روسیه و چین علیه آمریکا

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، در حالی که ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه و شی جین‌­پینگ رئیس‌جمهوری چین در حال ارتقای سطح روابط کشورهای خود هستند، دولت آمریکا با اقدام‌های رئیس جمهور جدید خود به سوی انزوا پیش می‌رود.

در مقاله‌ای که به قلم الکساندر گابوئف در وب سایت فایننشل تایمز منتشر شده، آمده است: زمانی که شی جین­‌پینگ رئیس جمهوری چین، در آستانه نشست گروه بیست برای گفتگوهایی دو روزه با ولادیمیر پوتین، همتای روس خود، به مسکو رفت، در سطح جهان به این موضوع توجه اندکی شد یا اصلا به آن توجهی نشد. مقایسه پوشش این دیدار با پوشش دیدار دونالد ترامپ با رهبر روسیه در چند روز بعد، گویای این امر است.

این در حالی است که پکن و مسکو پیوسته همکاری‌های خود را به ویژه در مناطقی که منافع و سیاست‌های غرب را به چالش می‌کشند، گسترش می‌دهند. دیدگاه غالب در غرب این است که پیوند میان پوتین و شی جین­‌پینگ عمیق نیست و اعتماد دوجانبه میان آن دو وجود ندارد اما واقعیت این است که منافع ملی روسیه و چین به خصوص در مناطقی که با چالش کشورهای غربی روبرو هستند، با هم انطباق دارد.

ترامپ می‌خواهد شی جین‌­پینگ و پوتین فشار بیشتری بر پیونگ یانگ وارد کنند اما چین و روسیه تلاش‌های کره‌شمالی برای گسترش توانمندی موشک‌های بالستیک میان قاره‌ای را ناشی از تمایل رژیم برای به دست آوردن تضمینی در برابر رویکردهای خصمانه آمریکا و متحدانش، می‌بینند. پوتین و شی جین­پینگ با کیم جونگ اون در مورد تمایل غرب برای تغییر رژیم کشور های اقتدارگرا، هم­نظر هستند.

تندروهای موسسات امنیت ملی روسیه و چین بر این باورند هدف واقعی واشنگتن از اسقرار سامانه دفاع موشکی تاد (Thad) در شرق آسیا که به بهانه مقابله با برنامه هسته­ای کره شمالی صورت گرفته، اعمال فشار بیشتر نظامی بر دو کشور چین و روسیه است. هر دو کشور چین و روسیه، یک کره شمالی هسته‌ای را تهدیدی کوچکتر از حضور نظامی آمریکا در نزدیکی مرزهای خود می‌بینند.

از سوی دیگر، روسیه و آمریکا سال‌هاست در زمینه امنیت سایبری و مدیریت جهانی اینترنت با یکدیگر مشکل دارند. در مقابل، مسکو و پکن همواره در حال گسترش همکاری های خود در این حوزه‌ها هستند. در بیانیه مشترکی که پس از دیدار ولادیمیر پوتین و شی جین­‌پینگ در مسکو صادر شد، از رویکردی در قبال اینترنت که حاکمیت ملی را بالاتر از اصل آزادی اطلاعات قرار می‌دهد، حمایت شده است.

اگرچه ممکن است برنامه‌های چین و روسیه به هم نزدیک نباشند اما آن اندازه نزدیک هستند که این دو قدرت بزرگ به یکدیگر کمک کنند. پکن مخالف ضمیمه شدن کریمه به روسیه بود اما پس از آن، با کشیدن کابل برق به این شبه جزیره، بلوکه شدن تامین انرژی کریمه از سوی کیف را بی اثر کرد.

به همین ترتیب، مسکو در مورد اختلافات ارضی چین با همسایگان در دریای جنوب چین به طور رسمی موضع­گیری نکرده است، اما مدت کوتاهی پس از شعله ور شدن آتش جنگ در شرق اوکراین، فروش تجهیزات نظامی به چین را که توانایی های چین را در آبهای مورد مناقشه افزایش می دهد، از سر گرفت.

همکاری میان چین و روسیه ممکن است عملیاتی باشد اما پیامدهای ژئو استراتژیک دارد. پوتین و شی‌جین­پینگ به دونالد ترامپ به عنوان یک هم‌پیمان احتمالی نگاه نمی‌کنند. رویکرد خام دونالد ترامپ به سیاست خارجی و روابط بد آمریکا با متحدان قدیمی، در مجموع موجب عقب­گرد غرب است.

از این‌رو، نباید انتظار داشته باشیم دولت به طور فزاینده رو به انزوای آمریکا، دارای سرمایه سیاسی کافی برای مدیریت اختلاف‌ها و رقابت‌های میان قدرت‌های بزرگ در دوران پس از جنگ سرد باشد.

منبع:فایننشل تایمز