او با توصیه بر این که بهتر است گاهی از قسمت‌های سفید نزدیک به پوست خربزه استفاده شود چون این قسمت‌ها خاصیت جلادهندگی و پاک کنندگی بیشتری دارند، تصریح کرد: خربزه هر چه شیرین تر باشد گرمی و خواص بیشتری دارد که البته افراط در مصرف آن بخصوص برای گرم مزاجان می تواند عوارضی ایجاد کند.
به گفته میرغضنفری، خربزه نارس (کالک) مخصوصا انواع بزرگتر و سفت تر آن به دلیل مشکلات هضم با مزاج بشر ناسازگار است و سبب نفخ و مولد درد شکم می‌شود. همچنین خربزه را نباید ناشتا یا بلافاصله پس از صرف غذا خورد و بهترین زمان مصرف خربزه از دیدگاه طب سنتی، بین وعده‌هاست.
او افزود: خربزه بخصوص در افرادی که مزاج گرم و خشک دارند تا حدودی تولید صفرا می کند و کسانی که دچار التهاب در مخاط دهان (آفت) یا روده (کولیت) هستند باید موقتا از مصرف خربزه اجتناب کنند. همچنین برخی افراد که با مصرف خربزه دچار سوزش دهان یا حلق و حنجره می‌شوند می توانند همزمان با آن سکنجبین ملس یا سرکه یا قدری از خنکی ها مصرف کنند تا این عارضه رخ ندهد.
به گفته این عضو هیئت علمی دانشگاه، مصلح خربزه برای سردمزاجان، گلاب و در گرم مزاجان، غرغره کردن سرکه رقیق شده است.