شهربانو منصوریان: با فیلم‌های بروسلی عاشق ووشو شدیم/ به خاطر مسائل مالی نمی توانیم در تهران یا اصفهان زندگی کنیم
گروه ورزشی آنا، فرزانه شریفی؛ در تاریخ ورزش ایران تاکنون نداشتیم که سه خواهر در یک رشته ورزشی فعالیت کنند هر سه بتوانند مقام و قهرمانی به دست بیاورند. الهه، شهربانو و سهیلا منصوریان در ووشوی بانوان ایران و آسیا حرف اول را می‌زنند. خواهرانی که از شهرستان محروم سمیرم استان اصفهان به اوج قله شهرت و افتخار رسیده‌اند.
شهریورماه 95 قرار بود مسابقات آسیایی در تایوان برگزار شود تب و تاب عجیبی بین خواهران منصوریان به وجود آمده بود؛شهربانو و سهیلا اعزامشان به تایوان قطعی شده بود اما الهه نه! الهه منصوریان تنها به این دلیل نباید به این مسابقات اعزام می‌شد که حریفش در این رقابت‌ها چینی بود و به احتمال زیاد او از پس حریفش برنمی آید.
اما الهه به همه قول داد که حریف چینی‌اش را شکست می‌دهد. فدراسیون هم اعتماد کرد و هر سه خواهر به تایوان اعزام شدند. الهه منصوریان به قولش وفا کرد و برای اولین بار در تاریخ ووشوی ایران در مرحله فینال حریفی از کشور چین توسط یک بانوی ایرانی شکست خورد و طلای این رقابت‌ها به ایران رسید.
از بین این سه خواهر اولین کسی که رو به رشته ووشو آورد الهه بود. شهربانو و سهیلا موفقیت‌شان را در ووشو مدیون او هستند. در این میان شهربانو در گفت و گو با خبرنگار ورزشی آنا با افتخار از زندگیشان گفت؛ از وقت‌هایی که حتی پول کرایه تاکسی هم نداشتند اما دست بردار نبودند. تلاش کردند؛ غرق ریختند و قهرمان شدند.
*سال 95 برای خانواده منصوریان با یک مدال تاریخی تمام شد.
-بله. شهریور ماه سال 95 ما سه خواهر با یک تیم 5 نفره راهی تایوان شدیم تا در رقابت‌های آسیایی 2016 شرکت کنیم که خوشبختانه در این رقابت‌ها من و الهه به مدال طلا رسیدیم و خواهر دیگرم سهیلا هم مدال برنز کسب کرد. در این رقابت ها الهه موفق شد در مرحله فینال حریف چینی‌اش را شکست دهد و به مدال طلا برسد. مدال طلای الهه فوق العاده ارزشمند بود چون تا به حال هیچ ووشوکاری ایرانی موفق نشده بود که حریفی از کشور چین را در مرحله فینال شکست دهد اما خواهرم با اراده و تلاشی که داشت این افتخار را به دست آورد.
*امسال خودت هم در مسابقات جهانی شاهکار کردی و طلایی شدی.
-مسابقات جهانی ووشو از معتبرترین مسابقات جهان است و سطح بسیاربالایی دارد. امسال همه ووشوکاران با قدرت به این مسابقات آمده بودند و من نتوانستم به راحتی به فینال برسم و شرایط سختی داشتم. در فینال هم یک حریف فیلیپینی داشتم که من را به خوبی می‌شناخت و همه خصوصیاتم را می‌دانست اما خدا را شکر توانستم او را در فینال شکست دهم و طلای این رقابت ها را به دست بیاورم.
* ظاهرا استعداد ووشو در خانواده شما ارثی است.
-فکر می‌کنم همین‌طور است چون هر سه ما توانستیم در این رشته موفق شویم. خانواده منصوریان ساخته شده‌اند برای ووشو.
