صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۱:۳۷ - ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۴
در مراسم بزرگداشت فردوسی

شال فتوت بر گردن رئیس واحد زابل انداخته شد

مراسم بزرگداشت فردوسی بزرگ در گود زورخانه حضرت حمزه سیدالشهدا شهرستان زابل برگزار شد و در این مراسم به رسم هر سال از خادمان فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه ای تجلیل به عمل آمد و رئیس واحد زابل به عنوان خادم فرهنگ پهلوانی مفتخر به دریافت شال فتوت و پهلوانی شد.
کد خبر : 18301

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، شال فتوت و پهلوانی هر ساله در این مراسم به یک نفر از کسانی که در راه اشاعه فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه ای خدمات در خور توجهی ارائه کرده باشد در شهرستان زابل اهدا می شود و به عنوان پهلوان افتخاری گود زورخانه حضرت حمزه سید الشهدا نائل می شود.


رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل در مراسم بزرگداشت فردوسی گفت: امروز جهان بینی و تفکر فردوسی در شاهنامه می تواند مایه همدلی و هم‌زبانی باشد و یکی از راه‌های تحقق شعار امسال، تمسک به شاهنامه و جهان‌بینی فردوسی است. پیام فردوسی می تواند انگیزه‌بخش وحدت ملی و روحیه عزت و سربلندی ایران و ایرانی باشد.


محمد مجوزی اظهار کرد: شاهنامه سند هویت ملی ماست و به دلایلی برای قوم ایرانی دارای ارج و غرب جاودان است. اول به دلیل جایگاه رفیع هنری و ادبی آن در حماسه‌های ملی به گونه‌ای که سرآمد آثار حماسی جهان است.


این مسئول افزود: دوم آنکه احیاگر اسطوره‌های اجداد و نیاکان این سرزمین است که در غبار روزگاران از ذهن و حافظه ایران و ایرانی محو و فراموش شده بودند. اجداد و نیاکانی که سند افتخار و عظمت این سرزمین بودند و هستند.


این فردوسی شناس، سومین دلیل سند هویت بودن شاهنامه را برای مردم ایران اینگونه برشمرد: فردوسی احیاگر مجدد زبان فارسی است که در چهار قرن نخست کم‌کم داشت به افول می‌گرایید به گونه ای که مکاتبات اداری در دربارهای حکومتی به زبان عربی بود. فردوسی زبان فارسی را که وحدت‌بخش قومیت ایرانی بود به گونه ای زنده و جاویدان کرد که فکر محو و فراموشی آن از اذهان پاک شد.


انتهای پیام/

ارسال نظر