صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۵:۲۵ - ۰۴ بهمن ۱۳۹۵

رینگ خونین ترامپ و جمهوری‌خواهان کنگره

در حالی که تنها چند روز از روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ می‌گذرد، تنش میان جمهوری‌خواهان عضو کنگره با دونالد ترامپ درباره مسائل سیاست خارجی آشکار شده است. وب‌سایت واشنگتن اگزمینر در گزارشی این موضوع را بررسی کرده است که پایان این جدال با پیروزی کدام طرف تمام خواهد شد.
کد خبر : 153068

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، جمهوری‌خواهان عضو کنگره که 8 سال گذشته را صرف انتقاد از همکاران دموکرات خود بابت مماشات فراوان با اوباما کرده‌اند، اکنون با یک سوال اساسی مواجه‌اند: آیا آنها نیز در قبال طرح‌های ارائه شده از سوی دولت دونالد ترامپ، همان مشی قبلی دموکرات‌ها را در پیش خواهند گرفت؟


کنگره می‌تواند در زمینه مسائل سیاست داخلی، مواضعی را بر دولت آمریکا دیکته کند، اما به نسبت اختیارات کمتری در زمینه سیاست خارجی دارد. وعده‌های انتخاباتی ترامپ در برخی زمینه‌ها مانند تقویت ارتش، با نظرات سنتی حزب جمهوری‌خواه همخوانی دارد، بنابراین ضرورتی ندارد که وی همواره در حال جدل با جمهوری‌خواهان کنگره باشد، اما در مواردی دیگر، از جمله تمایل ظاهری وی به نزدیکی با روسیه به رغم بحران اوکراین و تردیدهای وی در مورد مفید بودن همکاری‌های نظامی با متحدان آسیا-اقیانوسیه ممکن است مخالفت‌هایی را در میان جمهوری‌خواهان کنگره برانگیزد. زمانی که این اختلافات پدیدار شود، قانونگذاران آمریکایی باید با رئیس‌جمهوری درگیر شوند که دارای اختیارات گسترده‌ای در زمینه سیاست خارجی است، بدون اینکه نیازی به تایید کنگره داشته باشد.


باب کورکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا می‌گوید: «من فکر می‌کنم ما به عنوان یک کمیته، فرصت قابل توجهی برای کمک به شکل دادن سیاست خارجی (دولت جدید) داریم.» وی که زمانی یکی از گزینه‌های تصدی سمت وزارت امور خارجه آمریکا در دولت ترامپ بود به واشنگتن اگزمینر گفت: «من تصور می‌کنم تاکنون اعتماد زیادی به تیم ترامپ شکل گرفته و این امر مثبتی است.»


کروکر افزود بی تجربگی نسبی دولت جدید در زمینه سیاست خارجی، از جمله در مورد ترامپ و مشاوران نزدیکش نظیر جیرد کوشنر، داماد وی که از دنیای تجارت وارد کاخ سفید شده‌اند، آنها را متمایل خواهد ساخت تا در این زمینه به کنگره نزدیک شوند، البته در صورتی که این روابط ادامه یابد.


وی اضافه کرد: «دولت کاملا در دسترس است... افرادی که در حال ورود به دولت هستند، به طرق مختلف افرادی هستند که در دنیای سیاست خارجی حضور نداشته‌اند... من فکر می‌کنم به محض اینکه آنها یک تلاش دو حزبی برای شکل دادن واقعی به سیاست خارجی به شکلی مثبت را مشاهده کنند، شانسی وجود خواهد داشت.»


جان مک کین، رئیس کمیته خدمات نظامی سنا و نماینده مردم آریزونا با وجود اظهارات قبلی خود مبنی بر تمجید از تصمیمات ترامپ، موضعی تقابلی‌تر دارد و می‌گوید: ««همکاران من در سنا به من اعتماد کرده و ریاست کمیته خدمات نظامی را به من سپرده‌اند. اینها تعهدات من هستند. بله من می‌خواهم به هر رئیس‌جمهوری کمک کنم تا بتواند کارهایش را به خوبی انجام دهد اما من هیچ تعهدی در این باره ندارم.»


