کارمند خدماتی واحد کرمان از 28 سال فعالیت در دانشگاه آزاد اسلامی می‌گوید
گروه واحدهای دانشگاه آزاد خبرگزاری آنا- حمدالله ذوالعلی یکی از کارکنان زحمت‌کش بخش خدمات دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان است که خبرنگار آنا با او به گفت‌وگو نشسته است؛ مشروح این گفت‌وگوی خودمانی را در زیر می‌خوانید:
* چه سالی وارد دانشگاه شده‌اید؟
- ۱۶ فروردین سال ۶۷ در دانشگاه مشغول به کار شدم.
* در طول این سال‌ها چه شغل‌ها و مناصبی را در دانشگاه تجربه کرده‌اید؟
- در ابتدا به مدت یک سال نگهبان بودم و سال بعد به بخش عمرانی منتقل و خدمت دکتر طباطبایی مشغول کار شدم، مدت‌ها نیز راننده تراکتور دانشگاه بودم ((با لبخند)) ادامه می‌دهد که مفقود بودن همان تراکتور باعث شده هنوز درگیر تسویه حساب‌های بازنشتگی باشم) و از سال ۸۶ تاکنون در خدمات مشغول هستم.
* از کار در بخش خدمات راضی هستید؟
- کارم را به بهترین شکل انجام می‌دهم و از کار و مسئولان نارضایتی ندارم اما زمان‌هایی یک سری توقعاتی در انسان شکل می‌گیرد که ممکن است بیجا باشد چراکه دانشگاه در مسیر قانونی خود کار می‌کند و نمی‌تواند بر اساس عقیده ما تغییر مسیر دهد.
* چند فرزند دارید؟
یک جین (با لبخند)!!!
چهار دختر و دو پسر و ۵ نوه دارم، به لطف خداوند فرزندانم روی پای خود ایستاده‌اند و مشکل خاصی ندارند.
* زمان ورود شما به دانشگاه چه کسانی مسئول بودند؟
در آن زمان حاج آقای طباطبایی رئیس و آقای عالمزاده معاون بودند.
* رفتار مدیران وقت با شما چگونه بود؟
- باید دقت کنیم که رفتار شخص انسان تعیین کننده نوع برخورد دیگران با وی است و اگر مسئولیت خودمان را به درستی انجام دهیم و سهل انگار نباشیم قطعا مورد مقبولیت همه قرار خواهیم گرفت.
آقای طباطبایی و سایر مدیران وقت تا زمانی که مسئولیت داشتند همگی به صورت یکپارچه و منظم برای پیشرفت دانشگاه تلاش می‌کردند و هیچ کدام رفتار ناشایستی با همکاران نداشتند.
* بهترین خاطره‌ای که از دانشگاه در ذهن دارید چیست؟
خوب بودن و پابرجا بودن در محل کار عامل مهمی برای خاطره ساختن در ذهن افراد است و اگر همیشه به این موضوع معتقد باشیم و با همکاران دچار مشکل نشویم همه روز‌ها خاطره خوب خواهند بود.
* خاطره بد چطور؟
روزگار با ما بدرفتاری نمی‌کند و همیشه ثابت است و این ما هستیم که در این دنیای متغیر و به این بزرگی را خوب یا بد می‌سازیم و باید به عنوان یک رهگذر بتوانیم دنیای خوب و خاطرات خوبی برای سایران بسازیم.
بدی انسان‌ها به خودشان بازخواهد گشت و این نباید به بد بودن روزگار تعبیر شود.
* باتوجه به اینکه نیروهای خدمات جزو امین‌ترین کارمندان دانشگاه هستند، تاکنون هیچ کدام از همکاران و مسئولان برای دردودل به شما مراجعه کرده است؟
- در اوایل ورودم به دانشگاه با توجه به کم بودن تعداد دانشجویان و کارمندان به مراتب یکدلی بیشتری بین ما وجود داشت و پیگیر احوال همدیگر بودیم اما امروز چون فشار کار روی نیروی خدمات بیشتر است، فرصت چندانی برای صحبت بین ما وجود ندارد.
* نیروهای خدمات به دلیل نوع فعالیت و دسترسی به بخش اعظم امکانات دانشگاه مورد اعتماد همه همکاران هستند، این اعتماد کردن چه حسی به شما منتقل می‌کند؟
- بیشتر فضای دانشگاه در اختیار نیروهای خدمات است و ما کاملا در دانشگاه شناخته شده هستیم و این موضوع باعث افتخار است که همه مدیران و مسئولان به ما اعتماد می‌کنند.
* آیا تاکنون کسی به دلیل ارتباط زیاد و مستقیم با مسئولان خواسته‌ای از شما داشته است؟
- نیروهای خدمات کار کاملا مستقلی دارند و مدیران و مسئولان بار‌ها به دلیل احترام به ما درخواست‌هایی را که از آن‌ها داشته‌ایم انجام داده‌اند. در یک مورد یک دانشجو مشکلات زیادی داشت و نامه درخواست ایشان را به مدیر مربوطه دادم و کارش انجام شد.
* نظر شما در مورد فضای کلی دانشگاه آزاد چیست؟
بنده به این محیط عادت کرده‌ام و شناخت زیادی به همکاران دارم و بهترین مکانی است که می‌توانستم در آن مشغول باشم.
* نظرتان راجع به همکارانتان؛
حاج آقا عالمزاده معاون اداری و مالی دانشگاه:
از روز اولی که با ایشان برخورد داشتم با احترام کامل جواب ما را می‌دادند و مشکلات ما را تا حد امکان حل کردند و از فعال‌ترین و دلسوز‌ترین مسئولان دانشگاه هستند.
رضا مومنی مسئول خدمات دانشگاه:
انسان خوبی است و اگر زمانی با یک نیرو برخورد می‌کند مطمئن باشید که قبلا تذکرات زیادی به آن شخص داده و صبرش تمام شده که مجبور به برخورد می‌شود.
همکاران هم باید بدانند هر وقت مسئولیتی را قبول می‌کنند بصورت خالصانه و بادقت آن را انجام دهند تا هیچ کس دچار سوء تفاهم نشود.
* بهترین برخورد با همکاران را کدام رئیس دانشگاه داشت؟
حاج آقا طباطبایی، بخاطر اینکه ماندگار بود و دانشگاه را برقرار کرد و مشکلات کارمند و دانشجو را با تمام علاقه پیگیری می‌کرد البته دیگر مسئولان هم برخوردهای مناسب دارند.
* برنامه شما بعد از بازنشستگی چیست؟
با لبخند!!! ده یا بیست روز استراحت می‌کنم. باید بیشتر از قبل به فرزندانم برسم و زمان‌هایی که در کنارشان نبوده‌ام را جبران کنم اما هزینه‌های سنگین زندگی به هیچ کس اجازه نمی‌دهد که به استراحت مطلق بپردازد.
* نصیحت شما برای همکاران جوان‌تر چیست؟
جوانان باید یک مقدار زمینه زندگی را خودشان بسازند و هیچ کس نمی‌تواند برایشان زندگی بسازد و باید از مغز و فکرشان استفاده کنند و بر اساس تجربیات راه زندگی را به نحوی ادامه دهند که به مشکل برنخورند. همکاران باید در محیط دانشگاه پشت یکدیگر باشند و مشکلات بقیه را مشکل خود بدانند و به یکدیگر دلگرمی بدهند.
انتهای پیام/