بازی تاج و تخت/پرونده‌ای برای دیدار کره‌جنوبی ـ ایران
تیم ملی فوتبال ایران امروز برای سی‌امین بار به مصاف کره جنوبی می‌رود؛ مسابقه‌ای که همیشه برای دو قدرت غرب و شرق آسیا حساس بوده ولی چند سالی است که شرایط ویژه‌ای پیدا کرده است. اگرچه تیم ملی ایران از چند ماه قبل، صعود خود به جام جهانی 2018 را قطعی کرده و مسابقه با کره جنوبی به اصطلاح رایج و تشریفاتی محسوب می‌شود اما همه می‌دانند که بازی دو تیم، دیگر یک بازی ساده نیست. چهار سال پیش دو تیم شرایط متفاوتی داشتند، خیال کرهایها از صعود راحت بود ولی کار تیم کی‌روش برای رسیدن به جام جهانی به مشکل خورده بود. در آخرین مسابقه، ایران باید در کره جنوبی به مصاف این تیم می‌رفت اما سرمربی کره در اظهارنظری عجیب گفت که دوست دارد به جای ایران، ازبکستان به جام جهانی برود. تصویر مشت گره کرده کارلوس کی‌روش مقابل نیمکت کره جنوبی پس از پیروزی بر این تیم و صعود به جام جهانی نه از ذهن فوتبال‌دوستان ایرانی پاک می‌شود و نه کرهایها آن را فراموش کرده‌اند. حالا پس از گذشت چهار سال، جای تیم‌ها عوض شده.
ایران دومین تیم جهان است که به جام جهانی صعود کرده ولی کره جنوبی به‌شدت نیاز دارد که در این بازی خانگی به پیروزی برسد. آخرین مسابقه کرهایها در تاشکند مقابل ازبکستان برگزار می‌شود؛ همان ضلع سوم جنگ چهار سال قبل، این بار هم برای صعود به جام جهانی شانس دارد و منتظر لغزش کره است. کرهایها می‌دانند که در چهار بازی اخیر مقابل ایران شکست خورده‌اند و حتی یک گل هم به ثمر نرسانده‌اند. از آخرین گل زده و پیروزی کره جنوبی مقابل ایران، نزدیک هفت سال می‌گذرد. همه این مسائل فشار روانی را بر غول فوتبال شرق آسیا زیاد می‌کند. زیرا آنها نگران هستند که پس از هشت حضور پیاپی، نتوانند به جام جهانی بروند و چه چیزی تلخ‌تر از اینکه در این راه، ایران و کارلوس کی‌روش مانع آنها شوند. البته کی‌روش با هوشمندی گفته که برایش فرقی نمی‌کند از میان کره جنوبی و ازبکستان چه تیمی به جام جهانی می‌رود اما آنهایی که او را می‌شناسند می‌دانند کی‌روش هیچ‌گاه دشمنانش را فراموش نمی‌کند.
نخستین رویارویی با حریف قدیمی
تیم ملی فوتبال ایران در چهاردهمین مسابقه تاریخ خود به مصاف کره جنوبی رفت. اگر مسابقات تکراری با برخی تیم‌ها را کنار بگذاریم، کره جنوبی هشتمین تیمی بود که با ایران بازی کرد و به راحتی می‌توان این دو تیم را رقیبانی قدیمی و سنتی نامید. این دو تیم در هفت خرداد 1337 در ژاپن و در چارچوب بازی‌های آسیایی 1958 به مصاف هم رفتند که این بازی با برتری پنج بر صفر کرهایها به پایان رسید. پرویز دهداری، بیوک جدی‌کار، محمود بیاتی و مسعود برومند ازجمله بازیکنان ایران در آن مسابقه بودند و هدایت تیم ملی هم برعهده حسین صدقیانی قرار داشت.
بازی‌های خاطره‌انگیز
یکی از زیباترین و ماندگارترین مسابقات تاریخ فوتبال ایران، مسابقه‌ای بود که این تیم در جام ملت‌های آسیا 1996 مقابل کره جنوبی انجام داد. روزی که علی دایی با چهار گل ورزشگاه را به قول هادی عامل به «غوغاکده‌ای» تبدیل کرد و خداداد عزیزی با دریبل‌های خود نمایش دلپذیری ارائه کرد. چهره بغض‌آلود سرمربی کره جنوبی وقتی تیمش با نتیجه 6 بر دو شکست خورد از یاد هیچ فوتبال‌دوستی نمی‌رود. یکی دیگر از مسابقات زیبای دو تیم، در جام ملت‌های آسیا 2004 برگزار شد. عملکرد دیدنی علی کریمی و مهدی مهدوی‌کیا در آن بازی که به رالی گل بین دو تیم تبدیل شده بود از ماندگارترین خاطرات فوتبال ایران است. آن بازی دیدنی هم با برتری چهار بر سه ایران که هدایتش برعهده برانکو قرار داشت به پایان رسید. البته ایرانی‌ها از مسابقه با کره جنوبی خاطرات تلخ هم به یاد دارند. یکی از گزنده‌ترین این خاطرات، مسابقه در جام ملت‌های آسیا 2000 بود؛ روزی که کریم باقری با یک شوت دیدنی و از فاصله‌ای دور دروازه کره را باز کرد اما اشتباه عجیب علی دایی که مقابل دروازه خودی قصد داشت توپ را با حرکتی آکروباتیک دور کند که در نهایت باعث شکست و حذف تیم پر ستاره ایران شد.
