سیره اشک بر سیدالشهدا(ع) مبتنی بر معرفت است/ منطق سوگوار حسینی، الهی و ملکوتی است

شیخ مرتضی ادیب یزدی، خطیب شهیر و کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با خبرگزاری آنا درباره اهمیت روضه و آداب سوگواری برای امام حسین(ع) گفت: منطقی که بر عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) حاکم است، منطقی الهی، ماورایی و ملکوتی است. عزاداری برای امام(ع) در سیره حضرات معصومین(ع) همواره بوده است.

وی ادامه داد: سوگواری حسینی از امام سجاد(ع) شکل گرفت و در زمان امام صادق(ع) به اوج رسید و طوری ادامه یافت که در دوران امام رضا(ع) سراسری شد چنانکه اقامه عزا برای سیدالهشدا(ع) جزء لاینکف اعمال عبادی شیعیان در سراسر جهان قرار گرفت.

این خطیب شناخته شده با اشاره به موضوع "باب لطم" عنوان کرد: در فقه ما باب لطم را داریم که اشاره به جواز آن در عزاداری امام حسین(ع) دارد؛ یعنی جایز است که افراد به خودشان لطمه بزنند مثل زنجیرزنی و سینه‌زنی که امروزه نیز می‌بینیم. فقهای ما اصل قضیه یعنی سینه‌زنی و زنجیرزنی در رثای سیدالشهدا را مجوز داده‌اند.

وی با بیان اینکه برخی علماء در مقابل قمه و غیره نیز گاها تمکین کرده‌اند، تأکید داشت: اما در این روزگار باید در عزاداری سیدالشهدا علیه السلام منطقی‌تر و عاقلانه‌تر حرکت کنیم چون شیعه، امروز دیگر در اقلیت و مظلومیت نیست و همه به ما توجه دارند.

حجت‌الاسلام ادیب یزدی تأکید داشت: بخصوص بعد از انقلاب اسلامی، شیعه دارای مملکتی قوی و ثروتمند یعنی ایران شد. لذا باید باب لطم را بگونه‌ای ترتیب بدهیم که عقل عالمیان و خردمندان آن را بپذیرند تا بی‌جهت برخی مراسم‌های عزاداری موجب بدنامی شیعیان نشود.

وی با استناد به همین دلیل، تصریح کرد: از همین جهت است که رهبر معظم انقلاب ما مسأله قمه‌زنی را ممنوع کردند که بسیار نگاه درستی به این قضیه داشتند تا بتوانیم همچنان در میان توده جهان جایگاه خودمان را حفظ کنیم.

این کارشناس برنامه‌های مذهبی رسانه ملی درباره اشک بر امام حسین(ع) نیز به آنا گفت: بدانیم که سیره اشک برای آقا مبتنی بر معرفت، سوختگی دل و آگاهی قلبی درباره عاشورا، سیدالشهدا(ع) و اسارت و سختی‌های وارده بر خاندان ایشان است. عاشورا و مصیبت امام حسین(ع) وقایعی است که حتی اگر تا صبح قیامت بر آن گریه شود، کم است.

حجت الاسلام ادیب یزدی توضیح داد: بعد از اشک، اظهار غم و اندوه است یعنی تباکی که انسان خودش را به گریه درآورد و دلشکسته نشان دهد. تباکی هم در سیره اهل بیت(ع) جایگاه خودش را دارد. این تباکی ممکن است حتی به شکل سرایش اشعار جانگداز در ذکر مصائب اهل بیت(ع) باشد که واقعا هم تأثیرگذار هستند.

وی همچنین در اینباره ادامه داد: برای سیدالشهدا(ع) چه بسا انسان می‌تواند در مرحله‌ای دستش را روی پیشانی بکوبد یا سینه بزند یا زنجیرزنی کند و حتی برخی خودشان را تکلیف به کار سخت‌تر می‌کنند. اینها همه در زمان اهل بیت(ع) هم بوده و مورد تأیید ایشان و برای نمایش مظلومیت امام و رساندن فریاد این بزرگواران است.

این استاد حوزه و دانشگاه در خاتمه یادآور شد: این کارها برای عزای حسینی نه‌ تنها جایز بلکه لازم است. این موضوعات سیره اهل بیت(ع) بوده و امیدوارم ما هم بتوانیم در این مسیر قدم برداریم.