یادداشت/جمهوری اسلامی
انتظار از دولتمردان و منتقدان
هشتم شهریور یادآور شهادت مظلومانه دو تن از دولتمردان پرتلاش و مکتبی است که درحال خدمتگزاری به مردم به دست منافقین کوردل به شهادت رسیدند.
کد خبر : 207718
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا از جمهوری اسلامی، هشتم شهریور یادآور شهادت مظلومانه دو تن از دولتمردان پرتلاش و مکتبی است که درحال خدمتگزاری به مردم به دست منافقین کوردل به شهادت رسیدند.
اگرچه از آن روزها سی و شش سال می‌گذرد ولی یاد و خاطره شهید رجائی و شهید باهنر و تمامی شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی و حوادث بعدی، همچنان جاودانه است و الگوی رفتاری نیروهای انقلاب را تشکیل می‌دهد.
حفظ چنین دستاوردهای عظیمی، برای تک تک آحاد ملت و به ویژه دولتمردان و مسئولین در هر سه قوه، مسئولیت‌های سنگین و تعهدات فراوانی را ایجاب می‌کند که لازم است از باب «النصیحه لائمه المسلمین» به همه دست اندرکاران نظام در طول دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مرتباً تذکر داده شود.
امام خمینی همواره مردم را «ولی نعمت» معرفی می‌کرد و تصریح می‌نمود که همه ما در برابر مردم و ولی نعمت‌های خود مسئولیم و باید در حد توان و ظرفیت و استعدادهای خود به مردم خدمت کنیم. متاسفانه در برخی مقاطع تاریخ پس از پیروزی انقلاب، شرایطی به وجود آمد که از یکطرف به «اعتماد عمومی» لطمه زد و از طرف دیگر کسانی در مصدر امور اجرائی قرار گرفتند که فقط به باند و طیف عناصر اطراف خود می‌اندیشیدند و در میدان عمل مرتکب اقدامات خسارت باری شدند که هنوز هم کشور و آحاد ملت ناچارند تاوان سنگین آن را بپردازند.
ناگفته پیداست که نقد مصلحانه و بیان مسائل و مشکلات به قصد اصلاح امور، یک فریضه اجتماعی است که باید مسئولین نظام در هر سه قوه از آن استقبال کنند و با نگاهی به تاریخ گذشته می‌توان دریافت که با برخورد حذفی با نقد کنندگان، همان شرایطی به وجود می‌آید که در آن دوره تاریک 8 ساله شاهد بودیم. اما در عین حال باید همگان در هر سه قوه و همچنین منتقدین آنها بپذیرند که «فراجناحی» عمل کنند و با پیشداوری‌ها و برخوردهای باندی، جناحی و بغض آلود، با دیگران مواجه نشوند. طبعاً اگر از دولتمردان می‌خواهیم «انتقادپذیر» باشند. باید از سایر قوا از جمله مجلس و نظام قضائی هم بخواهیم که اینگونه باشند و به مسئولیت‌های تعطیل ناپذیر خود عمل کنند. بعلاوه به طور همزمان از منتقدین نظام اجرائی بخواهیم که آنها نیز رعایت عدل و انصاف را مدنظر قرار دهند و از پیشداوری، کینه توزی و رفتارهای مغایر منافع ملی جداً بپرهیزند و بدانند که مردم حتی اگر اظهار نکنند، به شدت از چنین رفتارهای بغض آلودی نفرت دارند و آنرا از خاطر نمی‌برند.
متاسفانه در گذشته به گونه‌ای عمل شد که قبح اختلاس‌های چند هزار میلیاردی از میان رفت و زنجیره اختلاس‌ها و دست درازی به اموال عمومی و منافع ملی به پدیده‌ای روزمره با پیامدهائی غیرقابل بازگشت مبدل شد. اگرچه دولت در این زمینه در مقابل عمل انجام شده قرار گرفت و چنین میراث شومی در اختیارش قرار گرفت ولی لازم است با پاکسازی عناصر فاسد و مفسدی که از گذشته‌ها مهره چینی شده اند، بدنه نظام اجرائی را سالم، چابک و کارآمد نماید. البته دولت در این زمینه، فرصت‌های زیادی را از دست داده و در کنار زدن عناصر فاسد، تردید و تعلل کرده ولی حداقل از این پس باز هم نباید فرصت‌ها را از دست بدهد. پذیرفتنی نیست که شرکای جرم دولت سابق که باید در محضر دادگاه صالحه پاسخگو باشند، امروزه طلبکار شده‌اند و از موضع فریبکارانه، خود را حافظ منافع ملت جا زده‌اند درحالی که قبل از هر چیز باید تکلیف اقدامات دیروزشان روشن شود.
