100 سال دیگر هم دماغم را عمل نمی کنم!

به گزارش گروه رسانه‌های آنا، پرور از معدود بازیگرانی است که با اظهارات صریح و صادقانه‌اش، «زیبایی چهره» را به عنوان یکی از کلیشه‌های مرسوم عالم بازیگری زیر سوال برد و از فحش‌هایی گفت که در صفحات اجتماعی به همین واسطه نثار او شده است.
این هنرمند، جسورانه مقابل موجی منفی ایستاد و گفت: خدا را شاکرم که چهار ستون بدنم سالم است. زیرا من صفت زشتی و زیبایی را مربوط به چهره نمی‌دانم. از کسانی که در اینستاگرام به من فحش می‌دهند، عذرخواهی می‌کنم و باید بگویم که من این چهره را دوست دارم و هیچ‌گاه حاضر به تغییر آن نیستم.
پرور به تازگی برای یک پروژه کاری سفری به مشهد داشت که همان هم بهانه انجام یک گفت و گو شد:
هر بازیگر، یک نقطه طلایی دارد
این هنرمند از ماجرای ورودش به عالم بازیگری چنین می‌گوید: من از سال 72 فعالیتم را در عرصه بازیگری با ایفای نقش در حوزه تئاتر آغاز کردم. دانش آموخته ادبیات نمایشی در مقطع لیسانس و کارگردانی تئاتر در دوره فوق لیسانس هستم. اولین کارم یک اثر مذهبی به کارگردانی مرضیه صدرایی بود. خلاصه دوران دانشجویی من عمدتا بر صحنه تئاتر می‌گذشت و تلاش می‌کردم در این عرصه حضور موثری داشته باشم.
وی ادامه می‌دهد: بعد از دانشگاه، از سال ۸۰ کارگردانی را شروع و همزمان نیز نوشتن را دنبال کردم.‌ سه سال بعد، وارد تهران شدم و تلاش کردم با گروه‌های نمایشی ارتباط برقرار کنم و موفق شدم در چند کار در مجموعه تئاتر شهر بازی کنم.
پس از مدتی دوری از تئاتر، بازی در یک اثر نمایشی به او پیشنهاد می‌شود که در آن با فریده فرامرزی، همسر رضا عطاران هم‌بازی بود. تماشای این کار، آقای کارگردان را به سالن نمایش می‌کشاند و بازی سوسن پرور مورد توجهش قرار می‌گیرد. خلاصه همه این‌ها باعث می‌شود تا او سال 87 و در سریال بزنگاه مقابل دوربین عطاران قرار گیرد. اثری که در آن خوش می‌درخشد و بهانه حضور او در آثار بعدی می‌شود.
پرور تاکید می‌کند: سریال بزنگاه نقطه عطف کارنامه حرفه‌ای من بود و به نظرم هر کسی در هر شغلی که هست، یک روز شانس در خانه او را می‌زند و فرصتی را پیش پایش می‌گذارد. برای من بزنگاه، مصداق همین فرصت بود تا عرصه‌های گسترده‌تری را در حوزه بازیگری تجربه کنم.
او در اغلب نقش‌های بعدی‌اش هم کاراکتری طنزگونه داشته است، می‌خواهیم بدانیم نگران نیست که این جنس شخصیت‌ها برای او به یک کلیشه و در اصلاح تیپ ماندگار تبدیل شود؟ در پاسخ بیان می‌کند: این موضوع خیلی در اختیار بازیگر نیست. چه به لحاظ گستره نقش‌هایی که به او پیشنهاد می‌شود و چه به واسطه بازی که کارگردان و متن کار از او می‌گیرد. با این وجود از نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌ام، راضی ام.
یکی از محورهای تخصصی کاری او در این سال‌ها، حوزه کودک و نوجوان بوده است. وی درباره آن می گوید:در حوزه کودک و نوجوان، خط قرمزها پُررنگ‌تر است و اغلب دست و پای آدم را می‌بندد. با این همه، من در همین حوزه، شخصیتی خلق کردم به نام «ننه حریر» که هنوز خیلی ها من را به همان نام می شناسند و حقیقتا شخصیت شیرینی هم هست، چون بیان صریحی دارد که مورد علاقه آن نسل است اما اجازه بدهید به یک نمونه از آن خط قرمزها اشاره کنم. باور دارم در برنامه‌هایی که برای نوجوانان ساخته می‌شود، باید با آن‌ها از آسیب‌هایی سخن بگوییم که به نوعی در جامعه تهدیدشان می‌کند. نمونه‌اش مصرف دخانیات است که باید «نه» گفتن به آن را بیاموزند اما حتی همین نگاه و رویکرد هم به دلیل در اصطلاح خط قرمز بودن موضوع، رد شد.
خدا را شکر که مردم را می‌خندانم
پرور در سینما کمتر از تئاتر و تلویزیون نقش ایفا کرده است. او در خصوص این حضور کم‌رنگ بر پرده سینما می‌گوید: از سینما پیشنهاد کمتری داشتم، راستش را بخواهید اگر مسائل مالی مطرح نبود، ترجیح می دادم بیشتر در تئاتر بمانم و همان جا کار کنم. وی ادامه می‌دهد: از میان همه کارهایم «ننه حریر» را بیشتر از بقیه دوست دارم و خوشحالم که توانستم در این تیپ سازی موفق باشم و بیشتر از آن خوشحالم که توانستم در ذهن خیلی ها آن را جاودانه کنم.