*خیلی جالب است که همه شما به ووشو علاقمند شدید؟
-ما علاوه براستعداد پشتکار و اراده فوق العاده‌ای داریم و همین امر باعث موفقیت ما شده است. یک ورزشکار برای رسیدن به موفقیت باید علاوه بر استعداد پشتکار هم داشته باشد. من اگر همین الان والیبال یا رشته های دیگر را شروع کنم به دلیل آمادگی بالایی که بدنم دارد تا دو سال دیگر در رشته ای غیر از ووشو موفق خواهم شد. مهم این است که فرد در هر موقعیتی دست از تلاش و اراده برندارد. من هم اکنون یکی از بهترین اسنوکر باز‌های شهر سمیرم هستم و به صورت تفریحی هم فوتبال و والیبال بازی می کنم و هیچ زمانی از ورزش دور نیستم.
*با خواهرانت تاکنون مسابقه داده‌اید و حریف هم بودید؟
-من نه اما الهه و سهیلا با هم مسابقه دادند.
*مهتاب کرامتی در زندگی ورزشی و حرفه‌ای شما نقش به سزایی داشت. این آشنایی از کی شروع شد؟
-آشنایی ما از سال های دور است. در فیلم بدلکاران حرفه‌ای با مهتاب کرامتی آشنا شدیم و این دوستی ادامه پیدا کرد تا اینکه سال 95 مستند از صفر تا سکو از زندگی ما به تهیه کنندگی او ساخته شد.
*از این مستند در سال 95 هم استقبال خوبی شد.
-بله شکر خدا. تاکنون دو مستند از ما سه خواهر ووشوکار ایرانی به تصویر کشیده شده است. اولین مستند خواهران قریب بود که مبارزات ورزشی من و الهه را در مسابقات آسیایی اینچئون کره جنوبی به تصویر کشید. مستند بعدی هم همین از صفر تا سکو بود که سال گذشته اکران شد و خوشبختانه با استقبال زیادی هم همراه شد.
* این مستند به همه زوایای زندگی شما پرداخت؛ شرایط بدی مالی که داشتنید؛ عنوان کردن واقعیت ها شما را اذیت نمی کرد.
-زندگی ما با مشکلات زیادی همراه بود. کسی را نداشتیم که از ما حمایت کنند. وضعیت اقتصادی خوبی نداشتیم و در شهری هم زندگی می کردیم که هیچ امکاناتی نداشت. به همین دلیل تصمیم گرفتیم از طریق ورزش وضعیت اقتصادی خانوادمان را بهبود ببخشیم در این راه واقعا تلاش کردیم، ما شب و روز تمرین می کردیم برای رسیدن به موفقیت.
*ووشو یکی از سخت ترین رشته های رزمی است؛ چرا این رشته را انتخاب کردید؟
-با فیلم های بروسلی عاشق ووشو شدیم. البته اولین عضو خانواده ما که به سمت ووشو رفت الهه بود. او یکی از تکتیکی ترین ووشوکاران ایران است. در آن زمان باشگاه کوچکی در شهر سمیرم وجود داشت که ووشو را آموزش می داد. خواهرم هم پس از دیدن فیلم ها بروسلی به سمت این رشته رفت بعد از آن او من و سهیلا را تشویق می‌کرد که با او به باشگاه برویم واین رشته را به صورت جدی ادامه بدهیم. ضمن اینکه ما حریفان تمرینی خوبی برای هم بودیم و وقتی با هم تمرین می‌کردیم خیلی جدی بودیم. همیشه کنار هم تمرین کردیم و همین باعث موفقیت‌مان شد.
*تا به حال پیش آمده که ووشو باعث اختلاف و کدورت بین سه خواهران شود؟
-خدا را شکر تا به حال این اتفاق نیفتاده است. البته همیشه اختلاف دیدگاه وجود داشته اما ما سه خواهر مشوق هم هستیم و اگر برای یک نفر آسیب دیدگی پیش بیاید تا به هر دلیلی به اردوی تیم ملی اعزام نشود از صمیم قلب برای همدیگر ناراحت می شویم.
*از بین القابی که به تو و خواهرانت نسبت داده اند کدام یک را بیشتر دوست دارید؟
-همه لقب‌ها را دوست دارم ولی خواهران افسانه‌ای را بیشتر دوست دارم. این لقب به من روحیه و انگیزه می دهد و خوشحالم که خانواده و خواهرانم کنار من هستند و باهم افتخارآفرینی می کنیم.
