روایت صددرصدی از تاریخ داشته‌ایم
کامران شهلایی که چندی است با همکاری محمد لارتی یک اتفاق تاریخی را دستمایه تولید نمایشی با عنوان «هفت روز از تیر شصت» قرار داده تا روایت واقعی و دور از تخیل از موضوع انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در هفتم تیر 1360 ارائه کند، معتقد است تاریخ معاصر دریای بزرگی است که کمتر برای تولید آثار به آن توجه شده است. در خصوص تولید «هفت روز از تیر شصت» خبرنگار فرهنگی آنا گفتگویی با شهلایی داشته که می‌خوانید:
*با توجه به اینکه مضمون نمایش به اتفاقی تاریخی در دوره معاصر اشاره دارد، چقدر در این اثر به روایت کامل پای‌بند بوده‌اید؟
«هفت روز از تیر شصت» روایت صد در صد مستند است. ما در کارمان هیچ اتفاق غیرمستند و خیال‌پردازانه‌ای نداریم. همه اتفاقاتی که مخاطبان در این نمایش به تماشا می‌نشینند بر پایه 5 ماه تحقیق فشرده بدست آمده است. این تحقیقات شامل مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهایی با قربانیان حادثه و خانواده‌های شهدا و همچنین اطلاعاتی است که در گوشه و کنار از جمله اینترنت وجود دارد.
*آیا از آغاز مراحل تولید به مستند بودن اثر فکر کرده بودید؟
برای رسیدن به این مستند، هدف‌گذاری ما مستند نبود ولی در روند تحقیقات و پژوهش‌ها به این نتیجه رسیدم که بهترین ژانری که می‌توان هم به شهدا ادای دین درستی کرد و هم جذاب باشد شکل مستندگونه نمایش است.
*شیوه‌اجرایی که برای این اثر انتخاب کردید و روش‌هایی که برای جذب هرچه بیشتر مخاطب اعمال کردید چقدر با مضمون واقع‌گرایانه اثر همخوانی داشته است؟
هدف‌گذاری اصلی گروه اجرایی و محمد لارتی که یکی دیگر از کارگردان نمایش است، ایجاد جذابیت برای مخاطب بود. هدف ما این بود نمایشی اجرا کنیم که مخاطب علاقه‌مند به دنبال‌کردنش باشد و از تماشای آن خسته نشود و سالن را ترک نکند. ما این روزها با طیف مختلفی از تماشاگر روبه‌رو بوده‌ایم و بازخورد بسیار خوبی از آنها دیده‌ایم که همه اینها نشان از موفقیتمان در تحقق آن چیز که دنبالش بودیم است.
برخی از تماشاگرانی که برای دیدن این اثر به سالن سایه می‌آیند فکر می‌کنند که قرار است با اثری سفارشی و کلیشه‌ای روبه‌رو شوند، در حالی که این دیدگاه در پایان نمایش کاملا تغییر می‌کند و این خوشایندترین اتفاق و بهترین هدیه مخاطب این نمایش است.
ما سعی کرده‌ایم از سفارشی و کلیشه‌ای کردن اثر جلوگیری کنیم و با ارائه مطالبی جذاب، روایت دوست‌داشتنی که مخاطب از آن اطلاع ندارد را داشته باشیم. در اجرایی که میزبان خانواده شهید بهشتی بودیم، دختر شهید بهشتی پس از اجرا به این نکته اشاره کرد که این اثر چیزهای تازه‌ای درباره این شهید و این اتفاق ارائه کرده که وی خیلی به آن احتیاج داشته است.
*اجرای سالن سایه تئاترشهر چقدر برای این نمایش مناسب بوده و توجه مخاطب به چنین اتفاق تاریخی را جلب کرده است؟
این سالن نمایشی سالن خوبی است و با توجه به اینکه تصاویر زیادی در این اثر پخش می‌شود، به نورپردازی و سیستم صوتی قوی احتیاج داشتیم که این سالن از امکانات خوبی برخوردار است. ضمن اینکه پیمان شریعتی رئیس تئاترشهر نیز بیشتری همکاری را با ما داشته است.
*روند انتخاب بازیگران حرفه ای چون فرزین محدث و رامین سیار دشتی چگونه پیش رفت و چرا این افراد را برای این نمایش مستند انتخاب کردید؟
با توجه به واقعی بودن شخصیت‌ها یکسری از انتخاب‌ها از جمله حضور فرزین محدث به عنوان انتخاب‌های اصلی من از آغاز مطرح بود و گویا از قبل نیز متن را برای این افراد نوشته بودم. معتقد هستم ساید اگر افراد دیگری بودند این اتفاق نمی افتاد.
من بازیگران انتخاب شده را می‌شناختم و از توانمندی های آنها اطلاع داشتم . از سوی دیگر شباهت‌های رفتاری و شاخصه‌های شخصیتی افراد این اطمینان را به من می‌داد که این بازیگران از پس این اجرا برمی‌آید.
*از نظر شما دلیل بی‌توجهی و کم شدن میزان علاقه‌مندی مخاطبان به تماشای نمایش‌هایی با مضامین ارزشی چه می تواند باشد و چه راهکاری برای رهایی از این فضا وجود دارد؟ آیا صرفا شکل مستند نمایش می‌تواند اطمینان از دست رفته مخاطب را بازگرداند؟
علاقه‌مند نبودن تماشاگر برای دیدن نمایش‌های ارزشی را حق صددرصدی مخاطب می‌دانم چراکه مدتها است که به قدری به تماشای آثار بد نشسته‌اند و به قدری با اتفاقات ناخوشایند روبه رو شده اند که تماشاگر از دیدن آثاری دیگر با این مضامین ترسیده است و حق دارد که اعتماد نداشته باشد. معمولا در چنین شرایطی افراد معتمد باید نمایشی را پیشنهاد کنند تا مخاطب برای دیدن ترغیب شود.
این امر در نمایش ما صادق نبوده است، روزی که علیرضا بهشتی فرزند شهید بهشتی از نمایش ما دیدن کرد سخت‌ترین روز اجرای ما بود و تا پایان نمایش نفس در سینه‌ام حبس شده بود اما تایید صددرصدی که وی به ما دارد بسیار شیرین بود به طوریکه حس کردم نتیجه کار خود را گرفته‌ام. وی حتی به تمام اعضای ستاد پیشنهاد کرده که به تماشای این اثر بنشینند. این موضوع خستگی را از تنم در آورد.
معتقدم تاریخ معاصر دریای بزرگ کارنشده‌ای است و از سوی دیگر بسیار جذاب، راهگشا و آگاهی‌دهنده است. ملتی که تاریخ را نداند حرکت روبه جلویی نخواهد داشت.
*آیا برنامه‌ای برای اجرای مجدد نمایش «هفت روز از تیر شصت» در فضاهای دیگر دارید؟
من امیدوار هستم تا با اجرای این اثر امکان اجرای نمایش در شهرستان‌ها فراهم شود. معتقدم تئاتر نباید محدود به تهران باشد بنابراین در صورتی که حمایت لازم انجام شود با کمال میل به همراه گروه این اثر را در شهرستان‌ها اجرا می‌کنم. تماشاگر شهرستان تماشاگر مشتاق و خوبی است و من امیدوارم در این زمینه معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ما حمایت کند.
انتهای پیام/