برتری آماری ایران مقابل کره جنوبی
تیم‌های ایران و کره جنوبی 29 بار در طول تاریخ به مصاف هم رفته‌اند که سهم ایران 13 برد و سهم کره 9 پیروزی بوده و هفت مسابقه هم به تساوی رسیده است. دو تیم هشت‌بار هم در رقابت‌های انتخابی جام جهانی با هم بازی کرده‌اند که ایران سه بار و کره یک بار پیروز شده‌اند و چهار مسابقه هم با تساوی به پایان رسیده است. هر دو تیم در این مسابقات موفق به زدن 32 گل شده‌اند. 19 بازیکن تیم ملی ایران موفق به باز کردن دروازه کره جنوبی شده‌اند که علیرضا خورشیدی نخستین آنها و سردار آزمون آخرین آنها محسوب می‌شوند. علی دایی با چهار و علی کریمی با سه گل، بهترین گلزنان تاریخ ایران در مسابقه با کره جنوبی هستند و نکته جالب اینجاست که هر دو بازیکن هم فقط در یک مسابقه موفق به گلزنی به این تیم شده‌اند.
در مسابقات با کره جنوبی، 16 مربی مختلف هدایت تیم ملی ایران را برعهده داشته‌اند که پرویز دهداری و کارلوس کی‌روش با چهار و افشین قطبی با سه بازی، در این زمینه سابقه‌ای بیشتر از دیگران دارند. ولی کی‌روش رکوردی شگفت‌انگیز در این مسابقات به نام خود ثبت کرده است. این مربی پرتغالی، چهار بار ایران را به مصاف کره فرستاده و هر چهار بار هم با پیروزی از زمین خارج شده و هیچ‌گاه هم تیم او گلی دریافت نکرده است. کره جنوبی در 11 مسابقه اخیر با ایران فقط یک بار پیروز شده و در کل این بازی‌ها هم چهار گل زده است. از آخرین باری که کرهایها موفق به گلزنی و پیروزی مقابل ایران شده‌اند، تا پنجشنبه که سی‌امین بازی تاریخ دو تیم برگزار می‌شود، 2413 روز می‌گذرد.
رجعت جاویدان یا داستان دیروز و امروز و فردا
چیزی شبیه ال کلاسیکوی آسیا. اگر ژاپن و عربستان، قدرت‌های جدیدی در فوتبال آسیا هستند، ایران و کره جنوبی، از گذشته‌های دورتر خود را در سطح فوتبال آسیا حفظ کرده‌اند؛ و نبردهای‌شان همیشه جذاب و حساس بوده است. چشمانمان را ببندیم و به درخشان‌ترین نمایش‌های تیم ملی در همه این سال‌ها فکر کنیم. بازی‌های خوب کم نداشته‌ایم. یک جایی در این مرور تاریخی، ذهنمان می‌رود سراغ تابستان داغ 1996در امارات، جام ملت‌های آسیا. تیمی که جوان بود و جذاب. با مربیگری محمد مایلی‌کهن که با وجود همه کمبودها و رفتارهای عجیب و نوسان‌ها می‌گویند باعث رنسانس در فوتبال ایران شد؛ پس از یک دوره رکود عجیب و غریب. آن روزها چشم‌مان از کره ترسیده بود. سه سال قبل‌تر در مقدماتی جام جهانی 94 با سه گل، به قهقرا رفتن فوتبال‌مان را عیان کرده بودند و بار سفر بستند برای ینگه دنیا. آنجا هم خوب بودند. سرسختانه مقابل آلمان، قهرمان جام جهانی 90 مقاومت کردند و با نتیجه نزدیک سه بر دو باخته بودند. حق داشتیم بترسیم؛ با تیم جوانی که هنوز بزرگی نکرده بود. اما آن عصر تابستان، آغازی شد برای تولد تیمی که شاید دوست‌داشتنی‌ترین تیم ملی تاریخ هم باشد. نیمه‌اول را چشم‌بادامی‌ها دو بر یک بردند.
هنوز مانده‌ایم اما، که چه شد نیمه‌دوم آن‌گونه شد. هر توپی آوردیم، از هر زاویه‌ای، رفت توی دروازه. همه بهترین نمایش‌شان را نشان دادند. گل، گل. یکی پس از دیگری. مربی‌شان آن گوشه زمین اشکش در آمد. آنها باختند، بد هم باختند. داستان برای ما اما فراتر از یک برد بود، حتی فراتر از یک برد درخشان. تولد تیمی بود و تولد ستارگانی که حالا بخش عمده اعتبار فوتبالی‌مان را مدیون آن‌هاییم؛ 6 بر دو.
