روابط عمومی؛ عالیجناب عصر ارتباطات

نام روابط عمومی که می‌آید سیلی از واژه‌ها سرازیر می‌شود. قلب تپنده سازمان، مغز متفکر ارگان، رابط رئیس و مردم، صدای کارمندان، ویترین ادارات، رهبر سمفونی داده‌ها، در عصر انفجار اطلاعات باخبرترین فرد نسبت به بقیه، سخنگوی دهکده جهانی و.... همه توصیف فعالیت‌های روابط عمومی است.

هر چند که امروزه انتظارات از روابط عمومی‌ها بالا رفته و بها دادن‌ها کم شده اما همینقدر که نقش روابط عمومی در اذهان عموم پررنگ‌تر شده است، نشان از گستردگی دامنه فعالیت‌ها و حضور موثر این نهاد دارد.

امروزه روابط عمومی در دسته شغل های پراسترس طبقه بندی می شود ما که در این رشته مشغول به فعالیت هستیم حتما به صورت کامل با آن آشناییم و حال این درجه سختی به اثبات آماری رسیده است. مدیران روابط عمومی‌ها افراد متخصص در زمینه کنترل آسیب‌ها بوده و بنابراین نیازمند توانایی تفکر و عمل سریع در شرایط پراسترس و تنش‌زا هستند.

در صدر فهرست مشاغل پراسترس، مشاغلی که افراد با فعالیت در آنها در معرض خطر جسمی و واقعی هستند، قرار دارند از قبیل شغل‌های نظامی، آتش نشانی و خلبان هواپیما؛ چه چیزی باعث می‌شود که روابط عمومی، جزو مشاغل سخت طبقه بندی شود؟ CareerCast (شبکه شغلی آنلاین) این گونه توضیح می‌دهد که شغل‌هایی مانند مدیر روابط عمومی، خبرنگار روزنامه و حتی هماهنگ کننده، جزء پراسترس ترین مشاغل قرار می‌گیرند به دلیل ضرب الاجل‌ها و موشکافی دقیق در مقابل دیدگان مردم و این خود یکی از دلایل جذب حرفه‌ای اکثر دانشجویان دانشگاه‌ها است.

برای درک این موضوع نیازی نیست به آمار کشورهای دیگر رجوع کنیم در پنج ماه اخیر دو نفر از همکاران روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی به دلیل استرس های شغلی دچار سکته قلبی شده اند که نشان از استرس بالای کاری و فعالیت های خارج از ساعت اداری است. همکاری می گفت در دورانی که سمت مدیر روابط عمومی را داشتم، لحظات شیرین بزرگ شدن فرزندم را ندیدم زیرا همواره درگیر شغلم و فعالیت های متنوع ناشی از آن در خارج از ساعت اداری بودم.

اگر دقت کرده باشید بیشتر کسانی که مسئولیت روابط عمومی را می پذیرند بر خلاف سایر کارکنان به حرفه خویش علاقه‌مندند و این حرفه را بخشی از زندگی شخصی خویش می بینند. چراکه روابط عمومی منحصر به مکان و زمان خاصی نمی شود و هر لحظه که رخدادی راجع به اداره مورد نظر پیش بیاید، روابط عمومی خودش را ملزم به ارائه گزارش و خبر می داند.

روابط عمومی مانند مدیریت ذاتی است و باید در خون افراد باشد، هیچ کسی با کلاس رفتن و مدرک گرفتن یک روابط عمومی موفق نمی شود اگر در وجودش این موهبت الهی به ودیعه گذاشته نشده باشد. نقش کلاس ها و دوره های مختلف در اجرای بهتر این مسئولیت انکارناپذیر است اما نه در صورتی که پایه و مایه اصلی وجود نداشته باشد.

روابط عمومی نوک پیکان هر اداره و سازمان است که اگر در کارش قصور کند کل مجموعه بی کفایت جلوه می کند پس مجبور است خوب باشد و پیشرفت کند. در همین راستا شرکت در دوره های خبرنویسی، فن بیان، خودشناسی و ... برای کارآمد شدن وی موثر است.

آنچه که سبب می‌شود ویترین یک اداره زیباتر و قویتر جلوه کند، انگیزه است که آن هم به دست مدیران محترم ادارات فراهم می شود چراکه انگیزه همیشه مساله مالی نیست بلکه روابط عمومی را در جایگاه اصلی خودش پذیرفتن انگیزه است.

*مسئول روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان