داریوش اسدزاده: مطالعه و نوشتن است که باعث شده هوش و حواسم در 93 سالگی سرجایش باشد/ این‌روزها تاریخچه لاله‌زار و تهران قدیم را تکمیل می‌کنم
بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون و نویسنده کتاب‌هایی همچون «سیری در تاریخ تئاتر ایران؛ قبل از اسلام تا سال ۱۳۵۷ شمسی» و «برگ‌های خواندنی» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا درباره این کتاب توضیح داد: «در این کتاب به تاریخچه باغ لاله‌زار پرداخته‌ام که از دوره شاه طهماسب شروع می‌شود تا دوره مظفرالدین شاه را شامل می‌شود. همچنین خاطراتی که از این خیابان دارم به همراه چندین عکس از تهران و مردم تهران قدیم که در این کتاب منتشر خواهد شد.»
داریوش اسدزاده درباره روند تکمیل کتاب گفت: «متاسفانه اخیرا کار نگارش کتاب به خاطر اینکه دستم شکسته بود، نزدیک به دو ماه به تعویق افتاد اما کار رو دوباره شروع کرده‌ام، اما از آنجایی که برای تکمیل و نگارش، باید به منابع تاریخی رجوع کنم، کار زمان‌بر و دشواری است که انرژی زیادی از من می‌گیرد.»
وی ضمن بیان این مطلب که بسیاری از کتاب‌هایی که درباره تهران قدیم منتشر شده، پر از غلط‌اند، ادامه داد: «طبیعتا برای نوشتن بخش‌هایی که به پیش از تولد من برمی‌گردد، باید از کتاب‌های مختلف استفاده کنم. این کار باید با تطبیق منابع همراه شود چرا که مطالب منتشر شده در بسیاری کتاب‌ها، اشتباهات زیادی دارد و نمی‌توانم به تنها یک منبع اکتفا کنم.»
این بازیگر پیشکسوت درباره اهمیت خیابان لاله‌زار در تاریخ فرهنگی تهران و البته ایران اظهار داشت: «این خیابان را باید مرکز فرهنگ و هنر در تهران خواند؛ خیابانی که در آن «تماشاخانه تهران» و 6 یا 7 تئاتر بود، 7 یا 8 سینما و البته فروشگاه‌ها و مراکزی که محل خرید و تفریح و تفرج مردم بودند؛ آنقدر که خیلی‌ها از سایر شهرها و شهرستان‌ها به تهران می‌آمدند تا ساعاتی را در لاله‌زار تفریح کنند.»
وی همچنین درباره شانزلیزه گفت: «ناصرالدین شاه بعد از دیدن خیابان شانزلیزه فرانسه، آرزو داشت چنین خیابانی را در تهران بسازد که البته به عمر او قد نداد و تحقق این رویا، به مظفرالدین شاه رسید. بعد از قاجار هم در دوره پهلوی لاله‌زار و شانزلیزه کماکان مرکز فرهنگ و تفریح و خرید در تهران بودند.»
اسدزاده با اشاره به سال‌های جنگ جهانی دوم و ورود متفقین به تهران که از آن دوره، مشاهدات شخصی دارد، درباره تهران آن دوره گفت: «رضا شاه اولین سرشماری را در سال 1318 انجام داد و مطابق با این سرشماری، جمعیت تهران حدود 300 هزار نفر بود. وقتی این جمعیت را با جمعیت حدود 14 میلیونی شهر تهران در زمان حال مقایسه می‌کنیم، درمی‌یابیم که چه تغییراتی را طی این سال‌ها شاهد بوده‌ایم.»
وی ادامه داد: «همه‌چیز در حال پیشرفت و گسترش است و طبیعتا در گذار زمان، شاهد تغییرات اساسی در شهرها بوده‌ایم؛ چه در شهرهای خارجی و چه در شهرهای داخلی. مثلا زمانی تهران تنها چند خیابان اصلی داشت و همه فعالیت‌ها در این مراکز متمرکز بود، اما رفته رفته شهر بزرگتر شد و مراکز اینچنینی به بالاتر از خیابان لاله‌زار تسری پیدا کرد، به خیابان شاه‌رضا (خیابان انقلاب فعلی) رسید و حالا می‌بینیم که تا شمیران پیش رفته است. در چنین شرایطی، محله‌های قدیمی کم‌کم از رونق افتاده‌اند و بعضا به دست فراموشی سپرده شده‌اند.»
این هنرمند پیشکسوت درباره فعالیت این‌روزهایش و نگارش کتاب «از لاله‌زار تا شانزلیزه» گفت: «سن و سال من را هم در نظر بگیرید. به‌هرحال در نود و چندسالگی برای مطالعه و نوشتن با مشکلات متعددی روبرو هستم هرچند مطالعه و سرکردن با همین کتاب‌ها است که در این سن و سال هنوز هوش و حواسم سر جایش است، وگرنه در همین حد هم امکان کار کردن نداشتم.»
انتهای پیام/