نیما نکیسا: لباس هایم را بفروشم، می توانم دو ماشین خوب بخرم!

شاید. یک بخشی از این قضیه به هیکل و استایل و بخشی هم به این برمی گردد که شما در چه خانواده ای بزرگ شده اید و طبق فرهنگتان، پوششی انتخاب می کنید که هم مناسب اندامتان باشد و هم مناسب موقعیتتان به عنوان یک قهرمان. من همیشه سعی کرده ام از لباس های رسمی، لباسی که بیانگر شخصیت و جایگاه اجتماعی ام باشد استفاده کنم. منتها این نکات، حداقل در دهه 70 به اندازه الان مهم نبود. یک سری از ورزشکاران به خوش تیپی اهمیت می دادند و برایش تلاش می کردند و یک سری هم برایشان اهمیتی نداشت. من به این خاطر که در خانواده ای بزرگ شده بودم که به ظاهر اهمیت می دادند، همیشه حساسیت زیادی روی انتخاب لباس داشتم و این وسواس تا همین الان هم با من هست و سعی می کنم شیک و به روز و رسمی بپوشم.

بله. متاسفانه هنوز هم این اخلاق را دارم.

چون به قدری برای ظاهرم پول خرج می کنم که اگر همین الان لباس هایم را بفروشم، می توانم دو ماشین خوب بخرم! علتش هم این است که مردم معمولا دوست ندارند عکس ما را با پوشش تکراری ببینند.

فکر می کنم سالی 25 تا 30 میلیون تومان!

برایم خوشایند بود. طبیعتا همه آدم ها به نوعی درگیر این مسئله هستند که به لحاظ رفتاری، اخلاقی، نوع پوشش، وجاهت و سطح تحصیلات به جایگاه قابل احترامی دست پیدا کنند. ما انسان ها به شکل ناخودآگاه به دنبال تایید دیگرانیم و من هم آن زمان، حس بسیار خوبی از تایید و توجه مردم و هوادارانم داشتم.

بله خیلی زیاد. خیلی هایشان هنوز از دوستانم هستند. حداقل 3 نفر از 20 سال پیش تا الان، به سبکِ من با من جلو آمدند. یکی از این دوستان حتی فامیلش را هم به «نکیسا» تغییر داده است. از کارگری شروع کرد اما الان صاحب دو مغازه است و زندگی بسیار خوبی دارد. طرفداران من خاص هستند، چراکه خودم فضاهای خاصی را دنبال می کنم. چه در پوشش و استایل، چه در فعالیت های ورزشی و هنری مثل نواختن پیانو.

بله ولی الان از همه ضعیف ترم!

راستش نه. آن زمان تبلیغات ممنوع بود. اما الان من 90 بیلبورد در کیش دارم و 15 بیلبورد در تهران؛ برای اولین بار است که وارد فضای تبلیغات شده ام و آن هم به این خاطر که کار اجرایی پروژه با خودم بود و پذیرفتم.

بله البته کمی خنده دار و خجالت آور است.

به خاطر تغییر سلیقه و ذائقه در ظاهر و لباس پوشیدن. مدل مو و لباس های آن موقع برای الان خنده دار است.

بله ولی متاسفانه مخرب بود، به ضرر من شد و بازخورد خوبی نداشت. آن زمان فکر می کردند فوتبالیست اگر قیافه اش ضایع باشد، فوتبالیست بهتری است. البته من در کنار خوش پوشی، همیشه سالم و ساده زندگی کردم.