سرطان، پایان زندگی نیست

با توجه به رشد زندگی شهرنشینی و بروز مشکلات اقتصادی، انسان‌ها بیشتر دچار استرس و نگرانی می‌شوند و در این راستا استفاده‌نکردن از مواد غذایی غیرارگانیک و ناسالم، کم تحرکی و عدم تمرینات ورزشی، سیگار و الکل در بروز و تشدید بیماری «سرطان» موثرند.

با توجه به سونامی این بیماری خاموش، همه زنان باید نسبت به آن آگاهی داشته و راه‌های مراقبت از آن را یاد بگیرند. ۱۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح اولین زن در سرزمین فراعنه با بیماری روبه‌رو شد که سال‌ها بعد آن را سرطان پستان نامیدند.

البته در حوزه تخصص بنده نیست تا بتوانم نظر داده و یا راهنمایی تخصصی در این زمینه داشته باشم ولی با توجه به اینکه به این بیماری مبتلا شده‌ام و تحت درمان هستم و با استناد به توصیه های پزشکان متخصص می‌توانم بگویم حتما دوبار در سال انجام ماموگرافی و سونوگرافی سینه و کنترل ماهانه توسط خود بیمار صورت گیرد چراکه می توانند این عمل را با یک جست‌وجو در اینترنت و یا مراجعه به پزشک زنان آموخته و انجام دهند.

ابتلا به سرطان برای یک زن سخت است زیرا ممکن است عضوی که سمبل مادر بودن و زنانگی اوست را از دست بدهد. یک زن وقتی به سرطان دچار شد ترسی در او ایجاد می شود، ترس از مرگ و ترس طرد شدن از خانه و خانواده که باعث می شود امنیت روانی او در خانه ای که در آن نقش مادر، همسر و دختر را داشته دچار مشکل شود ولی این به معنای پایان زندگی نیست و به احتمال زیاد می توان معناهای دیگری همچون امتحان الهی، بالابردن قدرت اعتماد به نفس، قدر دانستن نعمت های خداوند که شاید سالها بی خبر از آن بودیم و ده ها نکته دیگر را در کنارش یافت.

وقتی متوجه وجود بیماری می شوید در وهله اول باورتان نمی شود، به نوعی خودتان را می بازید و با خود می گویید چرا من؟ من که به سلامتی خودم دقت کرده و اهمیت می دادم چطور می شود که مبتلا به این بیماری شوم اما وقتی برای تشخیص بیماری و انجام اقدامات تشخیصی به پزشک مراجعه می کنید و افراد زیادی را می بینید، متوجه می شوید که شما نه اولین نفر هستید و نه آخرین نفر که مبتلا شده اید و راهی جز مقاومت و زندگی ندارید وگرنه از دست دادن روحیه، علت مرگتان می شود نه بیماریتان.

داشتن شریک زندگی که همچون کوه همراه و یارتان است و جز به دست آوردن سلامتی‌تان چیز دیگری برایش اهمیت ندارد، در همه حال شما را دوست دارد و از هیچ وضعیت شما در طول بیماری‌تان آزرده و خسته نمی شود و تمام تلاشش را مهربانانه در طبق اخلاص گذاشته و تیماردار بیماری تان می شود، قوت قلب بزرگی است و نعمت و شانس زندگی‌تان به حساب می آید.

البته ناگفته نماند، داشتن خانواده، دوستان و همکارانی که در این برهه از زندگی و بیماری کنارتان هستند و متوجه می شوید که چقدر دوستتان دارند و از هیچ راهنمایی، کمک، دلداری و همراهی فروگذار نیستند نیز نعمت بزرگ دیگری است.

علاوه بر موارد بالا، دوران سخت بیماری، جز با توکل به خداوند بزرگ و توکل بر ذات اقدسش غیرممکن است باید قوی و استوار بود و این مرحله را که مطمئنا درس های بزرگی به همراه خواهد داشت را نیز پشت سر گذاشته و بر توشه راه زندگی افزود.

