خاطره‌بازی با معروف‌ترین گوشی‌های نوستالژیک

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، خراسان نوشت: حتما بیشترِ شما نسل های اول تلفن های همراه قدیمی را که در کشورمان استفاده می شد به یاد دارید. گوشی های سنگین که فقط قابلیت تماس و ارسال پیامک داشت اما از به دست گرفتنِ همان ها هم حسِ بسیار خوبی داشتیم و این روزها با مرور اسم ها و عکس هایشان، یک جور حسِ نوستالژیک را تجربه می کنیم و حتی ممکن است برای خرید و به دست آوردنشان، به موبایل فروشی ها سر بزنیم.

آن روزها رایج ترین تلفن های همراه کشورمان، برند «آلکاتل» بود و مجهز به آنتنی شبیه گوش پاک کن که بیشتر به درد نبردهای گلادیاتوری می خورد؛ گوشی های ساژم هم با نام «صا ایران» عرضه می شد. اما از اوایل دهه ۸۰، تلفن های همراه جمع و جور و بدون آنتن به بازار آمد که سرآمد همه شان «نوکیا 1100» بود که در برابر زلزله، سقوط از ارتفاع ۴۰۰ متری، رد شدن تریلی و افتادن در انواع چاه مقاوم بود؛ هر چند این گوشی، گوش پاک کن نداشت اما چراغ قوه ای داشت خاطره انگیز! در ادامه، نگاهی داریم به قدیمی ترین تلفن‌های همراهی که هر کدامشان، دنیایی از خنده و خاطره به همراه دارند.

1373

آلکاتل HC 1000 ؛ یک وزنه به کمر!

این گوشی جزو اولین گوشی هایی بود که پا به ایران گذاشت و در زمان عرضه محبوبیت زیادی پیدا کرد. شاید خنده دار باشد اگر بدانید ملت این گوشی را به کمربندشان آویزان می کردند و شاید یکی از دلایلی که آن زمان مردم بدن سالم تری داشتند، همین ورزش های اجباری و حمل هر روزه این وزنه بود! یک گوشی سنگین که وقتی دستت می گرفتی و صحبت می کردی، باعث رشد عضلات پشت بازو هم می شد! یکی از بهترین امکانات این گوشی، آنتنی بود که می شد از آن به عنوان گوش‌پاک‌کن هم استفاده کرد! هر چند این تلفن، خیلی زود جای خودش را به گوشی های ساژم و زیمنس داد اما در ذهنِ گوشی بازها، به عنوانِ یک اولینِ جالب و بامزه باقی مانده.

1383

نوکیا ۶۶۰۰؛ کتلتِ بلوتوث دار!

این گوشی جزو اولین گوشی هایی بود که سیستم بلوتوث داشت. هرچند که کاربرد زیادی هم نداشت چون بقیه گوشی ها این قابلیت را نداشتند. شاید ضبط اولین کلیپ های ویدیوییِ خانگی با دوربین VGAاین گوشی آغاز شد و خیلی ها با رد و بدل شدن همین کلیپ های ساده توسط بلوتوث معروف شدند. حافظه داخلی ۶ مگابایتی هم از دیگر امکانات این گوشی بود. نوکیا ۶۶۰۰ به خاطر فرم خاصی که داشت بیشتر به نام های کتلت یا آجر شناخته می شد!

1379

نوکیا ۳۳۱۰؛ یکی منو شارژ کنه

نوکیا ۳۳۱۰ یکی از ساده ترین و ابتدایی ترین تلفن های همراه بود که رایج شد و به دلیل وزن زیادش در دعواهای خیابانی کاربرد زیادی داشت. باتری این گوشی، شارژ زیادی ذخیره نمی کرد و دارندگانش برای استفاده از آن باید همیشه یک پریز برق در دسترس می داشتند. خیلی ها این گوشی را با بازیِ ساده و اعصاب خرد کنِ «مار گرسنه» 1 (Snake) به یاد می آورند. یک بازی معروف که اولین بار با این گوشی عرضه شد و آن ها که حوصله داشتند، رکوردهای چشمگیری در آن زدند.

1384

سونی اریکسون K750؛ اینجا، آنجا، همه‌جا!