چشمانمان را می‌بندیم و ذهنمان را می‌سپاریم به خیال، در جست‌وجوی بازی‌هایی از تیم ملی که در یاد مانده‌اند. می‌رسیم به لبنان جام ملت‌های 2000. تیمی که خوب بود، می‌توانست بهتر هم باشد، اما نشد. در روزهای سهمیه‌بندی یاران تیم ملی و تقسیم کردن‌شان بین آبی و قرمز، در عصر آغاز دعوای علی‌ها در تیم ملی. باز هم یک‌چهارم نهایی، باز هم کره جنوبی. در یک بازی متعادل. کریم باقری باز از آن شوت‌ها زد. از وسط زمین. مسافتی بعید. خیلی‌ها وسط شوت آقا کریم، در فاصله بین زدن و رسیدن توپ به دروازه حریف، شاید به اموراتی رسیده باشند، گپی زده باشند، و توپ کماکان در هوا بود. آنقدر که دور بود. پس از چندی، ناباورانه بود، اما توپ به تور نشست و شد شاید زیباترین گل تاریخ جام ملت‌ها. داشتیم آماده می‌شدیم برای جشن، برای نیمه‌نهایی. حملات کره بی‌سرانجام به نظر می‌رسید. تا اینکه، علی دایی برای اولین و آخرین‌بار در عمرش تصمیم گرفت قیچی برگردان بزند. آن هم در محوطه جریمه خودی. یکی باید آن روز می‌گفت که «چه جای قیچی زدن بودن آقای دایی». توپ به پایش نگرفت. گل مساوی را زدند و بعدش گل طلایی. دایی اشتباه کرده بود، اما کسی جرات نداشت نگاهش کند. باز برگشتیم خانه. تلخ بود. به ادیسه ذهنی‌مان ادامه می‌دهیم. این بار در سال 2004. باز هم ایران و کره در یک‌چهارم نهایی. قرعه کشی و این چیزها نمی‌خواست. ما در نیمه‌نهایی با کره بازی می‌کنیم. با تیم برانکو. مقابله کره‌ای که دو سال پیشتر به نیمه‌نهایی جام جهانی رسیده بود. می‌گفتند فوتبال‌شان از مرزهای آسیا رد شده است. با آن همه امکانات و ورزشگاه پر زرق و برق. این بار ترس واقعی بود. هم کره قوی بود و همین که ما در مرحله مقدماتی فروغ چندانی نداشتیم. اما یک علی کریمی کار را برایمان در آورد. با یک هت‌تریک درخشان؛ در یکی از زیباترین بازی‌های ملی‌مان. وحیف آن تیم این بار کره را برد اما قهرمان نشد.
این لیست را می‌توان ادامه داد. از روز صعود به جام جهانی 2014 با گل گوچی در کره تا مشت‌های گره کرده کی روش، مشت‌هایی که خوب یا بد داغ بر دل کرهایها گذاشته است. حالا ما یک بار دیگر، برای سی‌امین بار روبه‌روی کره قرار می‌گیریم. در روزهایی که این بار برخلاف همیشه، کار آنها به اما و اگر کشیده است و ما خیال‌مان از صعود راحت شده است. اما آن مشت‌های کی‌روش و مصاحبه‌های این چند سال اخیرش، آتش‌بازی را کماکان برای ما داغ کرده است.
حال فوتبال کره خوب نیست. پس از روزهای درخشان اوایل هزاره جدید، در آن روزها که گویا فراتر بودند از فوتبال آسیا، آنها کم کم صلابت‌شان را از دست دادند. هرچند در 2014 نایب قهرمان جام ملت‌ها شدند، اما این تیم، تیم قدرتمند سابق نبود. روزگاری و پس از درخشش به گاس هیدینگ روی آوردند. به فلسفه فوتبال هلندی، تا فوتبال‌شان را بر آن پایه بنا نهند. اما نگرفت. چند مربی هلندی بعدی تحول چندانی در فوتبال کره ایجاد نکردند.
حالا کره، در روزگاری که تیم‌های باشگاهی‌اش هم افت کرده‌اند دوباره دست به دامن مربی داخلی شده است تا شاید دوباره به‌پا خیزد. این غول دیرین فوتبال آسیا و ما احتمالا بارها و بارها با آنها بازی خواهیم کرد، به‌ویژه در نیمه‌نهایی‌های جام ملت‌های آسیا و مقدماتی جام جهانی. مشت‌ها کماکان گره خورده‌اند.
نقشه‌ای از سئول برای فتح سئول
اگر فکر می‌کنید، فوتبال جنگ نیست و صرفا یک بازی ورزشی است، کاملا در اشتباه هستید. این صحبت‌ها چیزی جز کلیشه نیست، چون فوتبال یک جنگ تمام عیار است؛ 90 دقیقه و حتی گاهی بیشتر. شاید دشمنی نداشته باشد، اما نبردش پر است از تاکتیک‌ها، استراتژی‌ها و حتی اظهارنظرهای جنگی. این جنگ زمانی بالا می‌گیرد که شما کارلوس کی‌روش باشید و حریف‌تان یک تیم همیشه مغلوب. بازی حساس و دوستانه هم ندارد و کره‌جنوبی مقابل ایران با مربیگری کی‌روش همیشه مغلوب بوده است.
