سد گتوند هشتمین قربانی خود را غرق کرد/ بیکاری علت خودکشی جوان 23 ساله
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا، مرحوم «اردشیر. ا» از ساکنان روستای گلزاری از توابع آبماهیک در بخش مرکزی منطقه لالی که با احداث سد از سال 91 به همراه خانواده آواره و بیکار شده بود، خود را به سد گتوند انداخت و خودکشی کرد.
علی یوسفی از بستگان قربانی، درباره جزئیات حادثه به خبرنگار آنا گفت: خانواده اردشیر کشاورز بودند که با احداث سد گتوند تمامی زمین‌های‌شان به زیر آب رفت اما مسئولان سد هرگز حاضر نشدند نه به او و نه هیچ یک از روستاییان خسارتی بپردازند و همین هم باعث شد تا همه آنان از کار بیکار شده و آواره روستاها و شهرهای دیگر شوند.
| فشار بیکاری سبب شد تا اردشیر خود را از بالای سد گتوند به پایین بیندازد. او در نامه‌ای که از خود به جا گذاشته توضیح داده که از کسی ناراحت نیست و علت خودکشی خود را نداشتن شغل و زندگی و از دست رفتن زندگی‌شان در اثر احداث سد عنوان کرده است. |
یوسفی ادامه داد: فشار بیکاری سبب شد تا اردشیر خود را از بالای سد گتوند به پایین بیندازد. او در نامه‌ای که از خود به جا گذاشته توضیح داده که از کسی ناراحت نیست و علت خودکشی خود را نداشتن شغل و زندگی و از دست رفتن زندگی‌شان در اثر احداث سد عنوان کرده است.
این روستایی اهل آبماهیک روش کوچاندن روستاییان این منطقه در اثر احداث سد گتوند را ناجوانمردانه دانست و اضافه کرد: از فرودین سال 91 یعنی درست همزمان با آبگیری سد گتوند، آب، برق و همه خدمات بهداشتی زندگی بر روی روستاییان آبماهیک قطع شده و سوال اینجاست که چرا دولتمردان روستاییان بیچاره را تنها گذاشته‌اند؟
به گفته یوسفی این هشتمین خودکشی در 3 سال گذشته بر اثر احداث گتوند است؛ سدی که جز فقر و فلاکت هدیه دیگری برای روستاییان نداشته و شرایط اسف‌باری را برای مردمان آواره این منطقه ایجاد کرده است. این در حالی است که در سال 85 صورتجلسه‌ای بین وزیر کشور و مجریان طرح گتوند به امضا رسیده که مفاد آن عبارتند از ؛ زمین به جای زمین، خانه به جای خانه، کار برای بیکاران و مرتع برای دامداران؛ اما این مفاد هرگز به مرحله اجرا نرسیده است.
مردمان آبماهیک از دریاچه آب می‌خورند
یوسفی بر این باور است که خودکشی تنها عامل مرگ مردمان آبماهیک نیست و وقتی مجبورند برای سیراب شدن از دریاچه‌ای آب بردارند که آب تصفیه شده ندارد چه فرقی می‌کند که خودکشی کنند یا منتظر بمانند تا آب مسمومشان کند و بمیرند.
او تاکید کرد: اکنون 68 خانوار در گلزاری آبماهیک، 67 خانوار در روستای گاورای لب رود، 53 خانوار در سربیشه و روستای رگ هیل و 40 خانوار در روستاهای پرنوشته و تلخاب تاجدین زندگی می‌کنند که شرایط بسیار سختی دارند و 90 درصد از زمین‌های کشاورزی و خانه‌هایشان در اثر آبگیری گتوند به زیر آب رفته و نابود شده و این ظلمی آشکار از سوی مدیران سد گتوند به مردم این منطقه است.
یوسفی با استناد به ماده 5 قانون طرح‌های ملی، معتقد است که مدیران گتوند باید خسارت این تصاحب را به مردم پرداخت می‌کردند و اضافه می‌کند: ملاک تعیین قیمت اراضی از بهای عادله روز تقویم اراضی، ابنیه، تاسیسات و حقوق و خسارت مشابه واقع در حوزه عملیات طرح بدون در نظر گرفتن تاثیر طرح در قیمت آنها است.
به گزارش آنا، در ماده‌های 3، 7 و 8 این قانون نیز آمده است که هیچ طرحی نباید قبل از پرداخت حقوق مالک ایجاد شود و در مواردی که ملک محل سکونت مالک باشد باید 10 درصد بر بهای عادله ملک افزوده شود. با این وجود تاکنون هیچ بهایی به روستاییان این منطقه پرداخت نشده است.
سد گتوند علیا یکی از بزرگ‌ترین سدهای ایران است که بر روی رودخانه کارون در منطقه جنوب غرب ایران ساخته شد. این سد، در فاصله ۱۰ کیلومتری شمال شرقی شهر گتوند در استان خوزستان قرار دارد و در سال 91 آبگیری شده و باعث تخریب ۱۰۰ هکتار از زمین‌های مرغوب و حاصلخیز دشت عقیلی و برخی از آثار باستانی و صدها اصله درخت و به زیر آب رفتن گنبدهای نمکی و در نهایت شوری رودخانه کارون شده است و به گفته کارشناسان محیط زیست، شوری آب این سد چندین برابر خلیج فارس است و در آینده نزدیک به بحرانی بزرگ برای خوزستان بدل خواهد شد.
انتهای پیام/