یکی از معروف ترین گوشی های ایران تا قبل از ورود گوشی های هوشمند، همین K۷۵۰ بود. تقریبا ۹۹ درصد مردم با این گوشی آشنا هستند و کمتر دهه شصتی و البته هفتادی وجود دارد که آن را ندیده باشد یا نشناسد. این گوشی در دوران خودش آن قدر فراگیر شد که از آن به عنوان گوشی‌خز یاد می شد. k۷۵۰ یک گوشی ساده با آپشن های معمولی مثل دوربین ۲ مگاپیکسلی و البته وزن کم و متناسب بود. اما همین امکانات نسبتا کم توانست سر وصدای زیادی به پا کند، طوری که حتی یک سال هایی این گوشی نایاب شد. شاید هنوز هم مامان ها و مامان بزرگ هایی پیدا شوند که همچنان اصرار به استفاده از این گوشیِ خاطره انگیز داشته باشند.

1379

نوکیا 8110؛ یک تفریح سالم و ارزان

نوکیا ۸۱۱۰ شهرتش را مدیون حضور در فیلم ماتریکس بود و خیلی ها به خاطر همین فیلم دوستش داشتند تا جایی که امکان داشت به پشت خم شوند و در حالی که مثلا می خواهند در برابر گلوله های فرضی جاخالی بدهند یا از پشت بام ساختمان ها بپرند، از این گوشی استفاده کنند. حالت منحنی نوکیا ۸۱۱۰ (به ویژه در زمان باز بودن بخش کشویی) باعث شده بود این گوشی به «گوشی موزی» معروف شود و البته باز و بسته کردن در کشویی محافظ صفحه کلید این گوشی هم یکی از سالم ترین و جذاب ترین تفریحات دارندگان این گوشی در آن سال ها به شمار می رفت.

1384

سونی اریکسون P900؛
اولین فرزند خانواده تاچ‌ها

این گوشی با صفحه ۳ اینچی و البته لمسی اش، توجه خیلی ها را به خود جلب کرد. هرچند اولین گوشی لمسی نبود که وارد ایران شد اما به جرات جزو اولین لمسی هایی بود که خیلی زود به محبوبیت رسید. این گوشی مزایایی مثل دوربین VGA، بلوتوث و درگاه مخصوص اتصال به رایانه داشت و غیر از این ها دارای صفحه نمایش لمسی و کیبورد QWERTY بود.

1382

نوکیا ۱۱۰۰؛ مقاوم در برابر بلایای طبیعی

یکی از مهم ترین گوشی های بازار ایران که هیچ وقت از یادها نمی رود، همین یازده دو صفرِ معروف است که در ادوار مختلف به نام های: گوشتکوب، یازده دو سوراخ، یازده چراغ قوه، دمپایی ابری و... خوانده می شد. آن روزها، این گوشی پرطرفدارترین و پرفروش ترین تلفنِ همراه دنیا و ایران به شمار می رفت و قدرت آنتن دهیِ بالا، چراغ قوه قوی، کیبورد فارسی و بازی بامزه «مار گرسنه2»، از دلایل محبوبیتش بود. یک شایعه قوی درباره این گوشی، نگهداری شارژ تا 400 ساعت، یعنی 16 روز بود!

1385

نوکیا N90؛ یک بددستِ خوش ادا

یکی از گوشی هایی که به خاطر ظاهر متفاوتش خیلی ها را مجذوب خود کرد. به ویژه کسانی که به فیلم برداری علاقه داشتند، خوره این گوشی بودند. مفصلِ گردان این گوشی به آن اجازه می‌داد لحظه‌ای در نقش یک دوربین عکاسی و فیلم‌برداری خوش‌دست (با زوم اپتیکال ۳ برابر) ظاهر شود و لحظه‌ای بعد، یک صفحه نمایش رومیزی برای تماشای فیلم باشد. نوکیا در تبلیغات این موبایل می‌گفت دوربین این محصول، فیلم را باکیفیت DVD ضبط می‌کند. یک ادعای اغراق آمیز اما دل خوش کُنک! منتها به هر حال دوربین این موبایل در زمان خودش، بهترین بود و این گوشی در آن زمان از فناوری‌های پیشرفته‌ای همچون 3G و WiFi پشتیبانی می‌کرد. از بزرگ ترین ایرادهای این گوشی، حجم و وزن بالا و بددستی اش بود؛ جوری که وقتی در جیب و کیف می گذاشتی، درآوردنش به این راحتی نبود!