلامٌ یشرب الشراب و یلهو بالکلاب) بارها این وظیفه روشنگری را انجام داد.»
وی اذعان کرد: «چه بسا برخی گمان کنند دمکراسی و منطق عاشورا با هم همخوانی ندارند و متاسفانه این ادعا نشان می‌دهد یا مفهوم دمکراسی به درستی فهم نشده است و یا تحلیل دقیقی از منطق آنچه در ماجرای کربلا رخ داده وجود ندارد. اگر چه دمکراسی یک واژۀ خاص در ادبیات سیاسی است و انواع مختلفی دارد و نقدهایی بر اَشکالی از آن نیز وارد است، اما قدر متقین و حدنصابی از این مفهوم که جریان موثر اراده مردم در سیاست و اجتماع است همیشه و همواره قابل سنجش در حکومت‌های مختلف بوده و خواهد بود و در اندیشه اسلامی نیز بدون این اراده جمعی هرگز تحقق عینی حکومت متوقّع و مطلوب نیست.»
این عضو هیات علمی دانشگاه در تحلیل حکومت یزید اظهار کرد: «از مهمترین شاخصه‌های استبداد در جامعه و نظام سیاسی یزید این است که اقلیتی که هرگز دست به شمشیر نمی‌برد و تنها با روش روشنگری فعالیت می‌کند را به بدترین، فجیع‌ترین و قساوتمندانه‌ترین روش سرکوب می‌کند و به نسل و خانواده وی نیز رحم نمی کند و خون کودک و بزرگش را برزمین می‌ریزد.»
وی افزود: «در موضوع خارج از گرایشات و رویکردهای دینی و اخلاقی، نقدی که از منظر بنیادها و روشهای دمکراتیک به وضوح بر حکومت مستبد و خودکامه یزید وارد است همین است که حتی نجیبانه‌ترین و منطقی ترین صدای مخالف هم تحمل نشد. صدایی که در حکومت خلفا، حضرت امیر(ع) به گوش تاریخ و آن جامعه با عدم بیعت خود رساند و صدایی که در خود حکومت حضرت امیر از جانب عبدالله ابن عمر که با علی بیعت نکرد تحمل شد و وی و خوارج تا مادامی که دست به شمشیر نبردند به آزادی و راحتی از همه حقوق انسانی و اجتماعی برخورداربودند و حتی پس از جنگهایی چون جمل و صفین و نهروان نیز شکست خوردگان و شمشیر به زمین گزاردگان از حقوق و آزادیهای اجتماعی هرگز محروم نشدند و حقوق خود از بیت المال را نیز دریافت می کردند.»
انتهای پیام/