حالا در شرایطی که خیال ایران از حضور در این جنگ راحت است و حتی شکست احتمالی در آن تبعاتی ندارد، استراتژی‌های شروع جنگ هم بیشتر و بیشتر است. یعنی کی‌روش با ریسک بالاتری می‌تواند وارد این نبرد شود که همیشه برنده آن بوده، حتی در سخت‌ترین شرایط. چهار سال پیش در اولسان کره جنوبی که تیم ایران فقط با کسب پیروزی مقابل کره جنوبی سهمیه حضور در جام جهانی 2014 برزیل را کسب می‌کرد و کرهایها اصلا چنین چیزی را دوست نداشتند. حتی سرمربی این تیم شرقی اعلام کرده بود ما دوست داریم ازبکستان همراه کره به جام جهانی صعود کند نه ایران که همین مساله جنگ بین کی‌روش و کرهایها را آغاز کرد. حالا فوتبال ایران در آستانه جنگی دیگر است.
این بار با خیال راحت و شرایط متفاوت نسبت به چهار سال پیش. این بار کره جنوبی است که برای صعود به جام جهانی به برد مقابل ایران نیاز دارد، اما کارلوس کی‌روش خامی نکرده؛ در مصاحبه‌هایش نگفته که دوست دارد ازبکستان، قطر یا چین همراه ایران به جام جهانی بیایند. با وجود اینکه صعود ایران به جام جهانی قطعی شده و چهار سال پیش کره با شکست مقابل ایران حتی در آستانه از دست دادن سهمیه جام جهانی بود. با این حال کی‌روش جنگ روانی خود را از ورود به کره جنوبی به نحو دیگری آغاز کرد.
او به امکاناتی که کرهایها به تیم ملی ایران دادند ایراد گرفت و رسانه‌های این کشور را به نوعی مجبور کرد صحبت‌های او را بازتاب بدهند. مساله‌ای که حسابی مسئولان فدراسیون فوتبال کره، سرمربی تیم ملی این کشور و رسانه‌های آنها را به‌هم ریخته است تا از هدف اصلی خود که بازی مقابل ایران و پیروزی است دور شوند، چراکه درگیر حاشیه‌هایی چون عدم کیفیت امکانات و... شده‌اند.
کی‌روش نشان داده به خوبی می‌تواند چیزی را جبران کند. حالا او پاسخ جنگ روانی چهار سال پیش سرمربی کره جنوبی را با یک جنگ روانی تمام عیار پاسخ داده و به نظر می‌رسد از مدت‌ها قبل نقشه آن را کشیده بود. نقشه‌ای که از خیابان سئول، دفتر کارش در فدراسیون فوتبال ریخته شد تا تیم ملی ایران روز پنجشنبه بتواند سئول را فتح کند. کی‌روش می‌خواهد مقابل کره پیروز این جنگ تمام عیار باشد تا هم پاسخ محکمی به آنها داده باشد و هم رکورد شکست‌ناپذیری و گل نخوردن ایران را جبران کند. کی‌روش می‌خواهد نشان بدهد که فوتبال یک جنگ است، یک جنگ تمام عیار حتی اگر کلیشه‌ای بگوید که در فوتبال جنگی نیست.
مرثیه خوشحالی!
سه سال‌واندی قبل، پیش ازشروع جام جهانی 2014 برزیل وقتی حالات روحی و روانی‌مان را قبل از سفر اعجاب‌انگیز به کره جنوبی در ذهن مرور می‌کنیم جز تردید، نگرانی و توهم حذف چیزی نمی‌یابیم. آن روزها را که کارلوس کی‌روش چندگامی تا اخراج فاصله داشت را به خوبی درذهن داریم. مثل یک فیلم مهیج وتراژیک تصاویرش پیش روی ماست. حتی پیروزهای پی درپی مقابل قطر و لبنان نیز صعود را قطعی نکرده بود وتیم ملی فوتبال ایران برای زنده ماندن عمیقا به 3 امتیاز بازی پایانی با کره جنوبی نیاز داشت. سوت آغاز بازی که به صدا درآمد نوای مهیب و گوش خراش بوق‌های ممتد کرهایها با آن پرچم‌های عریض و طویل درهم‌آمیخت. تصور می‌کردی از اینجا حتی نمی‌توانی زنده بیرون بیایی. کرهایها همه ابزار را برای چیرگی بر ایران به کارگرفته بودند؛ نظیرهمین بازی‌هایی که حالا به راه انداخته‌اند.
کم‌کاری‌ها، تشویش‌ها، بازی‌های رسانه‌ای، کارشکنی‌ها و آن کری‌خوانی‌های منزجرکننده‌ای که سخت آزارمان می‌داد. حال امروزمان اما فرسنگ‌ها با آن روز فاصله دارد. روزی که به سختی و با خوش‌اقبالی محض تیم ملی ایران به سبب پاس لب خط آندو، اشتباه مهلک خط دفاع کره جنوبی و فرار به یادماندنی رضا قوچان‌نژاد و آن گل خلاقانه‌ای که انگار از دل برآمده بود نه از ساق پایش، توانست بردی ماهرانه را به چنگ آورد و راهی آوردگاه جام جهانی شود. چه دقایقی بود پس ازگل رضا و چه لحظاتی برما گذشت. از تمام ایران آدرنالین ترشح می‌شد. کرهایها سراسیمه هجوم آورده بودند. بی‌وقفه و بی‌آنکه لحظه‌ای مجال بدهند. توپ اما همه جا را لمس می‌کرد جز تور دروازه ایران را. جز آن نقطه‌ای که باید می‌رفت تا شاید چشم بادامی‌ها از این مهلکه نجات یابند. مخلص واقعه اینکه روز، روز ایران بود.