دولت هم باید با شفاف سازی و تلاش برای سالم سازی فضای عمومی دولت یکبار دیگر اعتماد عمومی به نظام اجرائی را احیا کند و در میدان عمل نشان دهد که نخواهد گذاشت جامعه به عقب بر گردد.
حفظ چنین دستاوردهای عظیمی، برای تک تک آحاد ملت و به ویژه دولتمردان و مسئولین در هر سه قوه، مسئولیت‌های سنگین و تعهدات فراوانی را ایجاب می‌کند که لازم است از باب «النصیحه لائمه المسلمین» به همه دست اندرکاران نظام در طول دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مرتباً تذکر داده شود.
امام خمینی همواره مردم را «ولی نعمت» معرفی می‌کرد و تصریح می‌نمود که همه ما در برابر مردم و ولی نعمت‌های خود مسئولیم و باید در حد توان و ظرفیت و استعدادهای خود به مردم خدمت کنیم. متاسفانه در برخی مقاطع تاریخ پس از پیروزی انقلاب، شرایطی به وجود آمد که از یکطرف به «اعتماد عمومی» لطمه زد و از طرف دیگر کسانی در مصدر امور اجرائی قرار گرفتند که فقط به باند و طیف عناصر اطراف خود می‌اندیشیدند و در میدان عمل مرتکب اقدامات خسارت باری شدند که هنوز هم کشور و آحاد ملت ناچارند تاوان سنگین آن را بپردازند.
ناگفته پیداست که نقد مصلحانه و بیان مسائل و مشکلات به قصد اصلاح امور، یک فریضه اجتماعی است که باید مسئولین نظام در هر سه قوه از آن استقبال کنند و با نگاهی به تاریخ گذشته می‌توان دریافت که با برخورد حذفی با نقد کنندگان، همان شرایطی به وجود می‌آید که در آن دوره تاریک 8 ساله شاهد بودیم. اما در عین حال باید همگان در هر سه قوه و همچنین منتقدین آنها بپذیرند که «فراجناحی» عمل کنند و با پیشداوری‌ها و برخوردهای باندی، جناحی و بغض آلود، با دیگران مواجه نشوند. طبعاً اگر از دولتمردان می‌خواهیم «انتقادپذیر» باشند. باید از سایر قوا از جمله مجلس و نظام قضائی هم بخواهیم که اینگونه باشند و به مسئولیت‌های تعطیل ناپذیر خود عمل کنند. بعلاوه به طور همزمان از منتقدین نظام اجرائی بخواهیم که آنها نیز رعایت عدل و انصاف را مدنظر قرار دهند و از پیشداوری، کینه توزی و رفتارهای مغایر منافع ملی جداً بپرهیزند و بدانند که مردم حتی اگر اظهار نکنند، به شدت از چنین رفتارهای بغض آلودی نفرت دارند و آنرا از خاطر نمی‌برند.
متاسفانه در گذشته به گونه‌ای عمل شد که قبح اختلاس‌های چند هزار میلیاردی از میان رفت و زنجیره اختلاس‌ها و دست درازی به اموال عمومی و منافع ملی به پدیده‌ای روزمره با پیامدهائی غیرقابل بازگشت مبدل شد. اگرچه دولت در این زمینه در مقابل عمل انجام شده قرار گرفت و چنین میراث شومی در اختیارش قرار گرفت ولی لازم است با پاکسازی عناصر فاسد و مفسدی که از گذشته‌ها مهره چینی شده اند، بدنه نظام اجرائی را سالم، چابک و کارآمد نماید. البته دولت در این زمینه، فرصت‌های زیادی را از دست داده و در کنار زدن عناصر فاسد، تردید و تعلل کرده ولی حداقل از این پس باز هم نباید فرصت‌ها را از دست بدهد. پذیرفتنی نیست که شرکای جرم دولت سابق که باید در محضر دادگاه صالحه پاسخگو باشند، امروزه طلبکار شده‌اند و از موضع فریبکارانه، خود را حافظ منافع ملت جا زده‌اند درحالی که قبل از هر چیز باید تکلیف اقدامات دیروزشان روشن شود.
دولت هم باید با شفاف سازی و تلاش برای سالم سازی فضای عمومی دولت یکبار دیگر اعتماد عمومی به نظام اجرائی را احیا کند و در میدان عمل نشان دهد که نخواهد گذاشت جامعه به عقب بر گردد.
انتهای پیام/