صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۰۹:۱۳ - ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۶

بعضی از عضلات، طعم شکر را احساس می‌‌کنند

نتایج مطالعه جدیدی حاکی از وجود مکانیسم غیرمنتظره‌ای از حس کردن گلوکز در عضلات اسکلتی است که در تنظیم کلی سطح قند خون بدن شرکت دارد.
کد خبر : 177783

به گزارش گروه علمی و فناوری آنا به نقل از Futurity، به خوبی می‌دانیم که جوانه‌های چشایی ما توانایی شناسایی شکر را دارند. بعد از صرف یک وعده غذایی، سلول‌های بتا در لوزالمعده افزایش میزان گلوکز در خون را احساس و هورمون انسولین را آزاد می‌کنند. انسولین به شکر کمک می‌کند تا وارد سلول شود؛ جایی که به عنوان سوخت مورد استفاده قرار می‌گیرد.


جیاندی لین، از موسسه علوم زندگی دانشگاه میشیگان، در این باره می‌گوید: «متوجه شدیم که سلول‌های ماهیچه اسکلتی دارای ساختارهایی هستند که به صورت مستقیم گلوکز را احساس کنند؛ در واقع انگار قادر هستند طعم شیرین شکر را بچشند».


براساس یافته‌های مطالعه جدید، این توانایی سلول‌ها در حس کردن گلوکز خون، فرآیندی مجزا و موازی است که موجب افزایش واکنش‌های انسولین محور می‌شود. آنها با هم به عنوان یک تنظیم‌کننده کار می‌کنند تا سطح گلوکز بدن را ثابت نگه دارند؛ به خصوص بعد از صرف یک وعده غذایی.


به گفته ژوسین منگ، محقق ارشد این پژوهش، ادامه این تحقیقات برای کسب درک بهتر از چگونگی خود تنظیمی قند خون در سطح مولکولی حیاتی است و علاوه بر کمک به ساخت داروهای درمانی جدید، می‌تواند مسائل زیادی را در رابطه با چاقی و دیابت را روشن کند.


دانشمندان با از کار انداختن ژن کلیدی، BAF60C، در سلول‌های آزمایشگاهی و موش‌های آزمایشگاهی قادر به بررسی مسیر عصبی گلوکز سنج در ماهیچه اسکلتی شدند.


لین در این باره توضیح می‌دهد: «وقتی این کار را انجام دادیم، موش‌های فاقد BAF60C کاملا نرمال به نظر می‌رسیدند اما وقتی که شروع به تغذیه آنها با یک رژیم غذایی پرچرب کردیم تا وزنشان افزایش پیدا کند، این موش‌ها با مشکل دفع گلوکز اضافی غذا مواجه شدند. در واقع مکانیسم شناخته‌شده انسولین به تنهایی قادر به پردازش گلوکز نبود».


افزایش قند خون بعد از خوردن یک وعده غذایی، علامت کلیدی دیابت نوع 2 است. همچنین قند خون بالای مزمن که با نام «هایپرگلوکمیا» نیز شناخته می‌شود می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی جدی شود.


لین می‌گوید: «دریافتیم که مسیر مولکولی دخیل در گلوکز سلول‌های ماهیچه‌ای شباهت زیادی، حداقل در مراحل اولیه، به آنچه در سلول‌های بتا اتفاق می‌افتد، دارد. این امر بسیار جالب است چراکه گروهی از داروهای دیابتی به نام «سولفونیل» وجود دارند که با بستن کانال پتاسیمی، سلول‌های بتا را مجبور به ترشح بیشتر انسولین می‌کنند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که این مسیر گلوکزسنج در سلول‌های ماهیچه‌ای نقش کلیدی در عملکرد کلی کاهش گلوکز داروها ایفا می‌کنند».


علاوه بر این، دو مرحله در این مسیر گلوکزسنج وجود دارد که می‌توانند به عنوان هدف بالقوه برای تعدیل با ترکیبات دارویی وارد عمل شوند.


لین در آخر اضافه کرد: «شگفت‌آور است که چگونه تغییرات نامحسوس گلوکز می‌تواند در سراسر بدن شناسایی شود. سلول‌های بتا واکنش نشان می‌دهند، سلول‌های عصبی واکنش نشان می‌دهند و حالا می‌دانیم که سلول‌های ماهیچه‌ای نیز به صورت مستقیم واکنش نشان می‌دهند».


مترجم: هانا حیدری


انتهای پیام/

ارسال نظر