این ابرساعت داخلی تمام ریتم‌های شبانه‌روزی ما را کنترل می‌کند
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از sciencealert، تا به حال به این فکر کرده‌اید که بدن چگونه می‌تواند قدرت و سرعت خود را تنظیم کند؟ یا به اصطلاح چگونه خود را همیشه کوک نگه دارد؟ دانشمندان با بررسی مگس میوه موفق به کشف شواهدی از وجود یک ابرساعت شدند که تمام ساعتهای درونی دیگر مرتبط با الگوهای خوابیدن و خوردن و همچنین عملکرد اندام‌های مختلف را هدایت می‌کند. مگس میوه نیز مانند انسان دارای چندین ساعت داخلی شبانه‌روزی است که بر ریتم فرآیندهای بیولوژیکی روازنه آنها تاثیر می‌گذارد.
به گفته تیم تحقیقاتی، این امر در نهایت به صورت تجربی اثبات می‌کند که مدل به اصطلاح نوسانگر دوتایی ریتم روزانه فیزیولوژی و رفتاری ما را متعادل می‌سازد.
کریستین وگنر، از دانشگاه وورتسبورگ آلمان و یکی از محققان، در این باره گفت: «این اولین توضیحات تجربی جامع از مسیری مرتبط با ساعتهای شبانه‌روزی است و نشان می‌دهد که مدل نوسانگر دوتایی در واقع در برخی از موارد درست است».
تمرکز اصلی تیم تحقیقاتی بر مسیر عصبی (ابرساعت فرضی) بود که ساعت شبانه‌روزی در مغز مگس میوه را به یک ساعت محیطی در غده پیش سینه‌ای، که وظیفه تولید استروئید را بر عهده دارد، مرتبط می‌کرد.
این غده به دلیل سیگنال‌هایی برای تخم‌گذاری، فرآیندی به شدت زمان‌بندی شده که معمولا صبح‌های خیلی زود رخ می‌دهد، به مگس میوه می‌دهد، انتخاب شد.
از مطالعات قبلی بر مگس‌های میوه می‌دانیم که ساعت مغز و ساعت غده‌ای هر دو در فرآیند زمان‌بندی تخم‌گذاری دخیل هستند. سوال اینجاست که چگونه آنها با یکدیگر همگام می‌شوند؟
دانشمندان قادر به شناسایی نوع خاصی از نورون‌ها به نام «PTTH» بودند که اطلاعات زمانی را از ساعت مرکزی در مغز می‌گیرند و به ساعت محیطی در غده پیش سینه‌ای می‌رساند.
سپس در آزمایش‌های تکمیلی، سرعت ساعت شبانه‌روزی مگس میوه را کاهش دادند و ریتم تخم‌گذاری از چرخه دو ساعته به چرخه‌ای 27 ساعته افزایش یافت.
دانشمندان شاهد اثر مشابهی بودند: وقتی که سرعت ساعت مرکزی مغز کاهش یافت، دوباره چرخه تخم‌گذاری 27 ساعتهای حاصل شود.
در این میان، وقتی که ساعت مرکزی مغز به طور معمول شروع به کار کرد، سرعت ساعت محیطی غده‌ای کاهش یافت و ریتم تخم‌گذاری در چرخه 24 ساعته باقی ماند.
این امر نشان می‌دهد که یک ابرساعت مسئول ارشد تنظیم زمان است (حداقل در این مورد). به خاطر اینکه مسیرهای عصبی مطالعه شده شبیه به سیستم پیدا شده در ریتم شبانه روزی پستانداران است، نتایج این مطالعه می‌تواند درباره انسان‌ها نیز صدق کند.
البته قبل از اینکه بتوان به طور صد در صد از این قضیه مطمئن شد، نیاز به انجام مطالعات بیشتری داریم.
گمان می‌شود ابرساعت در انسان در هسته سوپراکیاسماتیک، بخشی از ناحیه هیپوتالاموس مغز، قرار دارد و متشکل از 20 هزار نورون است.
این ناحیه از نشانه‌هایی مانند نور روز استفاده می‌کند تا دریابد چه موقع باید حالت خواب‌آلود داشته باشد و چه موقع باید در حالت بیداری قرار داشته باشد.
نحوه عملکرد این ساعت‌ها و پیام رسانان بیولوژیکی در کنار هم مساله‌ای است که دانشمندان هنوز در حال تحقیق و بررسی آن هستند. هرچه که اطلاعات بیشتری در این باره کسب کنیم، می‌توانیم خود را سالمتر نگه داریم.
خستگی پس از مسافرت‌های هوایی یکی از مواردی است که نشان می‌دهد یک لغزش در این سیستم متعادل منجر به احساس ناخوشایندی شدیدی در انسان می‌شود. البته تا دیروقت بیدار ماندن و تماشای تلویزیون هم کمکی نمی‌کند.
حالا به لطف مگس‌های میوه، اطلاعاتمان درباره ساعتهای بیولوژیک کمی بیشتر از گذشته است.
مترجم: هانا حیدری
انتهای پیام/