همیشه پای یک سیمرغ در میان است

به گزارش گروه فرهنگی آنا از ایسنا، روزنامه تماشاگران امروز نوشت: «پارسال حرف نزدم، امسال حرف می‌زنم. خیلی خوشحالم. امسال سومین سیمرغ‌ام است، اگر از آن پشت سیمرغ «عصبانی نیستم» را به من بدهند. شیطنت‌هایی بعد از اعلام نامزدها کردند که مادرم به من زنگ زد، گفت: اشکال نداره امسال جایزه نمی‌گیری. این هیأت داوران عقبه سینما هستند باید به نظر آنها احترام بذاریم. کمترین کار برای علی و وحید جلیلوند گرفتن این سیمرغ است. حالا حالاها دوست دارم بیایم بالا و سیمرغ بگیرم. در ضمن یادتان باشد دیوار این خانه از طلاست.» این حرف‌های نوید محمدزاده بود؛ بازیگری که برای دریافت سیمرغ نقش مکمل مرد، روی سن اختتامیه جشنواره سی‌وپنجم رفته بود.

او که روزگاری نه چندان دور در جشنواره سی‌ودوم حقش خورده شده بود و به زعم همه منتقدان و اهالی سینما، جایزه‌ای که حقش بود را روی سن جشنواره عوض کرده بودند و آن را به رضا عطاران داده بودند. حالا نوید محمدزاده بعد از گرفتن دومین سیمرغ، با شادی از عقبه سینمایی هیأت داوران می‌گوید و کنایه‌ای هم به کارگردان جوان فیلم «ماجرای نیمروز» می‌زند. محمدحسین مهدویان دو روز قبل و پس از اعلام اسامی کاندیداها، با ذکر یک تمثیل از این گفته بود که حرف حق حتی اگر روی دیوار طویله نوشته شود، در همه جا انتشار خواهد یافت. نوید محمدزاده در پاسخ او بود که از دیوارهای طلای جشنواره‌ای گفت که امسال از همیشه ضعیف‌تر برگزار شد و حاشیه‌هایش از همه ادوار گذشته بیشتر و فجیع‌تر بود. حاشیه‌هایی که همه هم‌صنف‌های نوید محمدزاده به آن اذعان دارند و برخی‌شان با صدای بلند از آنها گلایه کردند و برخی هم که صدایی برای اعتراض و انتقاد بلند نکردند، حداقل زبان به تعریف و تمجید نگشودند.

بازتاب حرف‌های نوید محمدزاده از همان فردای اختتامیه آغاز شد. هادی حجازی‌فر، بازیگر نقش حاج احمد متوسلیان «ایستاده در غبار» و کمال جنجالی «ماجرای نیمروز» اولین نفری بود که در یک گفت‌وگو، ناراحتی‌اش از این حرف‌ها را ابراز کرد. او که شانس اول دریافت سیمرغ نقش مکمل مرد بود و بر اساس برخی شنیده‌ها پس از این که یک سایت سینمایی در یک اقدام غیرحرفه‌ای برندگان سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل و نقش اصلی را رسانه‌ای کرد، جایزه را تغییر دادند و آن را به نوید محمدزاده دادند، در گفت‌وگویی در مورد حرف‌های بازیگر «بدون تاریخ، بدون امضا» روی سن گفت: «حقیقتش من بازی نوید در فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» را ندیده‌ام اما خودم از طرفدارهای بازی او هستم و از این که جایزه گرفت هم ناراحت نشدم. فقط چیزی که بقیه را ناراحت کرد، حرف‌هایی بود که نوید در مراسم اختتامیه زد! بالاخره نوید هم زحمت می‌کشد و به نظرم برندگان و بازندگان نباید درباره جایزه‌ها چیزی بگویند و لازم است تا دوباره کار کنیم و نگاهی رو به جلو داشته باشیم.»

