بیوک ملکی: به کودکان اجازه بدهید خورشید را صورتی رنگ کنند

بیوک ملکی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا درباره آموزش شعر و داستان به کودکان گفت: «قطعا نمی‌توان در سنین پایین به کودکان، تکنیک آموخت چراکه مباحث مربوط به تکنیک، مباحثی خشک‌اند و کودکان علاقه‌ای به یادگیری‌شان ندارند؛ آنقدر که ممکن است باعث فراری شدن کودکان از آن حوزه شوند.»

وی توضیح داد: «مثلا در شعر، چطور می‌توان صنایع ادبی مانند جناس و انواع آن را به یک کودک آموخت؟ در سایر حوزه‌ها هم همین است؛ نمی‌توان زاویه دید را در داستان‌نویسی به کودک یاد داد؛ یا تکنیک‌های مختلف در نقاشی را.»

ملکی ضمن بیان این مطلب که در برخورد با کودکان، فقط باید به تشدید علاقه‌هاشان فکر کرد، گفت: «بچه‌ها ذاتا رنگ‌ها و نقاشی کردن را دوست دارند و تنها کاری که باید برای آن‌ها کرد این است که رنگ و قلمو را در اختیارش بگذاریم. یعنی کسی به او نگوید چه کار کن و چه بکش؛ بلکه باید او را با خیالات خودش رها کرد؛ و به او اجازه داد که خورشید را صورتی رنگ کند.»

این شاعر پیشکسوت ادامه داد: «اگر بدانیم چطور باید با بچه‌ها رفتار کرد، قطعا می‌توان زمینه را برای استعدادیابی و ادامه راهشان فراهم کرد. می‌توان آن‌ها را به سمت نقطه‌ای هدایت کرد که در آن نقطه، امکان تصمیم‌گیری داشته باشند.»

وی با تاکید براینکه نباید بازی و سرگرمی را به اسم آموزش از کودکان دریغ کرد، اظهار داشت: «طبیعی است وقتی کودکی شعر و داستان زیاد می‌خواند، ادبیات و نثرش تا حدودی با هم‌سن‌های خودش متفاوت می‌شود. آن‌ها بر اثر مطالعه زیاد، کم‌کم به صورت ناخودآگاه با سطحی از تعاریف و تکنیک‌ها آشنا می‌شوند.»

ملکی مثال زد: «مثلا در گذشته خیلی‌ها با شعر نزدیک بودند و به دلیل شعر خواندن زیاد، ناخوداگاه وزن و قافیه و ردیف و برخی صنایع مانند تشبیه را بلد بودند؛ در حالی که هیچ آموزش تئوریکی ندیده بودند. در داستان نویسی هم همینطور است و مطالعه زیاد، مقدمات آموختن را فراهم می‌کند.»

وی تاکید کرد: «مربیان تا حد امکان نباید در روند آموزش کودکان دخالت کنند و فقط به هدایت آن‌ها بپردازند. نباید مدام دنبال این باشند که به بچه‌ها خط بدهند و مباحث تئوریک را به آن‌ها آموزش بدهند. می‌شود مثلا به بچه گفت درست و کامل رنگ کند، اما نباید گفت چه رنگی کن!»

این شاعر خاطر نشان کرد: «اگر با این رویه کودکان را هدایت کنیم، وقتی به سن نوجوانی می‌رسند نسبت به آموختن مباحث جدی و تئوریک، احساس نیاز می‌کنند. آن وقت است که باید تصمیم بگیرند برای شاعر یا نویسنده شدن، چه بکنند، به کدام کلاس و کارگاه بروند، چه کتابی بخوانند و ...»