علیرضا امامی فر: طارمی را رها کنید/ پرسپولیس سرعتی شود کار لخویا تمام است

علیرضا امامی فر درباره بازی برگشت پرسپولیس با لخویا حرف زد و تحلیلش از بازی رفت و راهکارهای برد احتمالی در بازی برگشت را عنوان کرد.

متن کامل صحبت های وی در ادامه می آید:

* استراتژی بازی رفت پرسپولیس خوب بود

باید یک نگاهی به بازی رفت داشته باشیم. با توجه به اینکه پرسپولیس در چنین بازی حساسی تماشاگرانش را کنار خود نداشت استراتژی که برانکو به کار گرفت این بود که نیمه اول یک مقدار بازی را کنترل کنند و سعی کنند گل نخورند و در نیمه دوم بتوانند فاز حمله را اجرا کنند و این اتفاق افتاد و بچه ها متوجه شدند آن لخویایی که درباره ش می گفتند حریفی نیست که نشود آن را شکست داد و فکر می کنم نیمه دوم از دقیقه ۶۰ به بعد پرسپولیس بهتر بازی کرد و توانست فرصت های خوبی را بدست بیاورد و حتی یک پنالتی هم بدست آورد که از دست داد.

*تاکتیک بازی رفت در قطر هم جواب می دهد

شاید به نظر بیاید که لخویا بهترین نتیجه را گرفته و رفته ولی اگر پرسپولیس در بازی برگشت هم بتواند همان تاکتیک را داشته باشد و نیمه اول را گل نخورد در نیمه دوم با توجه به توانایی پرسپولیس در خلق موقعیت روی دروازه حریف می تواند گل بزند. نکته بارز در این میان قدرشناسی از موقعیت هاست که چون ممکن است به اندازه تهران موقعیت نصیب تیم نشود مهاجمان ما باید با تمرکز بالا و توجه و دقت خوب از موقعیت های اندک در قطر استفاده کنند. اگر پرسپولیس یک گل بزند فکر می کنم که حتی شرایط برد را هم داشته باشد.

* خط میانی لخویا خطرناک است

نقطه قوت لخویا را در خط میانی اش دیدم. بگذریم از اینکه خط دفاعی اش تحت فشار، آن ثبات خودش را از دست می داد ولی آنچه به وضوح دیده می شد بحث وظیفه شناسی بازیکنان حریف بود و اینکه به خوبی پرسپولیس را آنالیز کرده بودند و نفراتی مانند مسلمان و رفیعی را به خوبی از کار انداختند و این اتفاقی بود که در بازی رفت لخویا افتاد. برانکو باید برای این مسأله حربه ای داشته باشد تا بچه ها و بازیکنان خط میانی بتوانند کیفیت خودشان را نشان بدهند.

*دفاع لخویا تحت فشار اشتباه می کند

نمی دانم برانکو چه کاری می خواهد انجام بدهد ولی راه های مختلفی هستند که استفاده کند. مثلا بازی را به کناره ها ببرد و از آن کناره ها حواس حریف را به آن نقطه متمرکز کند و از خلاقیت ها و پاس های محسن مسلمان، سروش رفیعی، احمدزاده و امیری بتواند استفاده کند. چیزی که در تیم لخویا دیده شد این بود که خط میانی اش، هم دوندگی اش خوب بود هم به لحاظ وظیفه شناسی خوب عمل می کرد ولی نقطه ضعفش هم خط دفاع شان بود که زیر فشار اشتباه می کرد.

*سرعت بازی را بالا ببریم کار لخویا تمام است

اگر پرسپولیس به بازی سرعت می داد عالی می شد. با توجه به اینکه نوع بازی کشورهای عربی و به ویژه قطر و فوتبالی که وارد کشورهای شان شده این است که دوست دارند مالکیت توپ را داشته باشند این حربه جواب می دهد. سرعت بازی آنها سرعتی مناسب و مانند فوتبال روز دنیا نیست. اگر پرسپولیس بتواند از بازیکنان سرعتی استفاده کند و تاکتیک خودش را بر اساس سرعت طراحی کند حتما مؤثر خواهد بود و کار لخویا تمام است.

*طارمی را رها کنید

باید واقعا فشار را از روی طارمی برداشت. او تازه ۴ سال است وارد لیگ برتر شده و در این ۴ سال پیشرفت سریعی داشته است. دو فصل آقای گل شده و به تیم ملی راه یافته و آنجا هم گلزنی کرده و در حال طی کردن خوب این روند است ولی شاید فشارهای روانی در پرسپولیس و توقع هواداران در این مدت بالا بوده است. به هر حال بازیکنان پرسپولیس این تیم را بعد از دو فصل سنگین و پرفشار قهرمان لیگ برتر کردند و الان با وجود اینکه این تیم هدفش قهرمانی در آسیا نبوده است ولی در حال حاضر شانس خوبی به پرسپولیس رو کرده تا به مراحل بالاتر بروند. البته آنها زحمت کشیده اند و خودشان را در این موقعیت قرار داده اند.

*خراب شدن پنالتی بی دلیل نیست

باید این بار را از روی دوش او برداشت. بازیکنان و مهدی طارمی مسیرشان را به خوبی جلو می آیند و اینکه پنالتی خراب کنند در تمام دنیا این اتفاق رخ داده است. در فینال جام جهانی بهترین بازیکنان دنیا پنالتی را خراب می کنند. ولی چون یک موضوع دارد برای طارمی تکرار می شود این بحث سر زبان ها می افتد. قطعا این اتفاق بی دلیل نیست. هم می تواند دلایل فنی داشته باشد هم روحی روانی. هم پنالتی زدن اصولی دارد و هم اینکه ممکن است به لحاظ روانی بازیکن در حال متحمل شدن فشارهایی است. یک زمانی پنالتی را می زند و گل می شود و یک زمانی پنالتی را می زند که گل نمی شود. باید این را برایش حل کرد ولی آنچه مسلم است او روند خوبش را حفظ می کند و فکر می کنم آن نفرات کناری هم در حال کمک کردن به او هستند تا این اتفاق زیاد اذیتش نکند و با خیال راحت این بازی را هم تمام کند.

*ربیع خواه شبیه کامیابی نیا نیست

ربیع خواه در بازی قبل در فاز دفاعی به خوبی کار کرد. در فاز پوشش دادن بازیکنان کناری به خوبی کار کرد و جنگندگی اش فوق العاده بود. ولی در فوتبال دنیا به این شکل است که هافبک های دفاعی معمولا بازیساز هستند. مانند قدیم نیست که بازیکن فقط تخریبی باشد و باید این خصوصیت را داشته باشید که بازیسازی هم بکنید و میل به گلزنی هم داشته باشید ولی این خصوصیت در فوتبال ربیع خواه نیست. او در دفاع فوق العاده کار کرد ولی در هنگام نفوذ شبیه کمال نبود. این اتفاق افتاد که تیم افت کرد. تیم از نظر ساختار حمله ضعیف بود که بارش می افتاد روی دوش سروش و مسلمان و آنهایی که بغل دست شان بازی می کنند. آنها باید یک مقدار تلاش شان را بیشتر کنند تا جای خالی کمال و فاکتوری که ربیع خواه ندارد پر شود.