مدال‌هایی که آب رفتند!/ دوومیدانی در لبه پرتگاه
فرزانه شریفی، گروه ورزشی- دوومیدانی ایران برای حضور در بازی‌های کشورهای اسلامی با 10 ورزشکار راهی باکو شد، احسان حدادی، سپیده توکلی، حسن تفتیان، علی خدیور، فرزانه فصیحی، امینه کشیری، کیوان قنبرزاده، سحر ضیایی، علی ثمری و رضامقدم در ماده‌های پرتاب دیسک، پرتاب چکش، پرتاب وزنه، 400 متر، پرش ارتفاع، پرتاب نیزه، 100 متر و 200 متر در این رقابت‌ها با حریفان خود رقابت کردند که حاصل آن تنها 4 مدال( دومدال نقره و دو مدال برنز) بود.
در سال 2013 تیم ملی دوومیدانی در بازی های کشورهای اسلامی در اندونزی 10 مدال رنگارنگ کسب کرد اما نتایج این دوره از رقابت ها نسبت به چهار سال قبل به هیچ عنوان قابل مقایسه و البته دفاع نیست. 4 سال پیش این رقابت‌ها برای ملی پوشان ایران دست گرمی بود و توانستند بهترین نتیجه را کسب کنند اما به یک باره چه اتفاقی افتاده که تیمی با آن همه آمادگی 4 سال بعد تنها به 4 مدال بسنده کرد ؟ البته اگر اخبار دوومیدانی ایران را در این چند وقت اخیر مرور کنیم به راحتی متوجه می شویم حال دوومیدانی ایران خوب نیست و این رشته در چند سال اخیر روزهای آرامی نداشته و حواشی مختلف هم بر عملکرد دوومیدانی کاران تاثیر زیادی گذاشته است.
ایرج حصیبی پیشکسوت دوومیدانی ایران در گفت و گو با خبرنگار آنا درباره عملکرد دوومیدانی کاران در بازی های کشورهای اسلامی گفت:«متاسفانه تیم ایران نسبت به چهار سال پیش که 10 مدال در مسابقات بازی های اسلامی در اندونزی کسب کرده بود، افت چشمگیری داشت. تیم ایران با 10 ورزشکار تنها به دو مدال نقره و برنز رسید که این برای تیمی که 4 سال پیش بهترین نتیجه را کسب کرده بود فاجعه است. البته من مقصر تمام این ناکامی ها را مدیریت ضعیف در فدراسیون می دانم.»
کیهانی فکر می کند در 24 ماده دوومیدانی تخصص دارد!
وی ادامه داد: «وقتی مدیریت یک مجموعه ضعف داشته باشد خیلی زود بدنه ورزش هم آسیب می بیند و مربی و ملی‌پوش عملکرد قابل قبولی ارائه نمی‌دهند. از شهریور ماه سال گذشته افرادی که متخصص و کاربلد بودند و با کیهانی کار کردند بعد از مدتی همکاری خودشان را با او ادامه ندادند و از فدراسیون رفتند. علت این مسائل مدیریت ضعیف و کم آگاهی او از دوومیدانی است که متاسفانه باعث نابودی این رشته شده است. ریاست فدراسیون فکر می‌کند از 24 ماده رشته دوومیدانی اطلاعات کامل دارد و نباید از مختصصین هر رشته استفاده کند. در صورتی که رشته دوومیدانی یکی از رشته‌های علمی و ورزشی در دنیا است و هر کشوری به فراخور هر ماده، از مختصصین خود استفاده می‌کند. از سوی دیگر در فدراسیون حتی نوع برخورد با ورزشکار هم به درستی انجام نمی شود. به عنوان مثال تیمور غیاثی سال‌ها در دوومیدانی بوده و خودش را در این رشته از کیهانی آگاه‌تر می داند اما در هر مصاحبه ای که انجام می‌دهد اعلام می کند مریم طوسی باید از دوومیدانی خداحافظی کند در صورتی که می‌توانست این موضوع را به صورت پنهانی به ورزشکار اطلاع دهد نه اینکه در همه رسانه ها این ادبیات را به کار ببرد. طوسی یکی از دختران آماده دوومیدانی ایران بود اما همین مدیریت غلط، او را از آمادگی به دور کرد و باعث شد در این مدت اخیر نتایج خوبی کسب نکند.»