با نگارش این مطالب قصد ندارم از روزهای سخت بیماری ام که در حال سپری کردن آن هستم، سخن بگویم زیرا یاد گرفته‌ام هر روز به سوی بهترشدن قدم بردارم و نباید در گذشته ماند، حتی اگر این گذشته یک دقیقه قبل باشد. در اینجا بر خود لازم می‌دانم از پزشک جراح و آنکولوژیست و همکاران مهربان آنها، رئیس بیمارستان زکریا، مدیر بیمارستان زکریا، مدیر امور اداری و کارکنان کارگزینی، مترون وسوپروایزر و کارکنان این بیمارستان کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم. منت دار محبت همه این عزیزان می باشم.

هدف من در اینجا آشنا کردن خوانندگان این مطلب که می تواند هر فردی از هر قشری از جامعه باشد با انجمن حمایت از بیماران سرطانی «پژواک طاهر» در تبریز است که خودم نیز با توصیه یکی از همکاران گرامی دانشگاهی که او نیز به این بیماری (سرطان) مبتلا هست، آشنا شدم، توضیحاتی بدهم.

وقتی برای انجام یک کار اداری به انجمن حمایت از بیماران سرطانی پژواک طاهر مراجعه کردم با انسان بزرگواری که مدیر امور اداری و دفتری این انجمن بود، آشنا شدم که مهربانانه و با صبر و بردباری همه کارهای بنده را در همان روز با کمال فروتنی انجام داد و سخنان وی درباره رنج این بیماران و در مضیقه بودن بسیاری از آنها در پرداخت هزینه های بالای درمان سرطان مرا واداشت تا انجمن را به همگان معرفی کنم تا در حمایت از بیماران سرطانی که نیاز به حمایت مالی و معنوی دارند ما نیز سهم و کمکی هرچند اندک داشته باشیم. باشد که قبول حق باشد و دل خلق شاد.

در سال 1379 جوانی بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی به بیماری سرطان خون مبتلا می شود و بعد از چند سال شیمی درمانی و پیوند مغز استخوان می تواند بر بیماری خود فائق آید. در طول این سالها علاوه بر تحمل درد و رنج و درمان، شاهد درد و رنج و گرفتاری بیماران بی بضاعت نیز می شود و به همت جمعی از خیران، متعهدان، استادان، پزشکان و مدیران باسابقه استان آذربایجان شرقی، انجمن حمایت از بیماران سرطانی «پژواک طاهر» تأسیس می شود.

انجمن حمایت از بیماران سرطانی پژواک طاهر، موسسه ای مردمی، غیرانتفاعی، غیرسیاسی، خودجوش و صرفا خیریه است که به صورت هیأت امنایی اداره می شود. این انجمن دارای اساسنامه ای در سه فصل، 49 ماده و 28 تبصره و دارای اهداف: حمایتی، خدمات درمانی ،آموزش و پیشگیری و پژوهشی است.

اطلاع رسانی در مورد بیماری های سرطانی، طریق پیشگیری و درمان، شناسایی و حمایت و راهنمایی بیماران به مراکز تخصصی و درمانی، بررسی وضعیت مالی بیماران و کمک به بهبود وضعیت آنها و تأمین رفاه بیماران و خانواده آنها، کمک به تأمین هزینه های درمانی بیماران نیازمند، همکاری با وزارت بهداشت و درمان و دیگر مراکز آموزشی و درمانی بخشی از اهداف و اقدامات انجمن حمایت از بیماران سرطانی پژواک طاهر است.

پژواک طاهر با تکیه بر ارزش‌های والای انسانی، حس نوع دوستی و فداکاری، امکان بهبودی بیماران را فراهم کرده و روح و امید به زندگی را دوباره زنده می کند و در آینده ای نزدیک در یاری رساندن به بیماران مبتلا به سرطان تداعی کننده آرامش خاطر، امنیت و حمایت کرده و نامی آشنا برای استان و سراسر کشور عزیزمان ایران خواهد بود.

به گزارش آنا، برای کسب اطلاعات بیشتر برای کمک به انجمن حمایت از بیماران سرطانی پژواک طاهر می توانید با پست الکترونیکی انجمن: ttaher931@yahoo.com مکاتبه کرده و یا به آدرس: تبریز - خیابان 17 شهریور، کوچه حاج جبار نائب مراجعه و یا با شماره تلفن: 35570035-041 تماس حاصل فرمایید.

* کارمند دانشگاه آزاد اسلامی تبریز