فرصتی برای ارزیابی توانمندی ها

به راستی در عملکرد، رفتار و نحوه تعامل آن دو شهید بزرگوار، چه نکاتی به ذهن مخاطبان می‌آمدکه راه و رسم آنها را تا این اندازه محبوبیت بخشید و جاودانه کرد؟ واقعیت این است که رفتار آن شهدای گرانقدر، قبل از تصدی ریاست جمهوری و نخست وزیری و بعد از آن تفاوتی نداشت و آنها خود را خادم مردم و مردم را ولی نعمت خود می‌دانستند.
صداقت، ساده زیستی، پرهیز از فریبکاری و دروغ، مسئولیت پذیری و تلاش برای تعامل باسایر قوا در بالاترین سطوح ممکن، جزو اصلی‌ترین سرفصل‌های اخلاق مدیریتی این عزیزان بود. خضوع در برابر مردم و تلاش برای حضور هرچه بیشتر در میان اقشار محروم جامعه به آنها جاذبه‌ای مردمی بخشید و به محرومان جامعه نشان داد که آنها درد و رنج و محرومیت را چشیده‌اند و لاجرم درد و رنج محرومان و مستضعفین را درک می‌کنند.
اگرچه بعدها هم کسانی ادعا کردند که از جنس مردمند و حتی خواستند با فریبکاری و خودنمائی، خود را یاور محرومان و دلسوز طبقات کم درآمد جامعه جا بزنند ولی کارنامه غیرقابل دفاع آنها نشان داد که فقدان صداقت و اخلاق و بالاتر از آن توسل به فریبکاری و دروغ نمی‌تواند برای همیشه آحاد مردم را به آنها نزدیک و امیدوار سازد.
در هفته دولت قرار بر این نیست که برخی خاطرات تلخ و تاسف بار گذشته را در ذهن‌ها دوباره زنده کنیم ولی عبرت گرفتن از گذشته، به امید بهبود شرایط جامعه، بسیار پسندیده و خردمندانه است و در نتیجه لازم است که به تمامی دست اندرکاران دولت‌ها برای همیشه گفته شود که از گذشته‌ها و سرنوشت دیگران درس بگیرند و بکوشند که از خطاها، امتیازات، نقاط قوت و یا قابل بهبود خود و دیگران غافل نشوند و مطمئن باشند که اهرم‌های قدرت برای همیشه دردست آنها نخواهد ماند، کما اینکه دردست پیشینیان هم چندان دوامی نیاورد.
این نکته از آن جهت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که بسیاری از عناصر کنونی در نظام اجرائی کشور، عمدتاً حاصل چینش و گزینش نیروها در آن دوره تاریک 8 ساله هستند و لازم است یکبار هم به آنها هشدار روشنی داده شود که عملکرد آنها در زیر ذره بین جامعه قرار دارد و مردم با هشیاری، همین رفتارها را رصد می‌کنند. همانطور که مردم با دقت نظر و ارزیابی شرایط به این جمع بندی صریح و قاطع رسیدند که نباید بگذارند انقلاب و نظام و کشور از ادامه سیاست‌های نامتوازن و سلیقه‌ای بیش از این صدمه ببیند و راه بازگشت به مسیر تعادل و تعقل با مشکلات فزاینده‌ای روبرو شود، همانطور که مردم به این ارزیابی هوشمندانه رسیدند که نباید بگذارند هزینه‌های نظام را به طرز روزافزونی افزایش دهند.
هفته دولت، فرصتی ارزشمند برای ارزیابی شرایط گذشته و حال است که چگونه دیروز با سوءمدیریت و برخوردهای سلیقه‌ای کسانی که خود را عاشقان سینه چاک انقلاب و نظام جا می‌زدند، کشور در معرض 6 قطعنامه شورای امنیت قرار گرفت که ایران عزیز را مخل نظم و امنیت بین‌المللی قلمداد کرده و کشور را در ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد قرار می‌داد.
این نکته لازم است برای آحاد جامعه به خوبی تشریح گردد که در سال‌های گذشته، چه تهدیدات و مخاطراتی متوجه کشور بود ولی به یمن انتخاب صحیح و دقیق مردم، آن مخاطرات مهار گردید و به برکت استقامت مثال زدنی ملت، عبور از آن عقبه‌های سخت و سرنوشت ساز، میسر گردید.
هفته دولت، فرصتی برای تقدیر و حمایت از تمامی دلسوزانی است که بی‌هیچ ادعا و مطالبه‌ای توانستند مسیر تعادل و تعامل را در پیش گیرند و کشور را از بسیاری مخاطراتی که دشمن را برای انتقام جوئی علیه ایران وسوسه می‌کرد، نجات دهد.
ما هنوز هم در منطقه‌ای بحران زده و حتی جنگ زده به سر می‌بریم و هوشیاری آحاد ملت در بالاترین سطوح ممکن، همچنان الزام آور است و نباید کسانی تصور کنند که با دامن زدن به مسائل فرعی و حاشیه‌ای و بالا بردن سطح توقعات جامعه می‌توانند محبوبیت و جاذبه‌ای برای خود و طیف همفکران خود ایجاد کنند. ناگفته پیداست که دولتمردان هم باید مرتباً بر تلاش و کوشش خود بیفزایند تا بسیاری از مسائل و مشکلاتی که مغفول مانده و یا در حد نیاز و انتظار، با توجه و تمرکز امکانات مواجه نگردیده، در فهرست اولویت‌ها قرار گیرد و در مسیر حل و فصل، به مردم اطمینان داده شود که مسائل آنها مد نظر قرار گرفته است.
جای تاسف است که در آن دوره تاریک 8 ساله با آن همه درآمد عظیم نفتی و فرصت‌های تاریخی برای بازسازی کشور و ایجاد اشتغال، کشور با یک دوره رکود کمرشکن مواجه گردید و به جای رشد اقتصادی 8 درصدی، رشد اقتصادی منفی را تجربه کردیم. کشور به بهشت واردات مبدل گردید و مقامات رسمی کشور مدعی ایجاد 6/1 میلیون شغل در هر سال را داشتند درحالی که تحت هیچ شرایطی، چنان سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای دستیابی به چنان سطح اشتغالی را انجام نداده بودند که توقع چنان نتایجی را داشته باشند.
هفته دولت فرصتی برای تمرکز بر حساسیت‌های جدی در یک جامعه قانون مدار و تشنه پیشرفت و آرامش است. طبعاً لازم است جامعه به تدریج از مسائل کاذب و هیجانی فاصله بگیرد و بیشتر برروی مسائلی متمرکز شود که تضمین‌کننده منافع ملی و مصالح جامعه باشد تا آنکه توانمندی‌ها، ظرفیت‌ها و قابلیت‌های کشور، به درستی و دقت، ارزیابی شود.

انتهای پیام/