این بازیگر، اشاره ای هم به سختی‌های کار طنز می‌کند و می‌افزاید: بازی در نقش‌های طنز کار سختی است، زیرا شما باید آدم ها را بخندانید آن‌ هم در فضایی که مردم انگیزه و حوصله کمتری برای خندیدن دارند. این سختی برای خانم هایی که در نقش‌های طنز بازی می‌کنند، دوچندان است، چرا که در اجراهایشان باید بیشتر بر محوریت کلام و چهره متکی باشند و از این طریق مخاطب را به خندیدن تشویق کنند.
وی در عین حال تاکید می‌کند: وقتی لبخند را روی لب مردم می بینم، سختی کار برایم به شیرینی بدل می‌شود. بعضی از کسانی که کمدی کار می کنند، روح لطیف و حساسی دارند و ممکن است خودشان غمگین باشند اما بنا به مسئولیتی که دارند باید مردم را بخندانند از خداوند شاکرم که من را به عنوان یک خنداننده خلق کرده است تا موجب خوشحالی مردم شوم.
اشتباهی مرا به جای همسر آقای عطاران معرفی کردند
سوسن پرور در تئاتر، نقش های جدی زیادی داشته اما افتخارش دیده شدن در تلویزیون با ایفای نقش های کمدی است. از او می‌پرسیم خانواده اش چقدر اهل شوخی و خنده بوده‌اند، در جواب می‌گوید: شوخی و طنز در خانواده ما موروثی است. مادر بزرگ و مادر من نیز همین ویژگی را دارند و اهل شوخی و خنده هستند. خلاصه فضای با نشاط خانه ما باعث شده تا خیلی‌ها مشتاق باشند مهمان این منزل شوند. شاید همین بستر مرا بیش از هر ظرفیت‌آموزشی دیگری برای حضور در عرصه طنز آماده کرد.
از این بازیگر، عجیب‌ترین شایعه‌ای را که درباره خودش شنیده است، جویا می‌شویم، با خنده‌ای در پاسخ می گوید: شباهت ظاهری من با خانم فرامرزی همسر آقای عطاران و البته بازی‌ام در یکی از سریال‌های ایشان، باعث شده بود عده‌ای در فضای مجازی ما را اشتباه بگیرند و مرا به جای همسر ایشان معرفی کنند.
می‌گویند من زشتم
پرور در این سال‌ها از موضوع عمل‌های زیبایی و اصرار بعضی از مخاطبان صفحه اینستاگرامش برای پیوستن او به جمع عملی‌ها، فراوان سخن به میان آورده است، او در گفت و گو با ما نیز نقبی می‌زند به این بحث و تاکید می‌کند: من از چهره ام ناراضی نیستم اما بعضی می گویند زشتم البته خودم اصلا این طور فکر نمی کنم. این که یکی بیاید بگوید برو دماغت را عمل کن، قرار نیست چیزی را در من تغییر دهد. صد سال دیگر هم این کار را انجام نمی‌دهم، زیرا تعریف و معیار هر کدام ما از زشتی و زیبایی متفاوت است. برای من سلامتی از همه چیز بالاتر است و خدا را بابت آن شاکرم.
وی به جز بازیگری در عرصه نویسندگی و کارگردانی نیز فعالیت دارد و در کنار آن‌ها به عنوان یک فعال اجتماعی در حوزه‌های مختلفی نظیر حمایت از حیوانات، نقش آفرینی می‌کند. او اما از برنامه این روزهایش چنین می‌گوید: تصمیم گرفته‌ام بازی در یک تئاتر را قبول کنم و تاکنون نیز دو اجرای خوب داشته‌ام که از آن‌ها لذت برده‌ام.
پرور ادامه می‌دهد: نمایش نامه ای با نام هایلایت را با همکاری «پیمان حسن زاده» نوشته ام که کمدی است و مقرر شده تا آذر ماه روی صحنه برود. هم اکنون کار «سفر در خانه» را روی آنتن دارم که از شبکه نسیم پخش می شود و چند قسمت آن نیز در مشهد فیلم برداری شده است.
او باید بطلبد تا مسافر مشهد بشوی
او آرزویی هم برای سینما و تلویزیون ایران دارد و می‌گوید: امیدوارم همیشه حال این حوزه و اهالی آن خوب باشد. باور دارم که اگر توقیف نباشد، اولین قدم را در مسیر رسیدن به این حال خوب برداشته‌ایم.
وی ادامه می‌دهد: فعالان عرصه سینما و تلویزیون آدم های اخلاق گرایی هستند و نمی خواهند حرف های خارج از چارچوب بزنند اما نباید خط قرمزها عرصه را بر ما تنگ کند.
وی در ادامه به سفرش به مشهد هم اشاره‌ای می‌کند و می‌گوید: حرم امام رضا(ع) حس و حال عجیبی به آدم می دهد زیرا بار معنوی خاصی دارد که ناخودآگاه حال آدم را خوب می کند. نمی شود شب تصمیم گرفت و صبح به مشهد آمد، زیرا باید خود آقا، بطلبد. مشهد از جمله شهرهایی است که نمی شود برای سفر به آن برنامه ریزی کرد.

منبع:روزنامه خراسان