روز، روز مشت‌های گره شده کی‌روش در برابر سرمربی کره جنوبی و روز پایان تمام پریشان حالی‌مان. تمام دغدغه‌ها و نگرانی‌های‌مان بابت حذفی دیگر و شکستی تازه. امروز و در فاصله چند ساعت مانده به بازی با کره جنونی اما هیچ شباهتی با آن ایام ندارد. بی‌دغدغه، خندان و گاهی هم مسرور. صفحات روزنامه‌ها را که تورق می‌کنی اثری از آثار تنش‌های مشابه سه سال پیش نمی‌یابی. می‌نویسند اما بیشتر به شوخی می‌ماند و محض اطلاع رسانی. هیچ حساسیتی نیست. هیچ تردید و شکی وجود ندارد. هیچ، هیچ، هیچ. فقدان نگرانی همه جا موج می‌زند و ماجراهای استقلال و پرسپولیس بسی مهم‌تر از تیم ملی است. نه اتحادی برای سوق دادن ایران به جام جهانی شکل گرفته، نه فراخوانی هست. شاید کی‌روش دوست داشته باشد که دوباره در برابر دیدگان سرمربی کره مشت گره کند اما گره‌ها پیشتر باز شده است و او با فارغ بال می‌تواند جام جهانی را در ذهن تجسم کند. ترکیب دلخواهش را مرور کند، تعویض کند و لبخند بزند. آری لبخند بزند...
دیدگاه کارشناسان فوتبال درباره بازی ایران و کره‌جنوبی
حسین عبدی: به چشم بازی تدارکاتی نگاه کنیم!
با توجه به اینکه ما پیش از این به جام جهانی صعود کرده‌ایم این بازی می‌تواند برای ما حکم یک بازی تدارکاتی را داشته باشد. البته از آن طرف برای کرهایها بازی بسیار مهمی محسوب می‌شود. آنها شرایط صعودشان به خطر افتاده و به خاطر همین چیزی برای از دست دادن ندارند و با تمام وجود وارد میدان می‌شوند تا مقابل ایران نتیجه بگیرند. البته ما هم سال‌هاست که به کره نباخته‌ایم و شاید همین موضوع کار را برای آنها سخت‌کند.
از طرف دیگر کی‌روش سعی کرده در این بازی از نفرات جدیدتر و کسانی که کمتر برای تیم ملی بازی کرده‌اند استفاده کند. بازیکنانی چون امید نورافکن، روزبه چشمی به جای بازیکنانی چون پژمان منتظری و البته مسعود شجاعی به تیم ملی دعوت شده‌اند. این بازیکنان جوان می‌توانند از این فرصت استفاده کنند و توانایی فنی خود را نشان دهند. مطمئنا این بازی برای ما مفید خواهد بود چراکه می‌توانیم از شیوه‌های متنوع بازی استفاده کنیم.
هادی طباطبایی: شمشیر گردن خود کرهایها را خواهد زد
در این چند روز مرتب صحبت از این است که کرهایها برای انتقام پا به مسابقه می‌گذارند و این موضوع روی‌انگیزه بازیکنان تیم ملی ما هم تاثیر می‌گذارد. کارلوس کی‌روش خواسته یا ناخواسته متوجه‌انگیزه انتقام در کره شده و می‌داند که ممکن است یکسری از بازیکنان با خود بگویند تیم به جام‌جهانی صعود کرده و این بازی چندان برایشان مهم نیست. همین موضوع می‌تواند نقطه ضعف تیم ملی باشد و شاید به همین علت است که کی‌روش بازیکنان جدیدی را به اردو فرا خوانده که آنها‌انگیزه بازی مقابل کره جنوبی را داشته باشند. این یک کار‌انگیزه‌شی است و به نظرم چون کی‌روش پیش از این هوش خود را به رخ همه کشیده حالا چنین تصمیمی گرفته و می‌خواهد از نفراتی استفاده کند که برتری روانی داشته باشند.
از طرف دیگر این انتقام یک شمشیر دولبه خواهد بود که می‌تواند گردن خود کره را بزند. این موضوع می‌تواند حساسیت بازی را به بالاترین شکل ممکن ببرد و اگر کرهایها نتوانند این استرس ناشی از گرفتن انتقام را کنترل کنند مطمئنا این شمشیر گردن خود کره ای‌ها را خواهد زد.
مجید نامجومطلق: کرهایها از تلویزیون جام‌جهانی را ببینند!
کره رقیب سنتی فوتبال ایران است و جدا از شرایط جدول، این دیدار برای هر دو تیم به لحاظ کری‌های موجود در فوتبال بسیار حیثیتی است. تیم ملی ایران در این بازی بدون استرس و کرهایها سرتاپا استرس به میدان می‌آیند و این می‌تواند نقطه برتری و قوت تیم ملی ایران باشد.