وی با بیان اینکه کیهانی حتی اطلاعاتی از مسابقات بازی‌های کشورهای اسلامی هم نداشت، اظهار کرد: «همانطور که گفتم ریاست فدراسیون در این رشته تخصصی ندارد و به خیلی از مسائل آگاه نیست. او فکر می کرد مسابقات بازی های کشورهای اسلامی هم مانند مسابقات غرب آسیاست که تیم ایران بتواند 7 الی 8 مدال کسب کند اما در این رقابت ها دوومیدانی کارانی از تونس و الجزایز حضور داشتند که سطح بسیار بالایی دارند و در این رشته حرفی برای گفتن دارند. »
سپهرزاد مگر چقدر تجربه دارد که باید مربی یک قهرمان المپیک شود!
حصیبی در بخش های دیگری از صحبت هایش به عملکرد احسان حدادی در این مسابقات اشاره کرد و گفت: «رشته پرتاب دیسک شاه رشته دوومیدانی ایران است چرا که تنها رشته ای است در ایران که صاحب مدال المپیک شده است اما در این رقابت‌ها حدادی تنها به نایب قهرمانی بسنده کرد و به مدال نقره رسید. در صورتی که اگر محمد صمیمی دیگر پرتاب کننده دیسک در این رقابت ها حضور داشت الان دوومیدانی در بخش پرتاب دیسک یک مدال طلا و نقره داشت. حدادی رکورد شخصی اش 69/32 متر بود اما در این رقابت ها 60/59 متر رکورد زد که به هیچ عنوان رکورد قابل قبولی نیست، باتوجه به اینکه حدادی قبل از این رقابت ها هم عمل سنگینی کرده بود این احتمال می رفت که او شاید از فرم آمادگی به دور باشد بنابراین فدراسیون باید یک ورزشکار دیگر پرتاب دیسک را به این مسابقات اعزام می کرد که سهمیه مدال ایران را افزایش می داد. معمولا در رقابت های این چنینی هدف افزایش مدال است و اگر ریاست فدراسیون این موضوع را به خوبی درک می کرد درست قبل از اعزام به بازی های کشورهای اسلامی صمیمی را کنار نمی گذاشتند.از طرفی منکر این نمی شوم که هادی سپهرزاد یکی از دوومیدانی کاران موفق بوده اما مگر او چقدر تجربه دارد که باید مربی یک قهرمان المپیک شود؟! تنها کسی که در این سال ها توانسته برای دوومیدانی مدال آوری کند همین احسان حدادی بود اما حالا او با مربی کار می کند که خودش تجربه کسب مدال در المپیک را ندارد!
عدم اعزام صمیمی یعنی سوزاندن یک مدال ایران!
وی در پاسخ به اینکه شاید سهمیه ایران برای اعزام به این مسابقات محدود بوده است، گفت: «من به عنوان کسی که سال ها در این رشته فعالیت می کنم معتقدم باید در رشته هایی که شانس مدال‌آوری در آن بیشتر است ورزشکار اعزام کنیم. بازی های کشورهای اسلامی هر 4 سال یکبار برگزار می‌شود و برای کشورهایی که در این رقابت ها شرکت می کنند تعداد مدال اهمیت دارد. از طرفی وقتی ورزشکاری مانند صمیمی در ایران داریم که در اوج آمادگی است چرا باید این فرصت را بسوزایم و تنها یک ورزشکار را در رشته پرتاب دیسک اعزام کنیم.»
در باکو نه افزایش مدال، نه جابه جایی رکورد و نه جوانگرایی داشتیم
پیشکسوت دوومیدانی در ادامه عنوان کرد: « معمولا هر مسابقه ای که ورزشکاران اعزام می شوند به قصد و منظور خاصی است. گاهی هدف جوانگرایی است و تیم را به این مسابقات اعزام می کنند تا تجربه کافی به دست بیاورد مانند تیم والیبال که در بازی های کشورهای اسلامی با تیم جوانان خود شرکت کرد به این دلیل که تیم بزرگسالان درگیر آمادگی برای مسابقات لیگ جهانی بود و از طرفی این تیم هم به دنبال کسب تجربه بود به همین دلیل به این رقابت ها اعزام شد. یا شاید هدف از اعزام برای کسب مدال و جابه جایی رکورد باشد. من از شما این سوال را دارم تیم دوومیدانی که برای بازی های کشورهای اسلامی اعزام شد کدام یک از این اهداف را محقق کرد؟ در این تیم نه بحث جوانگرایی مطرح بود و نه مدال های خود را افزایش داد و حتی نسبت به 4 سال پیش به شدت افت کرد.»
