آینده انبارداری با ربات‌هاست
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از Engaget، مهندسان تیم RBO از دانشگاه برلین موفق شدند با یک بازوی رباتیک متحرک بهترین نتایج را در رقابتی سخت از آن خود کنند و برنده جایزه 20 هزار دلاری این مسابقات شوند.
در این دور از مسابقات، تیم‌های مختلفی از واحدهای رباتیک شرکت کرده بودند که ابزارهای گوناگونی مانند دست سه انگشتی، نوارهای چسب‌دار و مکنده‌ها را به عنوان دستی برای برداشتن و گذاشتن اشیاء در طبقات پیشنهاد کرده بودند.
مراحل این مسابقه به این صورت بود که هر ربات می‌بایست در کمترین زمان، 12 آیتم مختلف از اشیاء را که طیف گسترده‌ای از اردک اسباب‌بازی گرفته تا جعبه دستمال یا جامدادی، از قفسه‌های شلوغ تشخیص داده، برداشته و به محلی که برایش تعریف شده بود منتقل کند.
این فرایند که نیازمند یک همکاری دقیق و کامل میان بخش‌های نرم‌افزاری تشخیص و سخت‌افزاری است، در صورت نقص یا کندی در هر یک از این بخش‌ها، برای ربات غیر ممکن می‌شود. تیم RBO که برنده این مسابقه بود توانست با ربات خود 10 آیتم از 12 آیتم را ظرف مدت 20 دقیقه به محل درست منتقل کند، بدون اینکه به آنها آسیبی وارد شود.
ربات برنده که با اختلاف امتیاز 60 واحدی از نفر دوم، به این مقام رسید، از یک بازوی مکانیکی کاملا متحرک و یک مکانیزم مکنده در کف دست آن برای این منظور بهره گرفته بود.
ربات RBO که به گفته مارتین مارتین، یکی از مهندسان این تیم، متشکل از یک پایه متحرک آمریکایی (که استاد دانشگاه از آمریکا با خود به برلین برده بود) و یک بازوی مکانیکی آلمانی است، مجهز به مجموعه‌ای از حسگرها است که به فرایندهای تشخیص، حرکت، برداشتن و گذاشتن دستگاه نظارت می‌کنند.
اصلی‌ترین مجموعه‌های حسگری این دستگاه یکی برای تشخیص سوژه، دیگری برای تعیین محل پایه دستگاه نسبت به قفسه‌ها و سومی برای اینکه مبادا باز به سوژه نیروی زیادی وارد کند، تعبیه شده‌اند.
بازوی WAM به کار رفته در این ربات، تقریبا قابلیت‌هایی مشابه ساعد و دست انسان با 7 درجه آزادی دارد اما به عقیده مارتین، تمامی این دستگاه بدون کمک الگوریتم تشخیصی که برای آن طراحی شد، حتی موفق به انجام نیمی از کارهایی که انجام داد نیز نخواهد بود. این الگوریتم ساده اما قدرتمند، توانایی تشخیص اشیاء مختلف را برای ربات ایجاد می‌کند.
RBO با اتکا به پنجه‌ای که برای بازوی ربات طراحی کرده بود و قابلیت تغییر شکل و مکش را داشت، در کنار بهره‌گیری از نرم‌افزارهای قوی و موردنیاز، توانست در مجموع 148 امتیاز به دست بیاورد و این درحالی است که تیم دانشگاه MIT که به جایگاه دوم رسید، تنها 88 امتیاز کسب کرده بود.
MIT نیز از بازوی مشابهی برای ربات خود استفاده کرده بود اما پنجه این ربات از یک سطح تخت مکنده تشکیل شده بود که توانایی‌های لازم را نداشت.
اندرو کی، از اعضای تیم Robohub، این مسابقات را این‌گونه تشریح کرد: «انگار منتظری دیوار رنگ شده خشک شود، خیلی طولانی بود».
علت این اظهارنظر این است که تمامی ربات‌های حاضر در این رقابت، از همکاران انسانی خود بسیار کندتر هستند و برای رسیدن به سرعت موردنیاز باید پیشرفت‌های بیشتری داشته باشند.
حتی RBO نیز در رباتی که طراحی کرده بود، کاستی‌هایی داشت؛ از جمله اینکه این ربات برای تشخیص و برداشتن اشیائی که سطح فلزی و براق دارند یا کوچک هستند، دچار مشکل می‌شود. به‌عنوان مثال این دستگاه نتوانست یک جامدادی با سطح فلزی توری شکل را بردارد، زیرا مکنده از روی توری عمل نمی‌کند و نمی‌تواند شیئ را به خود بچسباند.
مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا
انتهای پیام/