مناطق کاهش تنش در سوریه؛ طرحی برای آچمزشدن معارضان سوری

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا از دیلی‌نیوز، طرح مناطق کاهش تنش ابتدا از سوی روسیه پیشنهاد و سپس طی یک یادداشت تفاهم میان روسیه، ایران و ترکیه نهایی شد و به تایید دولت سوریه نیز رسید. اما تا اینجای کار عمده گروه‌های مخالف سوری واکنشی به این طرح نشان نداده‌اند یا با آن مخالفت کرده‌اند.

این طرح یک بار دیگر نشان داد که روسیه تلاش دارد تا اثرگذاری خود بر بحران سوریه را به نسبت آمریکا افزایش داده و این بحران را آن طور که خود می‌خواهد حل کند.

از سوی دیگر با قید این موضوع که ایران، ترکیه و روسیه به عنوان کشورهای ضامن اجرای این مناطق به شمار می‌آیند، نقش منطقه‌ای ایران نیز افزایش پیدا کرده است.

در حالی که تا همین چندی پیش دولت ترکیه و شورشیان تحت حمایتش در سوریه ایران را متهم به ایجاد تنش در این کشور می‌کردند اما حالا با امضای این طرح، توصیف این طرف‌ها از ایران تغییر کرده است.

شاید به همین علت است که دیگر شورشیان سوری تحت تاثیر عربستان اعلام کردند که یکی از دلایل‌شان برای مخالفت با این طرح حضور ایران به عنوان یکی از سه کشور ضامن است.

در قالب این طرح، چهار منطقه به‌ویژه در استان‌های حلب، دمشق و حمص تعیین و قرار شده است که طرف‌ها از تداوم مخاصمه در این مناطق خودداری کنند. این طرح قرار است به مدت شش ماه اجرا شده و در صورت ضرورت تداوم پیدا کند.

به‌نظر می‌رسد مسکو قصد دارد از عامل طولانی‌شدن جنگ و به فرسایش کشیده شدن آن به سود دولت بشار اسد استفاده کند.

حقیقت آن است که فشار افکار عمومی برای پایان دادن به این بحران پس از شش سال جنگ افزایش پیدا کرده است.

در نظرگرفتن مناطقی همچون مناطق کاهش تنش یا در نظر گرفتن آتش‌بس و سپس گسترش دادن آن، عملا تلاشی است برای آن که مخالفان مسلح بشار اسد در عمل انجام شده قرار گیرند.

آنها دو راه پیش‌رو ندارند. یا اینکه به پایان مخاصمات پاسخ مثبت داده، بشار اسد را در قدرت بپذیرند و تقریبا به مفادی از آتش‌بس تن بدهند که از سوی روسیه تدوین شده است.

راهکار دوم این است که آنها همچنان بر خلاف جریان افکار عمومی و برخلاف وضعیت اقتصادی کشورهای حامیانشان به جنگ ادامه دهند.

روسیه در حال تثبیت این نکته است که اگر مخالفان موافق باشند امکان برقراری صلح یا آتش‌بس به صورت محدود یا گسترده وجود دارد. اما پذیرش این موضوع از سوی مخالفان دشوار است.

واقعیت آن است که آنها پس از شش سال نبرد عملا هیچ دستاورد خاصی پیدا نکرده‌اند و تنها بشار اسد حاضر شده است که پیشنهاد دهد آنها در بخشی از قدرت مشارکت کنند.

از سوی دیگر هزینه‌های سنگینی که کشورهای حامی شورشیان سوری انجام داده‌اند، بعید است همچنان تداوم پیدا کند. در واقع این فقط بخشی از بودجه این کشورها نیست که صرف تامین تسلیحات مخالفان بشار اسد می‌شود بلکه ادامه بحران سوریه ضرباتی بر پیکر اقتصادی منطقه وارد می‌کند که اندازه آن از این بودجه‌ها بیشتر است.

بنابراین چنین به نظر می‌رسد که روسیه در حال بردن موضوع جنگ به یک فضای بن‌بست است. این کشور می‌خواهد مخالفان در عمل انجام شده قرار گیرند. پاسخ مخالفان به این موضوع به مولفه‌های مختلفی بستگی دارد مهم‌ترین آن این است که آنها چقدر توان جنگیدن دارند.