کیهانی دوندگان معترض را تهدید به کناره گذاشتن کرده بود!
حصیبی به اعتراض برخی دوومیدانی‌کاران از فدراسیون قبل از بازی های کشورهای اسلامی اشاره کرد و گفت: «چند وقت پیش دوومیدانی کاران به دلیل شرایط بدی که در اردوها داشتند و حقوق آنها را فدراسیون قطع کرده بود نامه اعتراضی را امضا کردند اما در نهایت باز هم این ورزشکاران بودند که از این موضوع گذشتند و تنها دلیلش هم این بود که فدراسیون دوومیدانی به دنبال کنار گذاشتن این ورزشکاران بود. اگر آنها از شرایط راضی بودند که نامه اعتراض نمی نوشتند اما به یکباره چه اتفاقی افتاد که ورزشکاران تسلیم شدند و از موضع خود عقب نشینی کردند؟! مشخص بود که فدراسیون آنها را به کنار گذاشتن از دوومیدانی تهدید کرده بود که به یکباره تغییر موضع دادند.»
این همه هزینه برای تفتیان به چه دردی خورد؟!
پیشکسوت دوومیدانی در بخش هایی دیگر از صحبت هایش به عملکرد حسن تفتیان اشاره کرد و گفت: «تفتیان هم یکی دیگر از ستاره های دوومیدانی کاران ایران است اما در این مسابقات او هم کاری از پیش نبرد. رکوردهایی که در این رقابت ها ثبت کرد با رکورد اصلی خودش فاصله زیادی داشت. او در این مسابقات رکورد 10/35 و 10/58 و 11 ثانیه را به ثبت رساند در صورتی که رکورد خودش 10/04 ثانیه است. اگر حسن قرار بود با این رکوردها در مسابقات بازی های کشورهای اسلامی بدود چه نیازی بود او به فرانسه اعزام شود و این همه هزینه هم بر روی دست فدراسیون بگذارد. معمولا دوندگانی که دوی سرعت کار می کنند همگی برای تمرین خود به جامایکا اعزام می شود. جامایکا جزیره ای در قاره آمریکا است که دوندگان سرعتش بسیار قدرتمند هستند و تمرین با این دوندگان برای دوومیدانی کار سرعت بسیار موثر ثمر است.»
توکلی و طوسی را در رشته های دوومیدانی سرگردان می کنند
وی همچنین در مورد سپیده توکلی هم اظهار کرد: «متاسفانه همان اتفاقی که برای مریم طوسی در فدراسیون دوومیدانی رخ داد برای سپیده توکلی هم در حال اتفاق افتادن است. طوسی 12 سال عضو تیم ملی دوومیدانی ایران است و در این مدت در بین رشته های دوی 100 متر، 200 و 400 متر سرگردان بود. در صورتی که او باید از همان ابتدا در یک رشته فعالیت می کرد و مدال کسب می کرد نه اینکه فدراسیون او را در رشته های مختلف سرگردان کند. از طرفی طوسی دیگر نباید در دوی 100 متر بدود چرا که هر چقدر سن ورزشکار بالا می رود مسافت دویدن باید افرایش پیدا کند زیرا بدن دیگر کشش ندارد اما هیچ کدام به این مسائل آگاه نیستند و نتیجه اش هم آن شد که طوسی در همه رقابت ها ضعیف ظاهر شد و حالا هم مدام به او می گویند باید دوومیدانی را کنار بگذارد، متاسفانه مشابه همین اتفاق هم برای سپیده توکلی در حال وقوع است. او مدام در بین رشته پرش ارتفاع و هفت گانه سرگردان است و در یک رشته نمی ماند تا مدال آوری کند. چند سال دیگر هم مانند طوسی که نتیجه نگرفت به او فشار می آورند که باید از دوومیدانی برود. این فدراسیون حتی برخورد با ورزشکار هم نمی داند و با آنها به بدترین شکل ممکن رفتار می کند. رضا قاسمی در مسابقات جایزه بزرگ مصدوم شده بود و مشخص نبود که به بازی های کشورهای اسلامی می رسد یا خیر. فدراسیون او را سه روز در تهران نگه داشت تا پزشک فدراسیون او را معاینه کند و در صورتی که آسیب دیدگی اش جدی نبود به باکو اعزام شود اما بعد از سه روز حتی پزشک تیم ام آر آی او را ندید و از تیم ملی خط خورد! این ورزشکار دیگر انگیزه ای برای کار کردن ندارد و به شما این اطمینان را می دهم که او را دیگر در تیم ملی نخواهید دید مگر اینکه با تیم ذوب آهن در مسابقات لیگ شرکت کند.»