به جز ما ایرانیان، این بازی از جهات مختلفی برای خود کی‌روش هم خیلی مهم است. اول اینکه کی‌روش به دنبال ثبت یک رکورد افسانه‌ای با تیم ملی ایران است و آن هم صعود به جام جهانی بدون شکست و بدون گل خورده. اما با شناختی که من از کی‌روش دارم او هیچ حرفی از ذهنش پاک نمی‌شود و به خاطر ادعای کرهایها قبل از جام جهانی گذشته که گفته بودند کی‌روش جام‌جهانی را از تلویزیون تماشا می‌کند، حتما کی‌روش هم الان به دنبال تلافی است و بدش نمی‌آید که کرهایها جام جهانی روسیه را از تلویزیون تماشا کنند. این را هم اضافه کنم، من هم دوست دارم طلسم حضورهای ممتد کره در جام جهانی شکسته شود و کرهایها جام جهانی روسیه را از تلویزیون تماشا کنند.
هومن افاضلی: کی‌روش به دنبال حفظ رکوردش می‌رود
قبل از هر چیز امیدوارم که این بازی زیبا و تماشاگر‌پسند ازآب درآید. با توجه به اینکه تیم ایران به نتیجه این بازی نیاز ندارد و صعودش از پیش قطعی شده، قاعدتا بدون استرس بازی خواهد کرد و این اتفاق خوبی برای تیم ایران است. بر عکس ما، کرهایها به چشم یک بازی مرگ و زندگی به این بازی نگاه می‌کنند. از طرفی کی‌روش در این مدت نشان داده که کارش را به خوبی بلد است و در تیم ملی حسابی جاافتاده است. او می‌داند از این بازی چه می‌خواهد. کی‌روش به دنبال حفظ رکورد شکست ناپذیری در رقابت‌های انتخابی و شکست ناپذیری مقابل کره جنوبی است. ضمن اینکه فکر می‌کنم بدش هم نیاید که کلا کره جنوبی نتواند به جام جهانی روسیه برسد. کرهایها در دوره قبل یک اظهارنظر بد درباره تیم ایران و کی‌روش کرده بودند و این موضوع هنوز از یاد کی‌روش نرفته است.
من امیدوارم که تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقه امروز کره را شکست داده و با اقتدار به تهران برگردد زیرا حیف است که رکوردهای تیم ملی پیش از جام جهانی شکسته شود.
تشریفاتی اما برای ثبت افتخار در تاریخ
تاریخ می‌گوید که تیم ملی ایران در چهار دوره گذشته‌ای که به جام جهانی صعود کرده است دو بار به‌عنوان تیم اول و یکبار به‌عنوان تیم دوم و یکبار هم به‌عنوان تیم چهارم آسیا و به‌عنوان آخرین تیم به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کرد. آمارهای تاریخی می‌گویند در بازی‌های تشریفاتی آخر که تیم ملی ایران قبل از آنها جواز صعود را کسب کرده است یکبار در مقابل تیم ملی کویت و سر مربی مشهورش زاگالو در راه مسابقات انتخابی جام جهانی 1978 با تیم دوم خودش در خاک آن کشور به پیروزی دو به یک رسیده که زنندگان گل‌های ایران بهتاش فریبا و حبیب خبیری بودند.
در مرتبه دوم ایران در بازی تشریفاتی که در خاک ژاپن داشت بازی را با نتیجه دو به یک واگذار می‌کند و با این شکست صاحب اولین باخت می‌شود و با رتبه دوم گروه به جام جهانی 2006 آلمان صعود می‌کند. اما در مورد تاریخچه بازی‌های تیم ملی ایران با کره جنوبی باید اضافه کنیم که تیم ملی ایران در سه دوره از پنج دوره‌ای که به جام جهانی صعود کرده با تیم ملی کره جنوبی رقابت داشته است که آمارها یک برتری فوق‌العاده برای تیم ملی ایران دارد.
تیم ملی ایران هیچ‌گاه در این مسابقات بازنده نبوده است ایران در راه مسابقات جام جهانی 2014 دو بار با کره جنوبی مسابقه داد که در هردوبار از سد این تیم گذشت و جالب اینجا بود که بازی برگشت در حالی برگزار شد که سرمربی تیم ملی کره جنوبی با الفاظی غیررسمی از تیم ایران گفت که البته کارلوس کی‌روش هم به‌طور غیررسمی‌تر جواب او را در پایان مسابقه داد! در این دوره که تیم ملی ایران به جام جهانی 2018 صعود کرده است تیم ملی ایران در شبی عجیب در ماه محرم در حالی که ورزشگاه سیاه پوش بود توانست تیم ملی کره جنوبی را شکست دهد و حالا در بازی برگشت بی‌شک به دنبال حفظ رکوردهایش یعنی آمار گل خورده و تعداد باخت صفر و ادامه برتری تاریخی ایران بر کره جنوبی در راه جام‌های جهانی صعود کرده خواهد بود.
کره جنوبی هم می‌داند در صورت از دست دادن امتیاز در این بازی و پیروزی ازبکستان در برابر چین قعرجدولی، بی‌گمان شب بسیار سختی در کشور ازبکستان برای آخرین بازی خود دارد. پیروزی کره جنوبی و شکست ازبکستان می‌تواند بازی آخر آنها را تشریفاتی کند اما در صورتی که شرایط معکوس باشد آنگاه کره جنوبی به رده سوم سقوط می‌کند و ازبکستان جای آنها را در رده دوم می‌گیرد و کابوس بازی پلی‌آف به سراغ‌شان می‌آید.
