جهانگیریان: حرفه آتش‌نشانی ظرفیت‌های مغفول زیادی برای کار نویسندگی دارد/ عقلمان خاموش؛ آتشی باید تا روشن شود
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، فرهنگ‌سازی در زمینه مسئولیتهای شهروندی، یکی از مباحث مهمی است که هنرمندان و نویسندگان می‌توانند با حمایت سازمان‌ها و نهادهای مختلف نسبت به ارتقاء آن در سطح جامعه نقش‌آفرین باشند. حادثه تلخ ساختمان پلاسکو به شهادت رسیدن آتش‌نشان‌های ایثارگر، این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که آیا در سال‌ها و دهه‌های اخیر، اقدامات اثربخشی در راستای معرفی این شغل و ضرورت‌هایش انجام شده‌است؟ آیا این مساله مهم، از سوی نویسندگان، خصوصا نویسندگان آثار کودک و نوجوان دستمایه خلق آثار اثرگذار قرار گرفته است؟ و اینکه آیا نباید وقوع برخی ناهنجاری‌ها از قبیل تجمع در محل حادثهف مزاحمت برای نیروهای امدادی و یا گرفتن تصاویر سلفی و یادگاری در محل را، نتیجه خلاهای فرهنگی در نظام‌فرهنگ‌سازی کشور دانست؟
عباس جهانگیریان، یکی از نویسندگان فعال در حوزه فرهنگ شهروندی، محیط زیست و حیات وحش در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا، درباره این موضوع گفت: «متاسفانه ویژگی ما ایرانی‌ها این است که با عقل اول‌مان زندگی می‌کنیم و تنها بعد از وقوع حوادث و فجایع است که عقل دوم‌مان که بیشتر پیرو تعقل، تعمق و مصلحت‌اندیشی است فعال می‌شود.»
وی با اشاره به حادثه ناگوار آتش‌سوزی و فروریخت ساختمان پلاسکو ادامه داد: «یکی از دوستان من که در حوزه بیمه فعالیت دارد، می‌گفت بعد از حادثه پلاسکو، خیلی‌ها به صرافت بیمه کردن مغازه‌ها و فروشگاه‌های خود افتاده‌اند و به دنبال خرید کپسول آتش‌نشانی و ایمن‌سازی محل زندگی یا کار خود هستند. عقلمان خاموش؛ آتشی باید تا روشن شود.»
این نویسنده اظهار داشت: «این حادثه، حتی من را که سال‌های در حوزه فرهنگ شهری و شهروندی برای کودکان و نوجوانان کتاب نوشته‌ام، به نوشتن داستانی کوتاه درباره آتش و آتش‌نشانی واداشت و فکر می‌کنم خوب است که هر هنرمند و نویسنده‌ای تحت تاثیر این واقعه تلخ، کاری بکنند.»
این پژوهشگر و مدرس تئاتر درباره شغل آتش‌نشانی گفت: «این حرفه ظرفیت‌های مغفول زیادی به لحاظ داستانی دارد. آتش‌نشانان از صبح تا شب منتظر حادثه هستند؛ از آتش‌سوزی گرفته تا فروریختن ساختمان یا اقدام به خودکشی. این شغل با حادثه پیوند خورده و نویسنده نیز دنبال حادثه است.»
وی اظهار داشت: «به نظر من حادثه پلاسکو، می‌تواند تلنگری به نویسندگان باشد که بیشتر به این حرفه توجه کنند. البته منظور من فرصت‌طلبی نیست اما فکر می‌کنم توجه به آتش‌نشانان و آتش‌نشانی، هم ضرورت دارد و هم اینکه ظرفیت جذب مخاطب آن زیاد است.»
نویسنده آثاری همچون «های و هوی» و «هنگام که گریه می‌دهد ساز» ضمن پذیرش خلا توجه به این حرفه در آثار تالیفی، افزود: «البته نمی‌شود برای نویسنده تعیین تکلیف کرد و به او گفت چه بنویسند و چه ننویسد. اما شهرداری تهران می‌تواند از طریق «نشر شهر» در راستای انتشار کتاب‌هایی از این دست اقدام کند.»
وی ادامه داد: «این انتشارات پیش از این نویسندگان را برای پروژه‌های مختلف، دعوت به همکاری کرده و خود من نیز به این نشر دعوت شده‌ام. اما یادم نمی‌آید از من یا سایر نویسندگان خواسته باشد که درباره آتش‌نشانان کتابی بنویسند.»
جهانگیریان خاطر نشان کرد: «اگرچه در این زمینه، خلا‌هایی وجود دارد اما فکر می‌کنم حالا هم برای جبران دیر نباشد. ضمن اینکه پرکردن این خلا ضرورت دارد.»
وی همچنین با اشاره به اهمیت اقدامات شهری، نظیر نقش نامگذاری خیابان‌ها و میادین در بالا بردن اهمیت حرفه آتش‌نشانی به مردم، گفت: «انتشار کتاب و ساخت آثار هنری دیگر، زمان‌بر است اما نامگذاری‌های شهری می‌تواند اثر سریع‌تری را در این راستا داشته باشد. در این‌باره فکر می‌کنم اگر تونلی که اخیرا در امتداد بزرگراه حکیم ایجاد شده و از کنار دریاچه چیتگر می‌گذرد به نام شهدای آتش‌نشان نامگذاری شود، اقدام اثر بخشی خواهد بود. البته تا آنجا که می‌دانم قرار بود نام این تونل را بگذارند «شهدای غزه».»
وی درباره سانحه ساختمان پلاسکو و زنگ خطری که در زمینه امنیت شهری نواخته شد، اظهار داشت: «در اخبار دیدم که سخنگوی سازمان آتش‌نشانی اعلام کرد آتش‌نشانی یک سوم از نیروی خود را صرف رسیدگی به ساختمان پلاسکو کرد. این یعنی اگر تنها سه ساختمان در ابعاد پلاسکو، دچار چنین سانحه‌ای شوند، نیروهای آتش‌نشانی امکان رسیدگی به آن‌ها را دارند که تازه حضور آن‌ها، به معنای نجات تمام شهروندان قربانی نیست. با این حساب اگر خدای نکرده بلای طبیعی دیگری مانند زلزله در تهران اتفاق بیفتد، قطعا شاهد فجایع به مراتب بزرگتری از فاجعه ساختمان پلاسکو خواهیم بود.»
نویسنده رمان «سایه هیولا» افزود: «به نظر من مردم باید جدا در پی بیمه و ایمن‌سازی محل زندگی و کار خود باشند و به هیچ‌وجه روی دستگاه‌های دولتی حساب نکنند.»
انتهای پیام/