پیانیست هلندی: کیهان، فرهنگ کشورش را خوب می‌شناسد
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، بار اولی که رامبرانت فرایش پیانیست هلندی به ایران آمد، دی 95 بود که برای حضور در سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر دعوتش کرده بودند، پیش از آن اما کمانچه و تار را می‌شناخت و با برجسته‌ترین نوازندگان ایرانی این سازها؛ کیهان کلهر و حسین علیزاده همکاری کرده بود.
فرایش و دو عضو دیگر گروهش تونی اورواتر (کنترباس) و وینسنت پلژر (سازهای کوبه‌ای) شامگاه گذشته سه‌شنبه 14 شهریور نخستین تجربه بداهه‌نوازی با کیهان کلهر در تهران، را از سر گذراندند و امروز و فردا چهارشنبه پانزدهم و پنجشنبه شانزدهم شهریور هم در تالار وزارت کشور روی صحنه خواهند رفت.
اعضای تریوی رامبرانت در طول 12 سال گذشته در کنار هم ساز زده و توانسته‌اند به یکی از اصلی‌ترین گروه‌های جَزِ هلند تبدیل شوند. دستمایه اصلی آن‌ها موسیقی جز، موسیقی کلاسیک و موسیقی خاورمیانه است و براساس قطعات اوریجینال در این سبک‌ها، بداهه‌نوازی می‌کنند.
آن‌چه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگویی است با رامبرانت فرایش پیش از اجرای شب گذشته، در حالی که کیهان کلهر به همراه اورواتر و پلژر مشغول ساندچک بودند.
بگذارید با سوالی ساده شروع کنم. چطور با موسیقی ایران آشنا شدید؟
من سال‌ها قبل، یعنی زمانی که 18، 19 ساله بودم، سفری به مصر داشتم و در طول آن آشنایی مختصری با موسیقی آن سرزمین. آن جا برای اولین بار متوجه شدم مشرق زمین چه موسیقی عجیب و غریب و مرموزی دارد. بعد از آن که به هلند برگشتم، تحقیق بیشتری درباره این موسیقی کردم. شاید شانس آوردم که در آن زمان، یک همسایه سوری داشتم که توانست به من در شناخت بیشتر این موسیقی کمک کند. او چندین آلبوم از موسیقی سرزمین خودش و دیگر کشورهای شرقی به من داد و همین، موسیقی غیر غربی را برایم جدی‌تر کرد.
اوایلش نمی‌توانستم موسیقی ایرانی و عربی را از هم تشخیص دهم تا این که با یک ایرانی که تنبک می‌زد، آشنا شدم. البته او موزیسین حرفه‌ای نبود و برای سرگرمی ساز می‌زد ولی به من کمک کرد تا آگاهی بیشتری در این زمینه به دست آورم. هر چند در اروپا پیدا کردن موسیقی سنتی خوب ایرانی اصلا کار آسانی نیست.
با توجه به این که اولین مواجهه‌تان با موسیقی شرق، موسیقی عربی بوده، حالا موسیقی ایرانی را بیشتر دوست دارید یا عربی را؟
موسیقی ایرانی را.
و چطور با کیهان کلهر آشنا شدید؟
سال 2013 قرار بود در فستیوال موسیقی نوامبر که مهم‌ترین جشنواره بین‌المللی موسیقی معاصر در هلند است به اجرای برنامه بپردازیم. برگزارکنندگان این فستیوال گفتند می‌توانم کسی را که قرار است همراهش ساز بزنم خودم انتخاب کنم، از قبل ساز زدن کیهان را در چند فستیوال دیده بودم و اولین انتخابم او بود. جالب این که فستیوال خودش هم یک لیست پیشنهادی داشت که نام کیهان کلهر در آن دومین نفر بود.
با توجه به قابلیت‌های سبک جَز در بداهه‌نوازی، توانایی موسیقی سنتی ایرانی را برای همپا شدن با آن چطور می‌بینید؟
به طور کلی فکر می‌کنم در فرهنگ موسیقایی ایران بداهه‌نوازی بیش از، خیلی از دیگر فرهنگ‌هاست، چیزی که وقتی جوان‌تر بودم نمی‌دانستم. علت این که با موسیقی سنتی ایران هم ارتباط خوبی برقرار می‌کنم همین است. همکاری با گروه‌های ایرانی که موسیقی کلاسیک کار می‌کنند برایم دشوار است اما کار کردن با کسانی مثل کیهان کلهر و حسین علیزاده آسان، شاید به دلیل همین توانایی بداهه‌نوازی موسیقی سنتی.
و در مورد میزان ارتباطی که تماشاگر ایرانی با همنشینی موسیقی سنتی و جَز، برقرار خواهد کرد چه فکر می‌کنید؟
کیهان فرهنگ کشورش را بسیار خوب می‌شناسد و رابطه‌اش با آن عمیق است. این مهم است که ما قبل از این که میان فرهنگ‌هایمان ارتباط برقرار کنیم، خودمان آن را به خوبی بشناسیم و از این طریق است که می‌توان به گونه‌ای بین‌شان پل زد که مخاطب هم با آن ارتباط برقرار کند. موزیسین‌ها اگر عمیقا فرهنگ خود را بشناسند و به موسیقی دیگر فرهنگ‌ها هم گوش کنند چیزهای جدیدی کشف خواهند کرد، نظیر آن‌چه ما انجام داده‌ایم و مخاطب هم حتما با آن ارتباط برقرار خواهد کرد.
منبع:خبرآنلاین
انتهای پیام/