ترکیب تیم ملی ایران تقریبا شناخته شده است. ضمن آنکه چهره جدیدی به تیم ملی ایران به نام سامان قدوس اضافه شده که قرار است بار تجربه بین‌المللی تیم ملی را افزایش دهد. در سوی دیگر کره جنوبی است که با اشتلیکه شروع کرد اما حالا با شین‌تای یونگ دل به استفاده از مربیان داخلی بسته. کره جنوبی برای جام جهانی و تیم ملی کشورمان برای سومین صعود به‌عنوان تیم اول وحفظ رکوردهایش و ثبت افتخاری دیگر در تاریخ نبرد تماشایی با هم خواهند داشت. به انتظار خواهیم نشست.
«چوبله»های خاور دور!
چه حال خوبی به آدم دست می‌دهد وقتی در دو ایستگاه پایانی دور مقدماتی جام جهانی، همه در تکاپوی کسب مجوز و سهمیه هستند و ایران از هفته‌ها قبل صعودش را به بازی‌های ۲۰۱۸ روسیه قطعی کرده است.
چه حس خوبی است که رقیب دیرینه‌ات بعد از چهار شکست متوالی، سرنوشتش در گروه با بازی رودررو مقابل تیم ملی کشورت گره خورده اما تو بی‌دغدغه‌تر از هر زمانی به میدان می‌روی. چه غرورآور است برای پیکار با یکی از غول‌های آسیا که ترکیب اصلی‌اش را لژیونرهای معروفی از فوتبال اروپا تشکیل داده‌اند، با خونسردی کامل، بازیکنی را فرا بخوانی که حدود دو سال دور از میادین بوده و تازه یک ماه است با پیراهن استقلال فوتبال خود را از سر گرفته است.
چه لذت‌بخش است که امید نورافکن یا سامان قدوس ناشناخته برای چنین دیداری دعوت شده‌اند، انگار که مسابقه‌ای تدارکاتی است و قرار است از محصولات جدید پرده‌برداری شود. چقدر باعث افتخار است که به دیداری رسمی به چشم یک بازی دوستانه و تدارکاتی نگاه شود، آن هم در شرایطی که پیکار با تیمی مثل کره جنوبی همواره «حیثیتی» و نتیجه آن مهم بوده و هست.
تازه به اینها اضافه کنید که تیم ملی کشورمان برای حفظ جایگاه خود در رنکینگ فیفا و ارتقای آن تا زمان قرعه‌کشی و گروه‌بندی جام جهانی ۲۰۱۸، به امتیازات تک تک بازی‌هایش نیاز دارد و این‌چنین نیست که قصد داشته باشد مثلا چوب حراج به ۶ امتیاز پیش رویش بزند. نه، کی‌روش و شاگردانش در عین خونسردی و با اعتماد به‌نفس کامل، به دنبال پیروزی، حفظ اقتدار، دیکته کردن آقایی خود در فوتبال آسیا به حریفان و حفظ رکوردهایشان ازجمله گل نخوردن در این مرحله از مسابقات هستند. پس کرهایها بدانند(که احتمالا می‌دانند) یوزهای پارسی، آرام اما با توپ پُر به میدان می‌آیند و چه افتخاری برای ما از این بالاتر که کره‌ای‌های مغرور و به ظاهر متمدن به‌منظور رهایی از کابوس و بحران چهار باخت متوالی، دست به کارهایی زده‌اند که پیشتر عرب‌ها مشابهش را انجام می‌دادند.
انتقال بازی به ورزشگاهی خاص و اختصاص زمین تمرینی ناهموار به ملی‌پوشان ایرانی، نشان از قدرت ما و ضعف چشم بادامی‌ها دارد، همان‌هایی را می‌گوییم که در بازی رفت هم به محض ورود به تهران، جنگ روانی راه انداختند تا به این وسیله به هدف‌شان برسند اما دست آخر چیزی نصیب‌شان شد که در سه بازی قبلی عایدشان شده بود! امروز در سئول غوغایی به‌پا خواهد شد، چراکه کی‌روش بد داغی به دل کرهایها گذاشته و چهار سال قبل حتی تا آستانه ناکام گذاشتن آنها در راه رسیدن به جام جهانی پیش رفت. امروز همچنین سرنوشتی در انتظار چشم بادامی‌های مربی عوض کرده است و... آیا پنجمین باخت متوالی غول سابق آسیا مقابل غیوران ایرانی رقم خواهد خورد... ؟
تاریخچه یک تقابل تاریخی
تیم ملی فوتبال ایران در چارچوب مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه امروز میهمان تیم ملی کره جنوبی است. تیم‌های ملی ایران و کره جنوبی از ساعت 16:30 پنجشنبه 9 شهریور به مصاف هم می‌روند. این دو تیم تاکنون 29 بار رودرروی یکدیگر قرار گرفته‌اند که سهم ایران 13 برد سهم کره جنوبی 9 برد و هفت بازی نیز به تساوی کشیده شده است. تقابل دو تیم ایران و کره جنوبی یکی از سنتی‌ترین و مهم‌ترین بازی‌های قاره کهن است که همیشه برای علاقه‌مندان به فوتبال جذابیت دارد.
