بچه عنکبوت‌های قاتل به مادرشان هم رحم نمی‌کنند
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceAlert، عمر عنکبوت مخملی مادر بسیار کوتاه است زیرا زمانی که مواد غذایی کم می‌شود، بچه‌های پشمالوی کوچکش آن را می‌خورند، همچنین به نظر می‌رسد که این خزنده‌های چندپا حتی به مادرخوانده خود هم رحم نمی‌کنند.
یک مطالعه جدید روی «Stegodyphus dumicola»، گونه‌ای از عنکبوت اجتماعی، حاکی از آن است که عنکبوت‌های بالغ باکره ماده (عنکبوتی که هنوز جفت‌گیری نکرده یا عنکبوت عمه) در لانه‌های عمومی به عنکبوت‌های مادر در انجام وظایف مادرانه کمک می‌کنند. این پدیده «هم والدینی» نام دارد.
البته این نوع مراقبت در گونه «S. dumicola» پایان خوشی به همراه ندارد و شامل چیزی می‌شود که دانشمندان آن را «مراقبت مادرانه افراطی و کشنده» می‌نامند.
به عبارت دیگر، مادرها بدن خود را تسلیم فرزندان می‌کنند و تبدیل به غذای آنها می‌شوند. سپس این عنکبوت‌های مخملی کوچک به سراغ عنکبوت بالغ ماده(عنکبوت عمه) میروند و آن را هم می‌خورند.
ترین بایلد، زیست شناس تکاملی از دانشگاه اوهوش دانمارک، در این باره بیشتر توضیح می‌دهد: «در حالی که عنکبوت مادر هنوز زنده است، بچه عنکبوت‌ها شروع به تغذیه می‌کنند. اما هیچ اثری از اعتراض نیست. درست مانند این است که عنکبوت‌های ماده، بچه عنکبوت‌ها را دعوت می‌کنند تا آنها را بخورند»
تیم تحقیقاتی بایلد در طی 10 هفته، نزدیک به 200 آزمایش انجام دادند و تیم‌هایی متشکل از عنکبوت‌های مادر و باکره را در لانه‌های جداگانه قرار دادند تا این پدیده ترسناک را مشاهده کنند.
سپس آنها به انتظار نشستند و تماشا کردند که این خانواده موقت از تخم‌ها نگهداری می‌کنند، برای بچه عنکبوت‌ها غذا تهیه می‌کنند و در نهایت جسم و روح خود را به نسل بعدی تقدیم می‌کنند.
محققان تاکنون روی دادن چنین پدیده‌ای را در عنکبوت‌های ماده باکره ندیده بودند. تیم تحقیقاتی براین باور است که انگیزه انجام این کار، یک مکانیسم تکاملی است زیرا با این که آنها از نظر ژنتیکی بچه‌های عنکبوت باکره محسوب نمی‌شوند اما نزدیک‌ترین چیزی است که یک عنکبوت عمه باکره به عنوان بچه دارد.
بایلد افزود: «سرمایه‌گذاری روی این بچه‌ها برای عنکبوت عمه یک موفقیت در تولیدمثل محسوب می‌شود. هر چه ژن‌های بیشتری به نسل بعد انتقال یابد، بهتر است. بنابراین عرضه کردن بدنش به عنوان غذا، یک راه‌حل تکاملی منطقی است»
مترجم: هانا حیدری
انتهای پیام/