جزئیات خودکشی «کاسینی» در زحل به روایت ناسا

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا از مهر، الرت، فضاپیمای کاسینی که یکی از برجسته‌ترین سیستم‌های فضایی ساخت دست بشر محسوب می‌شود فرآیند طولانی را تا پیش از ساخته شدن و پرتاب به فضا سپری کرده است. گروهی از زبده‌ترین محققان و مهندسان علوم فضایی نزدیک به سه دهه زمان صرف طراحی، ساخت و پرتاب این فضاپیما کردند با این امید که معماهای ناشناخته زحل به دست این فضاپیما حل شود.

نام اصلی این فضاپیما «کاسینی – هویگنس» است که به اختصار با نام کاسینی شناخته می‌شود. این فضاپیمای طلایی با استفاده از سوخت هسته‌ای مسیر طولانی خود را که در اکتبر سال ۱۹۹۷ با یک پرتاب تاریخی آغاز شد ادامه داده است. کاسینی در ژوئیه سال ۲۰۰۴ خود را به مدار این غول گازی (زحل) رساند و از آن زمان به مطالعه دقیق این سیاره و اقمار آن اقدام کرده است.

اما هر چیز خوبی قطعا پایانی هم دارد و ناسا هم خود را برای پایان مأموریت 3/26 میلیارد دلاری این کاوشگر آماده می‌کند، اتفاقی که در یکی از جمعه‌های داغ شهریور روی خواهد داد. در روزی که این فضاپیما نابود خواهد شد از ذخیره سوخت رو به پایانش استفاده می‌کند تا بدین ترتیب در مسیر برخورد با زحل قرار بگیرد.

ارل مایز از مهندسان آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا که هدایت مأموریت کاسینی را بر عهده داشته می‌گوید: «مرگ کاسینی بی‌ارتباط با کشفیاتش نیست».

اشاره مایز به اقیانوسی از آب نمک گرمی است که این کاوشگر در زیر پوسته یخ‌زده «انسلادوس»، قمر بزرگ زحل کشف کرد. تحقیقات بیشتر نشان داد که این آب به فضا نشت می‌کند.

کاسینی در اکتبر سال ۲۰۱۵ خود را وارد توده‌های بخار و یخ ناشی از نشت آب مورد نظر کرد و با مزه کردن آن به دانشمندان نشان داد که در زیر سطح انسلادوس چنین اقیانوسی وجود دارد که این می‌تواند از وجود نوعی از حیات در این جرم فضایی حکایت داشته باشد.

به گفته مایز، از آنجاک ه دانشمندان تا لحظه آخر به کاسینی نیاز دارند چاره‌ای ندارد جز اینکه آن را در برخورد با زحل نابود کنند. این فرآیند تحت کنترل است و در هر لحظه از آن اطلاعاتی به دست می‌آید که راهی زمین می‌شود.