پرنده‌ای 100 میلیون ساله در دام کهربا + تصاویر

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ScienceAlert، باستان‌شناسان نمونه شگفت‌انگیزی از کهربا را در میانمار پیدا کرده‌اند که نگاه اجمالی به زندگی 100 میلیون سال پیش را برایمان به ارمغان آورده است. این کهربا حاوی جوجه پرنده باستانی است که تازه به دنیا آمده است.

اگر دقت کنید می‌توانید سر، دم و گردن پرنده را در داخل کهربا تشخیص دهید اما بال‌ها و پاها قسمت‌های شگفتی‌آور این کهربا هستند. این تکه صمغ درخت، پرها، گوشت و چنگال‌های پرنده را به طور کامل حفظ کرده است. این فسیل رزینی می‌تواند درک بهتری از گونه‌های محکوم به فنای ماقبل تاریخی که با نام «پادپرندگان» شناخته می‌شوند را برای دانشمندان به ارمغان بیاورد.

رایان مک‌کلر، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی از موزه ساسکاچوان کانادا، در این باره توضیح می‌گوید: «این کهربا کامل‌ترین و دقیق‌ترین مدرکی است که تا به حال داشته‌ایم. دیدن چیزی به این کاملی شگفت‌انگیز و خیره‌کننده است».

دانشمندان گمان می‌کنند این پرنده کوچک بلافاصله بعد از خارج شدن از تخم، به داخل استخری از شیره کاج سقوط کرده و در مایع قیرمانند به دام افتاده است.

تصویری از چنگال این پرنده

​برخلاف اینکه بخش عمده‌ای از درک ما از جهان ماقبل تاریخ، دانشمندان هنوز کاملا مطمئن نیستند که دقیقا کدام مواد شیمیایی در روند نگهداری کهربا نقش داشته‌اند.

می‌دانیم که زمانی که حیوانات در صمغ درخت گیر می‌افتند، رزین شروع به سخت شدن می‌کند و اگر سطح دما و فشار مناسب باشد، رزین تبدیل به ماده نیمه فسیلی به نام «کوپال» می‌شود. کوپال، انگم یا رزین سنگواره‌ شده‌ درختان حاره‌ای است.

برایان پالمر، از گروه تحقیقاتی در این باره بیشتر توضیح می‌دهد: «سرعت این فرآیند بسته به شرایط بسیار متنوع است. دانشمندان هنوز بر سر این موضوع که صمغ چه موقع به کوپال تبدیل می‌شود یا کوپال چه موقع به کهربا تبدیل می‌شود، توافق ندارند. برخی می‌گویند که کهربا حداقل باید دو میلیون سال سن داشته باشد اما این میزان اختیاری و دل‌بخواه است».

متاسفانه در حالی که بدن پرنده داخل کهربا به نظر تازه می‌رسد اما به احتمال زیاد گوشت آن به کربن خالص تجزیه شده است. این امر بدین معناست که همه DNA‌های این جانور باستانی خیلی وقت پیش از دست رفته‌اند.

تصویری از پر این پرنده

اما آنچه ما می‌توانیم از این گونه خاص دریابیم این واقعیت است که پرنده عضوی از خانواده پادپرندگان یا پادمرغان، گروهی از پرندگان ماقبل تاریخی، بوده است. گمان می‌شود که پادمرغان همزمان با اجداد پرندگان امروزی تکامل یافته بودند اما به دلایلی همراه با دایناسورهای غیرمرغی از میان رفتند.

مایکل لی پیج، عضو دیگری از گروه تحقیقاتی، اظهار کرد: «به احتمال زیاد، ظاهر پادپرندگان شبیه به پرندگان امروزی بوده است اما آنها دارای یک مفصل کاسه و گوی در شانه‌هایشان بودند؛ در حالی که پرندگان امروزی دارای مفصل گوی و کاسه‌ای در شانه‌هایشان هستند.

در واقع نام آنها نیز از این تضاد گرفته شده است. همچنین پادپرندگان روی بال‌هایشان چنگال داشتند و به جای منقار دارای آرواره و دندان بودند. جالب است بدانید وقتی که این جوجه پرنده باستانی از تخم خارج شده و داخل صمغ درخت گیر افتاده، منقار در اجداد پرندگان امروزی هم هنوز تکامل نیافته بود».

تصویر بازسازی‌شده از این پرنده

مترجم: هانا حیدری