مگر قحط الرجال است؟

همانگونه که قانون اساسی جمهوری اسلامی به رئیس‌جمهور حق داده طبق نظر خود و براساس آنچه مصلحت کشور تشخیص می‌دهد افرادی را به عنوان وزیر برای تصدی وزارتخانه‌ها به مجلس پیشنهاد بدهد، همین قانون اساسی به نمایندگان مجلس نیز این حق را داده که آزادانه و بدون آنکه تحت فشار شخص یا جریانی از بیرون یا داخل مجلس قرار گیرند درباره افراد پیشنهادی نظر و رای بدهند و با آراء خود تکلیف صندلی‌های وزارت را مشخص کنند. حتی اگر رئیس‌جمهور روحانی چنین مطلبی را هم نمی‌گفت، طبق حقی که قانون اساسی برای نمایندگان مجلس در نظر گرفته، آنها حق دارند آزادانه به هر کس که صلاح می‌دانند رای اعتماد بدهند یا ندهند.
نکته بسیار مهم این است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی دو اصل را برای رای دادن و اظهارنظر درباره وزرای پیشنهادی رعایت کنند که اگر چنین کنند، هم به وظیفه قانونی و شرعی خود عمل می‌کنند و هم مصلحت کشور و ملت را در نظر می‌گیرند.
اولین اصل این است که نمایندگان فارغ از منافع شخصی و جناحی نظر و رای بدهند. عضو یک حزب و گروه و جناح بودن فی نفسه عیبی ندارد اما اگر این عضویت موجب قربانی کردن مصالح کشور در برابر منافع حزبی و گروهی و جناحی شود گناه بزرگی است که هرگز قابل بخشودن نخواهد بود. مجلس برای حفاظت از مصالح کشور و ملت و نظام است و نمایندگان مجلس حق ندارند منافع گروهی یا شخصی را بر مصالح ملت و نظام و کشور مقدم بدارند. بنابر این، اصل این است که اظهارنظر و ابراز رای درباره وزرای پیشنهادی براساس مصالح کشور و ملت و نظام باشد نه منافع شخصی و جناحی.
اصل دوم، محور قرار دادن شایسته سالاری است. جمهوری اسلامی نظامی است که با مجاهدت‌های مردم و تقدیم صدها هزار شهید تاسیس شده و کشور و ملت ایران با تاسیس این نظام از یوغ بردگی عناصر مستبد داخلی و استعمار خارجی نجات یافتند. نمایندگان مجلس شورای اسلامی و تمام کسانی که در دستگاه‌های مختلف وابسته به نظام در سه قوه و سایر ارگان‌ها و نهادها مسئولیت دارند، مسئولیت بالاترشان حفاظت از اساس نظام جمهوری اسلامی و پاسداری از خون شهدا و فداکاری و زحمات ایثارگران است. این مهم فقط با گماردن افراد برتر و شایسته‌تر به مسئولیت‌های کلیدی تحقق خواهد یافت. رعایت شایسته سالاری در اظهارنظر و رای درباره وزرای پیشنهادی، راه درستی است که می‌تواند به مصالح نظام کمک کند و مانع اتلاف وقت، امکانات و نیروها شود.
اصل شایسته سالاری حتی در کشورها و نظام‌های غیردینی هم رعایت می‌شود زیرا مصالح هر کشوری در گرو رعایت آن است. اگر در جمهوری اسلامی ایران مشکلاتی در اجرا یا تقنین و یا قضاء داریم به دلیل عدم توجه به اصل شایسته‌سالاری است. این واقعیت را نمی‌توان کتمان کرد که در چهار دهه گذشته در مواردی به اصل شایسته سالاری بی‌اعتنائی شد و عده‌ای از نمایندگان و مسئولین دستگاه‌ها مصالح نظام و کشور و ملت را قربانی منافع شخصی و گروهی و جناحی کردند. از این پس باید با قاطعیت از این انحراف جلوگیری شود تا مشکلات موجود برطرف گردد و مشکلات جدیدی نیز پدید نیاید.
در میان افراد پیشنهادی برای تصدی وزارتخانه‌ها کسانی وجود دارند که شایستگی تصدی وزارتخانه‌های پیشنهاد شده را ندارند. نمایندگان مجلس نباید به ملاحظه تفکرات جناحی و یا حتی رعایت جایگاه رئیس‌جمهور به این افراد رای اعتماد بدهند. اینجا جای ملاحظات جناحی و فردی و امثال اینها نیست. نمایندگان مجلس به ضعف‌های موجود در بعضی استانداری‌ها و فرمانداری‌ها و مشکلات فراوان در عرصه‌های اجتماعی، اشتغال، معیشت، آموزش عالی و فرهنگ کشور نگاه کنند و به این نکته بیاندیشند که نباید با ملاحظه کاری و مسامحه، اجازه ادامه این وضعیت داده شود. مگر قحط الرجال است که باید فقط سراغ افرادی برویم که امتحان خود را پس داده‌اند و ثابت کرده‌اند که شایستگی‌های لازم را برای اداره بعضی وزارتخانه‌ها ندارند؟ همین که بعضی از این افراد روزهای قبل از رای گیری در مجلس معتکف می‌شوند و به نمایندگان التماس می‌کنند که به ما رای بدهید تا خواسته‌های شما را برآورده کنیم، روشن‌ترین دلیل بر اهل معامله بودن و عدم شایستگی آنهاست. نمایندگان مجلس، به تلفن‌هائی که به آنها می‌شود و به واسطه‌هائی که برای گرفتن رای اعتماد به آنها مراجعه می‌کنند، اعتنا نکنند. آنچه نمایندگان را نزد خدا و بندگان خدا بریء الذمه می‌کند، اصل شایسته‌سالاری و قربانی نکردن مصالح کشور در برابر منافع شخصی و جناحی است. نمایندگان مجلس به یاد داشته باشند که همانطور که امام خمینی فرمودند «عالم محضر خداست» اگر خدا را ناظر بر اعمال خود بدانید به وظایف شرعی و قانونی خود عمل خواهید کرد.