میلاد کی‌مرام هم چند روزی پس از اختتامیه، با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام‌اش به نوید محمدزاده واکنش نشان داد. او در این باره، پس از این که لیستی از افرادی آورد که به نظرش در حق‌شان اجحاف شده بود و جایزه نگرفته بودند، با کنایه‌ای که همه هدف آن را نوید محمدزاده برداشت کردند، نوشت: «عمو جون، قشنگ، کاری به دیوار نداشته باش شما، یاد بگیر اندازه حرفات قد بکشی، دوما با دیوار کار نداشته باش شما، ببین باد از کدوم ور میاد خودتو رها کن، شُل بگیر دنیارو. سوما شما یک تغییر رشته هم می‌تونی بدی بری تو مسابقات موج‌سواری شرکت کنی، بی‌شک یکی از بهترین‌ها می‌شی. یا رب مباد آن که گدا معتبر شود!»

حرف‌های عجیب نوید محمدزاده که روزگاری خود از بی‌عدالتی در سینما ضربه خورده است و حتی اشک به چشمانش آمده، واکنش برخی از اهالی مطبوعات را نیز به دنبال داشت. احسان دبیر وزیری، دبیر سرویس سینمای ایران کافه سینما، در یادداشتی این‌طور می‌نویسد: «نوید محمدزاده که روزی خود یکی از قربانیان این قبیل حساب‌گری‌ها و بی‌عدالتی‌ها بود، حالا و پس از دریافت سیمرغ، پشت قدرت روز، پناه گرفته. آن روز، اعتراض، شیطنت نبود، بلکه اصل حق‌طلبی بود اما الان شده بی‌احترامی و خواب مادری را آشفته کردن. دو سال پیش وقتی داوران در لحظات آخر رأی را عوض کردند، او سخت غمگین بود و می‌گریست. با این تفاوت که کافه سینما به عنوان رسانه‌ای مستقل توانست بعد از تماس با داور مستقلی مثل فرامرز قریبیان بر حق پایمال شده او صحه بگذارد و منتشر کند که سیمرغ حق محمدزاده است. رضا عطاران که خود سیمرغ را به خانه برده بود و بدون تعریف و تمجید از داورها از سن پایین آمده بود، باز در تماس با کافه سینما سیمرغ را حق خود ندانست اما حالا محمدزاده پس از تکذیب چندباره صحبت‌های گذشته‌اش، دم از احترام به رأیی می‌زند که با بی‌احترامی به آن محبوب شد و ستون هوادارانش را بنا کرد.»

میثم محمدی هم در بخشی از یادداشت خود که در سایت سینماسینما منتشر شد، نوشت: «نوید محمدزاده بازیگر فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» که در دوره سی‌ودوم همین جشنواره فجر، برای ندادن سیمرغ و جابه‌جا شدن نامش با رضا عطاران اشک می‌ریخت و در مصاحبه‌های بعد از آن هم همیشه افسوس می‌خورد و حرف از ظلمی می‌زد که به زعم اهالی رسانه و منتقدان و اهل فن هم به ناحق بر او شده بود، حالا سرش به کدام سنگ سخت خورده که آن روزها را فراموش کرده و درد تضییع حق همکارانش را فراموش کرده و همه چیز را شیطنت و بی‌اخلاقی و بی‌احترامی می‌داند و جالب‌تر از همه، در مقابل مدیرانی تا کمر تا می‌خورد که به قول خودش سیمرغ‌اش را ندادند و هنوز به او بدهکارند! در دوره سی‌ودوم هم احترام به داوران واجب بود و آنها هم محترم بودند و عقبه سینمایی داشتند!»

نوید محمدزاده اما این روزها سکوت اختیار کرده و هیچ واکنشی به این حرف‌ها نشان نمی‌دهد. قطعاً او خوب می‌داند که با حرف‌هایی که روی سن اختتامیه زده، خیلی‌ها را ناراحت کرده است؛ خیلی از هم‌صنفانش را که مثل میلاد کی‌مرام و هادی حجازی‌فر، واکنش مستقیمی نشان نمی‌دهند و دلخوری از او را برای خودشان نگه داشته‌اند. خیلی از آنها که امسال مثل نوید خوش‌شانس نبودند تا مورد تأیید این هیأت داوران به زعم سینمایی‌ها با سلیقه عجیب غریب قرار بگیرند و سیمرغ جشنواره را به خانه ببرند.»