*رشته شما المپیکی نیست و این موضوع باعث نشده که انگیزه تان کم شود؟
-نه به هیچ عنوان. به هر حال این شرایط برای ووشو به وجود آمده اما باعث نشده که ما انگیزه خودمان را از دست بدهیم. بازی های آسیایی برای ما حکم المپیک را دارد و تمام تلاش ما این است که در مسابقات جهانی و آسیایی خوش بدرخشیم. متاسفانه مافیای اروپا اجازه نمی دهند ووشو المپیکی شود به این دلیل که خودشان در این رشته حرفی برای گفتن ندارند و دوست ندارند که کشورهای آسیایی قدرتمند باشند.
*شما در سمیرم کار مربیگری هم انجام می دهید؟
-بله. من و دو خواهر دیگرم در سمیرم باشگاه داریم و مربیگری را آغاز کرده‌ایم البته در مسابقات لیگ هم حضور داریم و گاهی بعضا با همین شاگردانمان در رقابت های لیگ به میدان می‌رویم و مبارزه می‌کنیم.
*فعالیت شما در سمیرم با توجه به اینکه امکانات زیادی هم ندارید سخت نیست؟
-چرا قطعا سخت است. به هر حال هیچ زمانی سمیرم مانند اصفهان یا تهران که شرایط و امکانات خوبی دارد نمی‌شود اما به هر حال ما هم شرایط زندگی در شهرهای بزرگ را نداریم. اگر قرار باشد به تهران یا اصفهان برویم اولین کاری باید خانه ای اجاره کنیم که ما توانایی پرداخت اجاره را نداریم چون حقوق ثابتی نداریم.
*پس هنوز شرایط مالی خوبی ندارید؟
-چرا. شرایط به نسبت سال های گذشته خیلی بهتر شده است. ما از نظر مالی وضعیت خوبی نداشتیم اما با موفقیت هایی که من و خواهرانم به دست آوردیم باعث شده خانه ای بخریم و یک پراید هم برای خودمان خریدیم و پدر و مادرمان را هم از نظر مالی حمایت می کنیم اما باز هم مشکلات خودمان را داریم. ما درآمد ثابت نداریم و همین باعث می شود که کمی دچار مشکل شویم. متاسفانه در لیگ هم مبلغ قراردادهای ما بسیار پایین است و اسپانسری هم جذب نمی شود که ما را حمایت کند . ما آنطور که تلاش و زحمت می کشیم از نظر مالی حمایت نمی شویم.
*پاداش های که بعد از مسابقات به شما می دهند به اندازه ای هست که مشکلاتتان را یرطرف کند؟
-نه. من در مسابقات آسیایی مدال طلا را به دست آوردم و پاداشی که به من تعلق گرفت تنها 20 سکه بود. برای مسابقات جهانی که باز هم مدال طلا کسب کردم پاداش ما به 40 سکه رسید اما باز هم مشکلات مالی ما را برطرف نکرد به این دلیل که این پاداش ها را یک سال بعد به ما می دهند و اینطور نیست که همان زمان پاداش ها را دریافت کنیم. ما اگر دو روز به اصفهان برویم نزدیک به 1 میلیون باید هزینه کنیم و از طرفی مکمل های زیادی هم باید مصرف کنیم که همه این ها برای ما هزینه است. اگر پاداش های ما رابه موقع پرداخت می کردند شاید مشکلات مالی ما کمتر می شد اما ما باید از جیب تا مدت ها خرج کنیم تا اینکه بعد از چند وقت به ما پاداشی بدهند.
* در سال 96 چه مسابقاتی پیش روی دارید؟
-مسابقات جهانی روسیه را در سال 96 پیش رو داریم که اهمیت فوق العاده ای برای ما دارد و به همین دلیل تصمیم گرفته ایم از اواسط فروردین ماه تمرینات را شروع کنیم.البته ناگفته نماند که فدراسیون ووشو و به خصوص آقای علی‌نژاد رئیس فدراسیون به بانوان ووشوکار نگاه ویژه ای دارد و همه شرایط را برای ما فراهم می‌کند اما به طور کلی ورزش بانوان همیشه مظلوم بوده و هست و امیدوارم در سال جدید مسئولان به ما توجه بیشتری کنند. بانوان ایرانی در هر مسابقه و تورنمنت نشان دادند می توانند خوش بدرخشند و اگر حمایت شوند بهتر از این هم خواهند بود.
انتهای پیام/