در قهرمانی آسیا هم دوومیدانی ایران نتیجه نمی گیرد
حصیبی به مسابقات قهرمانی آسیا که چند وقت دیگر برگزار می شود اشاره کرد و گفت: « دو دوره قبلی در مسابقات قهرمانی آسیا ما دو مدال توسط لیلا رجبی و احسان حدادی کسب کردیم. حالا وضعیت این دو نفر به چه صورت است؟! لیلا رجبی که دوومیدانی را کنار گذاشته و مشغول بدنسازی است و احسان حدادی هم که در این مسابقات نتیجه خوبی به دست نیاورد و به احتمال زیاد حتی در مسابقات قهرمانی آسیا هم شاید به این دلیل که این احتمال را بدهد که رکورد خوبی ثبت نکند و اصلا شرکت نکند. کیوان قنبرزاده هم از دیگر ملی پوشانی است که اگر برای قهرمانی آسیا اعزام شود باید دور مدال گرفتن او را خط بزنید چرا که حریفانی از قطر، چین و ژاپن دارد که یک سر و گردن از او بالاتر هستند و اگر عنوان پنجمی هم به دست بیاورد به نظرم شاهکار کرده است. تفتیان هم شرایطش مانند قنبرزاده است او با حریفانی از آفریقا و چین که رکوردشان در دوی سرعت به ترتیب 9/91، 9/98 است باید رقابت کند ضمن اینکه با حضور حریفان کره ای و ژاپنی که همگی به فینال مسابقات راه پیدا می کند دیگر برای ورزشکاران ما فرصتی باقی نمی ماند که باز هم با این شرایط تفتیان همان نفر ششم یا هفتمی این رقابت ها را کسب می کند.»
این پیشکسوت دوومیدانی در پایان گفت: « اگر در مسابقات قهرمانی آسیا دو مدال دوره پیش را به دست بیاوریم من از عملکرد دوومیدانی راضی هستم اما به شرطی که این اتفاق بیافتد هر چند که بعید می دانم. برای انتخاب پست ریاست یک فدراسیون معمولا دو فاکتور در نظر می گیرند؛ یکی اینکه فرد انتخاب شده کاملا به رشته مورد نظر تسلط داشته باشد و از همه شرایط آگاه باشد یا اینکه مدیریت قوی داشته باشد مانند فدراسیون والیبال که داورزنی باعث تحول در والیبال ایران شد. او والیبالی نبود اما به قدری مدیرت قوی داشت که اتاق فکری تشکیل داد و مختصصان والیبال را گرد هم جمع کرد و از نظرات آنها بهره برد اما آیا این اتفاق در فدراسیون دوومیدانی رقم خورد؟! شخصی روی کار آمد که نه تنها از اطلاعات خوبی برخوردار نیست بلکه از نظر مدیریتی هم قوی نیست، او کارمند یکی از شعبات بانک بوده و حتی کار اجرایی و مدیریتی هم انجام نداده است. متاسفانه شرایط موجود نوید روزهای خوبی در دوومیدانی را نمی دهد و امیدوارم با انتخاب دوباره دکتر روحانی اگر سطانی فر باز هم وزیر ورزش و جوانان باقی ماند یک نگاه ویژه ای به دوومیدانی داشته باشد.»
انتهای پیام/