در گروه A رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه تیم ملی ایران با 20امتیاز صدرنشین است و تیم ملی کره با 13 امتیاز در رده دوم این جدول قرار دارد. در حالی که تیم ملی ایران بعد از روسیه میزبان و برزیل صعود خود را به جام جهانی قطعی کرده، کرهایها برای صعود به جام جهانی روسیه باید هر دو بازی آینده خود مقابل ایران و ازبکستان را با پیروزی پشت‌سر بگذارند و در بازی امروز امید زیادی به پیروزی مقابل ایران دارند. در آخرین بازی این دو تیم که ایران میزبان بود، تیم ملی کشورمان توانست با تک گل سردار آزمون چشم بادامی‌ها را در ورزشگاه مملو از تماشاگر آزادی شکست دهد.
تاریخچه تقابل تیم‌های فوتبال ایران و کره جنوبی
کرهایها سال‌هاست در مقابل ایران ناکام مانده‌اند. یکی از مهم‌ترین دیدار‌های گذشته این دو تیم به آخرین بازی مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل باز می‌گردد که تیم ملی ایران توانست در دقایق پایانی و با تک گل رضا قوچان‌نژاد تیم ملی کره را در خاک خود شکست دهد و بالاتر از کره جنوبی به‌عنوان تیم اول گروه به جام جهانی صعود کند اتفاقات اواخر این دیدار و مشت‌های گره کرده کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی کشورمان برای کرهایها، صحنه‌های تلخ و فراموش نشدنی را برای آنها رقم زده است و چشم‌بادامی‌ها در تقابل پیش روی این دو تیم به دنبال گرفتن انتقام از تیم ملی ایران هستند.
تیم ملی کره با به ثمر رساندن 11 گل در این مرحله نشان داده است خط‌حمله زهردار و گلزنی دارد اما نکته جالب توجه این است که تیم ملی ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه تا به حال گلی دریافت نکرده است و کره ای‌ها برای شکست ایران باید برنامه‌ریزی دقیقی برای باز کردن دروازه‌اش داشته باشند. ضمن اینکه کارلوس کی‌روش به حفظ این رکورد در دو بازی پیش روی تیم ملی کشورمان تاکید کرده است.
به دلیل نتایج ضعیف کره در مرحله مقدماتی و کسب 13 امتیاز، اولی اشتیلیکه سرمربی آلمانی خود را برکنار و شی تائه‌یونگ سرمربی زیر 20 ساله‌های خود را جانشین او کردند تا در دو بازی آخر این تیم بتوانند با کسب دو پیروزی بعد از ایران به جام جهانی روسیه صعود کنند. ترس کرهایها از نرفتن به جام جهانی بعد از هشت حضور متوالی به‌عنوان نماینده قاره آسیا باعث شده تیم ملی کره تمام توان خود را برای پیروزی برابر ایران و ازبکستان به کار گیرد.
البته چشم بادامی‌ها دوبار در ضربات پنالتی موفق به شکست تیم کشورمان شده‌اند که اگر این دو مسابقه را هم جزء پیروزی‌های کره به حساب آوریم، کفه پیروزی‌های کره جنوبی به 11 برد می‌رسد. کره جنوبی در بازی‌های آسیایی 1986 پس از آنکه در پایان وقت معمول و اضافی به نتیجه‌ای بهتر از مساوی یک - یک مقابل تیم کشورمان دست پیدا نکرد، در ضربات پنالتی به پیروزی پنج بر چهار رسید.
کرهایها یکبار دیگر در ضربات پنالتی بهتر از ملی‌پوشان فوتبال ایران ظاهر شدند که آن هم برمی‌گردد به سال 2007 و جام ملت‌های آسیا. در آن دیدار که در چارچوب مرحله یک‌چهارم نهایی مسابقات فوتبال جام ملت‌های 2007 آسیا برگزار شد جدال ایران و کره جنوبی در پایان 120 دقیقه نتیجه‌ای جز تساوی بدون گل به دنبال نداشت. در ضربات پنالتی کره جنوبی به پیروزی چهار بر دو دست یافت و به مرحله نیمه‌نهایی مسابقات رسید.
اولین رویارویی ایران – کره جنوبی
نخستین بازی دو تیم در سه خرداد 1337 در چارچوب بازی‌های آسیایی توکیو برگزار شد که تیم کشورمان با پنج گل نتیجه را به کرهایها واگذار کرد. در آن دیدار که در حضور هفت هزار نفر برگزار شد، سون نام‌لی، جیم کیم، چیک مون، مین چو و کئون‌وو برای تیم ملی کره گلزنی کردند.
پرگل‌ترین تقابل این دو تیم به 26 آذر 1375 در چارچوب رقابت‌های جام ملت‌های آسیا 1996 در امارات باز می‌گردد که تیم فوتبال ایران توانست با نتیجه 6 بر دو کرهایها را شکست ده
انتهای پیام/