مظلومیت شیعیان عربستان و بی عملی سازمان ملل

واقعیت این است که در تمامی دوره دبیرکلی «بان کی مون» در سازمان ملل، وی عملاً در جهت خواسته‌ها و امیال دربار سعودی حرکت می‌کرد و سعی داشت از تریبون سازمان ملل و سازمان‌های مرتبط، هیچگونه افشاگری و موضع گیری علیه جنایات سعودی‌ها در یمن، عراق، سوریه، لبنان و حتی درون مرزهای عربستان صورت نگیرد. وی حتی یکبار گزارش منتشره توسط یونیسف درباره کشتار و رنج و محرومیت کودکان یمنی بر اثر جنایات و حملات ائتلاف سعودی را پس گرفت و آنرا نیازمند تحقیق و بررسی بیشتر اعلام کرد، لکن بر اثر فشار تبلیغات رسانه‌ای در مقیاس جهانی، پذیرفت که این اقدام را صرفاً به خاطر دریافت دلارهای نفتی عربستان انجام داده و در عین حال به توجیه اقدامات شرم‌آور خود پرداخت و آنرا حرکتی در جهت تامین نیازهای مالی سازمان ملل! معرفی کرد که البته از اصل اقدام اولیه‌اش نیز خفت‌بارتر بود.
سکوت معنی‌دار و واکنش نیم بند سازمان ملل در پرتو دبیرکلی «گوترش» نیز به نظر می‌رسد دنباله همان سیاست است، چرا که در غیر این صورت، می‌بایست بسیار پیش از این، شاهد اعتراض و مخالفت سازمان ملل در این زمینه می‌بودیم.
نکته مهم در این زمینه آن است که فجایع روزمره‌ای که در استان قطیف و به ویژه در شهر العوامیه رخ می‌دهد، صرفاً در حد یک رویداد ساده نیست که آن را به عنوان نقض حقوق بشر قلمداد کنند بلکه اکنون حدود 5 ماه است که نظامیان و نیروهای به اصطلاح امنیتی عربستان با سلاح‌های سنگین و مهمات جنگی، مناطق شیعه نشین و به ویژه العوامیه را به صحنه جنگ و درگیری یکطرفه نظامی تبدیل کرده‌اند و با تخریب خانه‌ها، نابودی زیرساخت‌ها، آدم ربائی و بازداشت گسترده شیعیان، مردم مظلوم عوامیه را به سوگ نشانده‌اند و همچنان به جنایات خود ادامه می‌دهند.
این فجایع به ویژه پس از سفر جنجالی ترامپ به ریاض و نمایش رسوای دربار سعودی برای اجماع کاغذی 54 کشور علیه نیروهای مقاومت در منطقه، تشدید نیز شده است، چرا که سعودی‌ها این سفر و اظهارات ابلهانه ترامپ را نشانه چراغ سبز آمریکا قلمداد کرده و برای جنایات بیشتر علیه شیعیان وسوسه شده‌اند. طبعاً سوال جدی این است که مگر شیعیان مظلوم عربستان چه خواسته‌ای داشته‌اند که مستحق چنین رفتار سرکوب گرانه‌ای از جانب دربار سعودی هستند؟ و مگر مطالبه نخستین حقوق شهروندی و اصرار بر تحقق خواسته‌های مشروع و منطقی آنها باید با گلوله، خمپاره، توپخانه سنگین و تخریب خانه‌ها و قتل عام شیعیان پاسخ داده می‌شد؟
البته دربار سعودی به خصوص در دوره پادشاهی ملک سلمان با اقدام نادرست خود و به شهادت رساندن روحانی مبارز شیعه شیخ نمرالنمر، نشان داد که سعی دارد با مشت آهنین و سیاست سرکوب، تهدید و ارعاب، فریاد مظلومیت شیعیان را در گلو خفه کند ولی جای تعجب است که فجایع روزمره در حق شیعیان مظلوم عربستان، واکنش قابل ذکری نزد مجامع بین‌المللی و سازمان‌های عریض و طویل حقوق بشری را به دنبال نداشته و هنوز هم آنها علیرغم دریافت اطلاعات موثق و اطمینان بخش و آگاهی از بسیاری جزئیات شرارت‌های دربار سعودی علیه شیعیان، سکوت مرگبار کنونی را ترجیح می‌دهند. با این حال، هنوز هم بعید به نظر می‌رسد که سازمان ملل، سایر مجامع بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری از این پس نیز بخواهند برخورد جدی و موثری علیه جنایات سعودی‌ها در مناطق شیعه نشین شمال شرق عربستان داشته باشند لکن این افکار عمومی جهان، آزادگان و مجامع مستقل در مقیاس جهانی به ویژه در دنیای اسلام و جهان عرب هستند که باید مظلومیت شیعیان عربستان را انعکاس دهند و یار مظلومان باشند.

انتهای پیام/