مک کین در عین حال، با توجه به انتصاب ژنرال جیمز متیس به سمت وزیر دفاع، احتمال هماهنگی با دولت جدید را دور از ذهن نمی‌داند. مک کین گفت: «من می‌دانم که ما قرار است یک رابطه کاری بسیار نزدیک داشته باشیم، زیرا ما چنین روابطی را در سال‌های گذشته داشته‌ایم.»


نگاهی به جلسات برگزار شده در کنگره برای بررسی پرونده تیم امنیت ملی دونالد ترامپ نشان می‌دهد که احتمالا برخی از محتمل‌ترین اختلافات بین دولت جدید و کنگره، در مورد مسائل سیاست داخلی است تا در مورد سیاست خارجی. برای مثال، نامزدهای معرفی شده از سوی ترامپ در مورد اینکه روسیه مسئول حملات سایبری به حزب دموکرات در جریان انتخابات ریاست جمهوری است، متفق‌القول هستند. رکس تیلرسون، نامزد تصدی پست وزارت خارجه ترامپ که برخی جمهوری‌خواهان در مورد مذاکرات وی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در جریان ریاستش بر شرکت نفتی اکسون موبیل هشدار داده‌اند، تعهد خود را نسبت به ناتو اعلام کرده است.


اگر کورکر و ترامپ بتوانند با یکدیگر همکاری کنند، این مسأله موجب تقویت موقعیت قانونگذاران خواهد شد. در مقابل، اگر رویکردی تقابلی در پیش گرفته شود، اکثریت بسیار بالایی در کنگره نیاز است تا قوانینی به تصویب برسد که مانع از اقدامات سیاست خارجی دولت ترامپ شود.


اما اگر ترامپ هم مانند اقدام اوباما در مورد توافق هسته‌ای ایران، تلاش کند سیاستی را در پیش گیرد که مخالف نظر اکثر اعضای حزب متبوعش باشد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ قانونگذاران مشکل چندانی با طرح‌های ترامپ ندارند، اما علاقمندی رئیس‌جمهوری جدید به کار با پوتین، مسأله‌ای است که برای اعضای کنگره چندان قابل هضم نیست.


رون دی سانتیس، عضو کمیته روابط خارجی سنا در این باره گفت: «(پوتین) یکی از حامیان بزرگ ایران است... اگر ترامپ تلاش کند روابط بهتری با پوتین برقرار کند، وی در اصل همان کاری را خواهد کرد که دو رئیس‌جمهوری قبلی تلاش کردند انجام دهند و شکست خوردند. من به ترامپ خواهم گفت که زمانی که با ولادیمیر پوتین مواجه می شود، با احتیاط رفتار کند.»


وی افزود: «بوش و اوباما تصور می‌کردند که می‌توانند با پوتین به نقطه اشتراکی برسند اما آنها خیلی زود متوجه مواضع متعارض مسکو و واشنگتن شدند. حتی آمریکا و روسیه درباره تروریسم اسلامی هم نظر نبودند.»


شاید محتمل‌ترین سیاست جمهوری‌خواهان عضو کنگره را در قبال ترامپ مو بروکس، نماینده این کنگره گفته باشد. به گفته وی «دشوار است که بگوییم سیاست‌های دونالد ترامپ چه خواهد بود زیرا او کمتر در این مورد به صورت علنی صحبت کرده است. ما باید سیاست خارجی دونالد ترامپ را شکل بدهیم. بهترین روش آن خواهد بود که با آن دسته از سیاست‌های وی که موافق هستیم هم‌گام شده و آنها را تقویت کنیم و دیگر سیاست‌های او را کاملا متوقف سازیم.»


ترجمه هانا اسمخانی


انتهای پیام/

ارسال نظر